Advertentie sluiten

Veel Apple-gebruikers waren verrast door de eerste analyses van de nieuwe Mac Studio-computer, waarin werd gesproken over een theoretisch mogelijke uitbreiding van de interne opslag. Zoals na demontage bleek, heeft deze nieuwste toevoeging aan de Mac-familie twee SSD-slots, die waarschijnlijk volledig worden benut in configuraties met 4TB en 8TB opslag. Helaas is niemand erin geslaagd de opslag zelf uit te breiden, met behulp van een originele SSD-module. De Mac ging niet eens aan en gebruikte morsecode om "SOS" te zeggen.

Hoewel de SSD-slots toegankelijk zijn na een heel moeilijke demontage van het apparaat, kunnen ze niet thuis worden gebruikt. Het ligt dus voor de hand dat een vorm van softwarevergrendeling verhindert dat het apparaat wordt ingeschakeld. Apple-gebruikers uiten daarom hun grote afkeuring over deze stap van Apple. Natuurlijk doet Apple al enkele jaren iets soortgelijks, terwijl bijvoorbeeld het werkgeheugen of de opslag bij MacBooks niet vervangen kan worden. Het heeft hier echter zijn rechtvaardiging: alles is op één chip gesoldeerd, waardoor we in ieder geval het voordeel krijgen van een snel, verenigd geheugen. In dit geval behalen wij echter geen enkel voordeel, integendeel. Apple laat duidelijk zien dat een klant die ruim 200 euro voor een computer uitgeeft en daarmee eigenaar wordt, geen absoluut recht heeft om zich op welke manier dan ook met de interne onderdelen ervan te bemoeien, ook al zijn ze zo ontworpen.

Softwarevergrendelingen zijn normaal bij Apple

Zoals we hierboven echter hebben aangegeven, zijn soortgelijke softwarevergrendelingen niets nieuws voor Apple. Helaas. Iets soortgelijks hadden we de afgelopen jaren meerdere malen kunnen tegenkomen, en voor al deze gevallen konden we snel een gemeenschappelijke noemer vinden. Kortom, Apple houdt er niet van als de gebruiker aan zijn eigen toestel gaat rommelen, of het zelf repareert of aanpast. Het is des te treuriger dat dit in de hele technologische wereld een vanzelfsprekendheid is. Apple deelt deze kijk op de wereld niet.

macos 12 monterey m1

Een mooi voorbeeld zijn de zojuist genoemde MacBooks, waarbij we vrijwel niets kunnen vervangen, omdat de componenten aan de SoC (System on a Chip) zijn gesoldeerd, wat ons daarentegen wel voordelen oplevert in de snelheid van het toestel. Bovendien komt kritiek min of meer terecht. Apple brengt aanzienlijke bedragen in rekening voor betere configuraties, en als we bijvoorbeeld het verenigde geheugen zouden willen verdubbelen tot 1 GB en het interne geheugen van de MacBook Air met M2020 (16) wilden uitbreiden van 256 GB naar 512 GB, zouden we een extra geheugen nodig hebben. Hiervoor 12 duizend kronen. Wat zeker niet het minste is.

Voor Apple-telefoons is de situatie niet veel beter. Als het tijd is om de batterij te vervangen en je besluit tot een niet-geautoriseerde service, moet je verwachten dat je iPhone (vanaf de XS-versie) vervelende meldingen geeft over het gebruik van een niet-originele batterij. Zelfs niet als Apple geen originele vervangingsonderdelen verkoopt, dus er zit niets anders op dan te vertrouwen op secundaire productie. Hetzelfde is het geval bij het vervangen van het display (vanaf iPhone 11) en camera (vanaf iPhone 12), na het vervangen ervan verschijnt er een vervelende melding. Bij het vervangen van Face ID of Touch ID heb je totaal pech, geen van beide werkt, waardoor Apple-gebruikers gedwongen zijn te vertrouwen op geautoriseerde diensten.

Hetzelfde geldt voor Touch ID op MacBooks. In dit geval is het noodzakelijk om een ​​eigen kalibratieproces te gebruiken, wat alleen Apple (of geautoriseerde services) kan doen. Deze componenten zijn gekoppeld aan de printplaat, waardoor het niet eenvoudig is om de beveiliging ervan te omzeilen.

Waarom blokkeert Apple deze opties?

Je vraagt ​​je misschien af ​​waarom Apple hackers eigenlijk verhindert om met hun apparaten te knoeien. In deze richting pronkt de Cupertino-gigant met veiligheid en privacy, wat op het eerste gezicht logisch is, maar op het tweede gezicht niet helemaal hoeft. Het is nog steeds het apparaat van die gebruikers die logischerwijs het recht zouden moeten hebben om het te gebruiken zoals zij dat willen. Daarom is er in de Verenigde Staten immers een sterk initiatief ontstaan’Recht op reparatie", die strijdt voor het recht van consumenten op zelfreparatie.

Apple reageerde op de situatie door een speciaal Self Service Repair-programma te introduceren, waarmee Apple-eigenaren hun iPhones 12 en nieuwer en Macs met M1-chips zelf kunnen repareren. Concreet zal de gigant originele reserveonderdelen beschikbaar stellen, inclusief gedetailleerde instructies. Het programma werd officieel geïntroduceerd in november 2021. Volgens toenmalige verklaringen zou het in 2022 van start moeten gaan in de Verenigde Staten en daarna uitbreiden naar andere landen. Sindsdien lijkt de grond echter te zijn ingestort en het is helemaal niet duidelijk wanneer het programma daadwerkelijk van start zal gaan, dat wil zeggen wanneer het in Europa zal aankomen.

Mac Studio-hoesje

Uiteindelijk is de hele situatie rond het vervangen van SSD-modules in de Mac Studio echter niet mogelijk zoals het op het eerste gezicht lijkt. Deze hele kwestie werd opgehelderd door de ontwikkelaar Hector Martin, die vrij goed bekend is in de Apple-gemeenschap vanwege zijn project om Linux over te zetten naar Apple Silicon. Volgens hem kunnen we niet verwachten dat computers met Apple Silicon hetzelfde zullen werken als pc's op de x86-architectuur, of andersom. In feite is Apple niet zo "slecht" voor de gebruiker, maar beschermt het alleen het apparaat zelf, aangezien deze modules niet eens een eigen controller hebben, en in de praktijk zijn het geen SSD-modules, maar geheugenmodules. Bovendien zorgt in dit geval de M1 Max/Ultra-chip zelf voor het werk van de controller.

Zelfs de gigant uit Cupertino vermeldt immers overal dat Mac Studio niet toegankelijk is voor de gebruiker, waaruit gemakkelijk kan worden geconcludeerd dat het niet mogelijk is de mogelijkheden ervan uit te breiden of componenten te wijzigen. Het zal dus misschien nog een paar jaar duren voordat gebruikers aan een andere aanpak gewend zijn. Hector Martin vermeldt dit overigens ook – kortom: je kunt geen procedures van een pc (x86) toepassen op huidige Macs (Apple Silicon).

.