Advertentie sluiten

Volgens velen moet het leven met de nieuwe 2015-inch MacBook in het teken staan ​​van compromissen. De nieuwigheid van Apple van dit jaar moet laten zien hoe een laptop er over twee of drie jaar uit zal zien. Maar aan de andere kant is dit zeker niet alleen een machine voor fervente liefhebbers, zogenaamde early adopters, of voor mensen die geen diepe zakken hebben. De ongelooflijk dunne en mobiele MacBook met Retina-display is anno XNUMX al de ideale computer voor veel gebruikers.

Toen Apple begin maart zijn nieuwe juweeltje onder de draagbare computers presenteerde, herinnerden velen zich 2008. Dat was het moment waarop Steve Jobs iets uit een dunne papieren envelop haalde dat de wereld zou overspoelen en de komende jaren mainstream zou worden. Dit ding heette MacBook Air, en hoewel het er destijds futuristisch en "onbruikbaar" uitzag, is het tegenwoordig een van de best verkochte laptops ter wereld.

Zo'n parallel vinden we in de nieuw geïntroduceerde MacBook, een laptop zonder bijvoeglijke naamwoorden en zonder compromissen. Dat wil zeggen, als we het hebben over nul compromissen op het gebied van de uitvoering. Wat niet in de zeer dunne en kleine behuizing van de MacBook paste, heeft Apple daar niet geplaatst. In 2008 werd de cd-drive verwijderd, in 2015 ging het nog verder en werden vrijwel alle poorten verwijderd.

Velen klopten op het voorhoofd dat het vandaag de dag nog steeds niet mogelijk is om van alle klassieke poorten af ​​te komen en alleen met de geheel nieuwe USB-C-standaard te werken; dat de Intel Core M-processor nog maar aan het begin staat en veel te zwak is om er goed mee te werken; dat de Tsjechische prijs die de grens van veertigduizend bereikt, overschreden is.

Ja, de nieuwe MacBook is niet voor iedereen. Velen zullen zich in alle drie bovengenoemde argumenten bevinden, voor sommigen zal slechts één ervan essentieel zijn. Uit ons drie weken durende intensieve samenleven met de zilveren MacBook bleek echter dat er veel gebruikers zijn voor wie het geen probleem is om al in 2015 een stap te zetten naar de "nieuwe generatie" laptops.

Geen laptop zoals een laptop

Ik gebruik al jaren een MacBook Air als mijn belangrijkste en enige computer. Voor mijn behoeften zijn de prestaties volledig voldoende, zijn de afmetingen uitstekend mobiel en heeft hij nog steeds een voldoende groot scherm. Maar na jaren in hetzelfde chassis kan hij je niet meer elke dag verbazen zoals vroeger. Daarom kwam ik in de verleiding om iets nieuws te proberen: een nieuwe MacBook, waarvan je er zeker van kunt zijn dat je gefascineerd zult zijn door het ontwerp, tenminste in de eerste dagen van wederzijds samenleven.

Ik vroeg me af of een MacBook met een kleiner beeldscherm, lagere prestaties en aanzienlijk minder poorten dan mijn huidige MacBook Air als mijn belangrijkste werkstation zou kunnen worden gebruikt. Maar uit de drie weken durende test bleek dat we de MacBook niet langer als een laptopcomputer kunnen beschouwen; de hele filosofie van deze perfect ontworpen machine beweegt zich ergens op de grens tussen een laptop en een tablet.

Het oorspronkelijke plan was dat ik de MacBook Air drie weken in een la zou opsluiten en zou proberen de mogelijkheden van de nieuwe MacBook tot het uiterste te benutten. Sterker nog, tijdens die drie weken werden de twee laptops tot mijn verbazing onverwacht goed op elkaar afgestemde partners, terwijl het geen probleem was om met beide machines tegelijkertijd te werken. Het is beslist geen algemeen geldend dogma. Veel mensen kunnen gemakkelijk een hele computer vervangen door een iPad, ik niet, maar misschien ben ik daarom een ​​beetje anders naar de MacBook gaan kijken.

Het lichaam nadert de tablet en verbergt de laptop erin

Als je een nieuwe MacBook oppakt, weet je niet altijd zeker of je nog een laptop in je handen hebt of al een tablet. De 12 inch MacBook past qua afmetingen vrijwel precies een millimeter tussen de iPad Air en de MacBook Air, dus de grootste van de twee iPads en de MacBook Air. Dat zegt veel.

Eén ding is absoluut duidelijk: de MacBook is een absoluut perfect ontworpen machine die uitsteekt boven Apple's huidige laptopportfolio. Hoewel de MacBook Air nog steeds een van de dunste laptops op de markt is, laat de 12 inch MacBook zien dat hij nog verder kan gaan. Het blijft je verbazen dat, hoewel het lijkt alsof je een iPad in je hand houdt, wanneer je hem opent, de eindeloze mogelijkheden van een volwaardige computer zich openen.

Apple besloot de notebook in alle opzichten tot de kern door te snijden. Het verwijdert alle poorten die niet in de slanke behuizing passen, verwijdert de overtollige ruimte rond het toetsenbord en touchpad, verandert de displaytechnologie en gebruikt de resterende ruimte tot het absolute maximum. Op dit moment is het onmogelijk voor te stellen of het überhaupt mogelijk is om nog veel verder te gaan, dus we kunnen stellen dat dit is hoe een moderne laptop er volgens Apple uitziet, voorlopig met al zijn voordelen en compromissen.

Maar compromissen kunnen een tijdje wachten, omdat een hele reeks technische en ontwerpspecialiteiten, waaronder verschillende nooit eerder vertoonde nieuwigheden, prioriteit vereisen.

Als we terugkeren naar de body van de MacBook zelf, lijkt het misschien een kleinigheid om drie kleurvarianten te introduceren. Naast traditioneel zilver omvat het aanbod ook de kleuren goud en spacegrijs, beide gepopulariseerd door iPhones. Beide nieuwe kleuren zien er erg goed uit op de MacBook en velen zullen een zekere mate van personalisatie verwelkomen. Het is een detail, maar goud is gewoon trendy en spacegrijs oogt heel elegant. En de MacBook is tenslotte trendy en elegant.

Je houdt van het toetsenbord of je haat het

Maar wat voor nieuwigheid de gebruiker op de nieuwe MacBook 100% vanaf de eerste seconden en vrijwel constant sindsdien zal voelen, is het toetsenbord. Om zo'n dun apparaat te kunnen maken, moest Apple het huidige toetsenbord dat op alle laptops wordt gebruikt volledig opnieuw ontwerpen en kwam met iets dat het een "vlindermechanisme" noemde.

Het resultaat is een toetsenbord dat voor veel controverse zorgt. Sommigen werden er na een tijdje verliefd op, anderen haten nog steeds de ingenieurs uit Cupertino. Dankzij het vlindermechanisme zijn de individuele toetsen veel minder prominent aanwezig, waardoor je bij het indrukken een veel kleinere fysieke reactie krijgt dan je van welke Apple computer dan ook gewend bent. En het vergt echt oefening. Het gaat niet alleen om de ‘oppervlakkigheid’ van de toetsen, maar ook om de indeling ervan.

Zelfs op de aanzienlijk verkleinde behuizing van de MacBook kon een volledig toetsenbord passen, maar Apple veranderde de afmetingen van de afzonderlijke knoppen en hun afstand. De toetsen zijn groter en de afstand kleiner, wat paradoxaal genoeg een groter probleem kan zijn dan dat de toetsen niet zo goed op je vingers passen. Het is even wennen aan het nieuwe toetsenbord, maar na een paar dagen typte ik er subjectief met alle tien net zo snel op.

De waarheid is dat het toetsenbord de alfa en omega is van elke laptop, het toetsenbord dat u het grootste deel van de tijd gebruikt als de computer aan staat; daarom kan zo'n fundamentele verandering bij de eerste indruk drastisch zijn, maar je moet het vlindermechanisme en andere nieuwigheden zeker een kans geven. Er kan een probleem ontstaan ​​als je vaak heen en weer pendelt tussen het nieuwe en het oude toetsenbord, omdat de beweging simpelweg anders is, maar verder zou het geen probleem moeten zijn om aan te wennen.

Dat trackpad kan niet klikken

Als we het hadden over het toetsenbord in de nieuwe MacBook als een innovatie en een soort radicale verandering waar we aan moeten wennen, moeten we ook stoppen bij het zogenaamde Force Touch-trackpad. Enerzijds is hij ten behoeve van het goede doel vergroot, maar bovenal zit er een gloednieuw mechanisme onder de glasplaat, waardoor je gedachten elke keer dat je het trackpad van dichterbij bekijkt, stilstaan.

Op het eerste gezicht is er behalve de maat niet veel veranderd. Je voelt misschien niets nieuws als je voor de eerste keer op het trackpad tikt, maar de verandering in de MacBook is behoorlijk groot. De glasplaat beweegt eigenlijk helemaal niet als je erop drukt. Terwijl je op andere MacBooks een fysieke neerwaartse beweging ziet, reageert het trackpad van de nieuwe MacBook wel op druk en maakt zelfs hetzelfde geluid dat je zou verwachten, maar het beweegt geen millimeter.

De truc zit in druksensoren, gelijkmatig verdeeld onder het glas, en een vibratiemotor die het gevoel simuleert van in het trackpad knijpen. Bovendien herkennen de druksensoren de intensiteit van de druk, waardoor we nu twee persposities op de MacBook kunnen gebruiken. Wanneer je harder drukt, maak je gebruik van de zogenaamde Force Touch, waarmee je een voorbeeld van een bestand tevoorschijn haalt of een definitie opzoekt in bijvoorbeeld een woordenboek. Voorlopig zijn echter slechts enkele Apple-applicaties geoptimaliseerd voor Force Touch, en vaak weet de gebruiker niet eens dat hij überhaupt de mogelijkheid heeft om Force Touch te gebruiken. Dit het is duidelijk alleen muziek van de toekomst.

Dat die van de nieuwe MacBook, vergeleken met eerdere trackpads, overal ingedrukt kan worden, is al positief. Je hoeft dus niet met je vinger helemaal naar het midden te gaan, maar kunt gelijk onder de bovenrand onder het toetsenbord klikken. Je kunt bevestigen dat dit echt het werk is van een vibratiemotor die een fysieke klik simuleert door op het trackpad te klikken wanneer de computer is uitgeschakeld. Er wordt niets gehoord.

Het display is van eersteklas kwaliteit

Naast het toetsenbord en het trackpad is er nog één ding dat absoluut essentieel is voor een laptop: het beeldscherm. Als er één ding was waar we de MacBook Air in 2015 voor konden bekritiseren, dan was het de afwezigheid van een Retina-display, maar gelukkig liet Apple er voor de 12-inch MacBook geen twijfel over bestaan ​​dat Retina in zijn computers de nieuwe standaard is, en de lucht lijkt nu een beetje op een olifant in China.

De nieuwe MacBook heeft een 12 inch Retina-display met een resolutie van 2304 x 1440 pixels, wat neerkomt op 236 pixels per inch. En dat is niet de enige verbetering: dankzij een vernieuwd productieproces en een verbeterd componentontwerp is het beeldscherm van de MacBook de dunste Retina ooit en iets helderder dan die van de MacBook Pro. Het display heeft hier misschien (voor sommigen) maar één minpunt: de iconische appel glanst niet meer, de behuizing is er al te dun voor.

Anders kun je alleen in superlatieven over het MacBook-scherm praten. Het is scherp, perfect leesbaar en ook de beslissing van Apple om te wedden op zwarte randen rond het scherm is positief. Ze vergroten optisch het hele scherm en maken het gemakkelijker om ernaar te kijken. De MacBook Air mist deze twee aspecten fundamenteel, dat wil zeggen in ieder geval Retina, en Apple heeft gebruikers eindelijk een optie met het beste scherm geboden als ze niet naar de robuustere MacBook Pro willen grijpen.

Het scherm van de MacBook is iets kleiner dan de 13-inch Air, maar indien nodig kan de resolutie worden opgeschaald naar 1440 x 900 pixels, zodat je dezelfde hoeveelheid inhoud op een 12-incher kunt weergeven. Het is voorlopig nog helemaal niet duidelijk hoe Apple met het huidige MacBook Air-assortiment zal omgaan. Maar netvlies is wenselijk. Voor degenen die uren en dagen achter de computer zitten, is zo'n delicaat scherm ook heel zacht voor de ogen.

Qua prestaties staan ​​we nog maar aan het begin

Vanaf het beeldscherm, het toetsenbord en het trackpad komen we geleidelijk bij de componenten terecht, voor een deel nog steeds verbazingwekkende stukjes technologie, maar tegelijkertijd blijkt dat de ontwikkeling nog niet helemaal op het ideale niveau zit. Een ondubbelzinnig bewijs hiervan zijn de prestaties van de nieuwe MacBook.

Apple deed iets ongehoords voor een laptop door alle microchips in een moederbord te stoppen dat zo groot is als een iPhone 6, dus het hoeft niet eens gekoeld te worden door een ventilator, maar aan de andere kant eiste het wel zijn tol van de verwerker. Zo klein als een processor nodig was, Intel biedt hem aan met de aanduiding Core M, en hij staat nog maar aan het begin van zijn reis.

De basisvariant biedt een MacBook met een 1,1GHz-processor met een tot twee keer zo krachtige Turbo Boost-modus, en dit ligt tegenwoordig ver onder de gangbare norm. De nieuwe MacBook zou moeten concurreren met de vier jaar oude MacBook Air, maar gelukkig valt het in de praktijk niet altijd zo erg mee als het op papier klinkt. Maar je kunt zeker niet met dezelfde intensiteit op de MacBook werken als op andere Apple-notebooks, tenzij je echt alleen een internetbrowser of een teksteditor gebruikt.

Bij basistaken, zoals gewoon surfen op internet of teksten schrijven, kan de MacBook gemakkelijk overweg, er is niets aan de hand. Bij deze activiteit kunt u echter last krijgen van schokken of langere laadvertragingen wanneer u niet alleen een webbrowser en een teksteditor gebruikt, maar ook andere applicaties. Normaal gesproken heb ik een tiental applicaties op deze manier draaien (meestal Mailbox, Tweetbot, Rdio/iTunes, Things, Messages, enz., dus niets dat veeleisend is) en op sommige plaatsen was het op de MacBook duidelijk dat het er te veel voor was.

Aan de andere kant is fotobewerking niet per se een probleem voor een ultradunne notebook. U hoeft op dat moment alleen maar de meeste andere applicaties uit te schakelen en alle processorkracht te concentreren op de ene, meest veeleisende applicatie. De nieuwe MacBook zal voor veel gebruikers zeker een beperking van de werkprestaties betekenen, en het is aan iedereen wat ze het liefst opofferen - simpel gezegd: prestatie gaat boven prestatie, of omgekeerd.

We zouden het hebben over activiteiten als videobewerking, het openen van gigantische bestanden in Photoshop of InDesign, enz., Een nieuwe MacBook zou de laatste machine zijn waarop je zulke processorintensieve acties zou willen uitvoeren. Niet dat hij er noodzakelijkerwijs nooit mee te maken heeft gehad, maar hij is er gewoon niet voor gebouwd.

We zijn eraan gewend dat de ventilator bij MacBooks draait als de processor zwaarder wordt belast. Bij de MacBook bestaat daar geen gevaar voor, die zit er niet in, maar toch kan de aluminium behuizing op blootgestelde momenten redelijk behoorlijk opwarmen, zodat je niets hoort, maar je voeten de hitte wel kunnen voelen.

De miniatuurvorm van chips en processors liet veel ruimte over voor batterijen in de MacBook-behuizing. Dat is ook essentieel voor zo’n mobiele laptop, die je het grootste deel van de tijd ergens bij je draagt, in plaats van dat hij constant met het netwerk verbonden is. Vanwege de beperkte ruimte moest Apple een compleet nieuwe batterijtechnologie ontwikkelen, en dankzij het terrasvormige ontwerp vulde deze uiteindelijk vrijwel elke resterende millimeter onder het toetsenbord.

Het resultaat zou een uithoudingsvermogen van maximaal 9 uur moeten zijn, wat de MacBook meestal niet kan waarmaken, maar ik kon er altijd 6 tot 8 uur uit halen zonder oplader, afhankelijk van de belasting. Maar je kunt de limiet van negen uur gemakkelijk overschrijden, dus meestal zou het genoeg moeten zijn voor een hele dag plezier.

De internetbrowser kan het uithoudingsvermogen echter aanzienlijk beïnvloeden. Vlak na de introductie van de MacBook ontstond er een grote discussie over hoe Chrome aanzienlijk meer van de batterij vraagt ​​dan Safari. De applicatie van Apple is perfect geoptimaliseerd voor Apple hardware en software, dus bij sommige tests waren er verschillen tot enkele uren bij het gebruik van de ene of de andere browser. Google heeft echter onlangs beloofd aan dit aspect van zijn overigens populaire browser te werken.

Eén haven om ze allemaal te regeren

Ten slotte komen we bij de laatste grote uitvinding van de nieuwe MacBook, en tegelijkertijd de waarschijnlijk meest radicale snit ervan, die een beetje vroeg komt; maar dat is toch een beetje een gewoonte bij Apple. We hebben het over de enige poort die overbleef na de noodzakelijke bezuinigingen op de MacBook en die het potentieel heeft om in de toekomst "alles te regeren".

De nieuwe poort heet USB-C en je kunt de klassieke USB, MagSafe of Thunderbolt vergeten, oftewel alles wat tot nu toe standaard was in de MacBook Air voor het opladen en aansluiten van randapparatuur zoals een monitor, telefoon, camera of iets anders. Op een MacBook moet je het voor alles doen met één poort, wat tegenwoordig voor een dubbel probleem zorgt: ten eerste is één poort niet altijd genoeg, en ten tweede kun je USB-C vrijwel nooit als zodanig gebruiken.

In het eerste geval – wanneer één poort niet genoeg is – hebben we het over het klassieke geval waarbij je de laptop openklapt, in de oplader steekt, op een externe monitor aansluit en je iPhone erin laat opladen. Bij een MacBook is dit onmogelijk, tenzij je een verloopstuk gebruikt. USB-C kan alles: een laptop en mobiele telefoon opladen en aansluiten op een monitor, maar de meeste gaan nog niet via USB-C.

Dit brengt ons bij het tweede hierboven genoemde probleem; dat USB-C niet kan worden gebruikt. Apple heeft nog geen Lightning-kabel voor iPhones en iPads met deze connector, dus het enige dat je direct aansluit is de stroomkabel op de MacBook zelf. Op de iPhone heb je een reductie naar klassieke USB nodig, op de monitor heb je een DisplayPort of iets dergelijks nodig. Apple biedt precies voor dit geval een korting aan, maar aan de ene kant kost het meer dan tweeduizend en het is vooral beperkend als je weet dat je zoiets kleins niet mag vergeten.

Maar kortom, Apple liet hier zien waar het de toekomst ziet en achter lijken aan gaat. MagSafe, wiens magnetische verbinding erg populair was en meer dan één MacBook voor een val heeft behoed, kan betreurd worden, maar zo is het leven. Het probleem op dit moment is dat er niet zoveel USB-C-accessoires op de markt zijn. Maar dat zal waarschijnlijk snel veranderen.

Daarnaast beginnen ook andere fabrikanten deze nieuwe standaard te implementeren, waardoor we binnenkort bijvoorbeeld USB-C-sleutels moeten zien, maar ook uniforme opladers waarmee vrijwel elk apparaat kan worden opgeladen. Bovendien kan de MacBook nu ook worden opgeladen via externe batterijen, als deze krachtig genoeg zijn, die tot nu toe alleen voor mobiele apparaten werden gebruikt.

Naast USB-C heeft de nieuwe MacBook slechts één aansluiting, namelijk de koptelefoonaansluiting aan de andere kant van het toestel. De aanwezigheid van één enkele connector zal voor velen duidelijk een reden zijn om de MacBook af te wijzen, ook al is het idee wellicht enger dan de werkelijkheid.

Als het uw hoofddoel is om een ​​perfect mobiele laptop te vinden die u onderweg kunt vergezellen, is het waarschijnlijk niet uw dagelijkse routine om deze op een externe monitor aan te sluiten en er regelmatig andere randapparatuur op aan te sluiten. De filosofie van Apple hier is dat alle gegevens straks in de cloud staan, waardoor het niet meer nodig is om voortdurend externe schijven of USB-sticks aan te sluiten

Deze visie werd voor mij inderdaad bevestigd toen ik het probleem van de enige beschikbare connector, namelijk USB-C, slechts één keer tegenkwam, direct na het uitpakken van de MacBook. Ik was van plan een aantal grote gegevens van de externe schijf te slepen, maar aangezien ik geen reducer had, kwam ik er uiteindelijk achter dat ik er praktisch niet eens een nodig had. De meeste van mijn gegevens waarmee ik dagelijks werk, bewaar ik al ergens in de cloud, dus de overgang verliep relatief soepel.

Uiteindelijk zou ik het waarschijnlijk toch niet missen om een ​​verloopstuk te kopen. Het slepen van bestanden van enkele gigabytes over het netwerk is immers niet altijd optimaal, of het is nog steeds niet mogelijk om een ​​back-up van een externe schijf te herstellen zonder klassieke USB, maar dit zijn nog steeds eerder geïsoleerde handelingen dan de noodzaak om constant iets aan te sluiten en tegen moeilijkheden aanlopen dat het niet mogelijk is. Maar het is een feit dat als je het gewoon nodig hebt en je geen korting krijgt, het precair kan zijn.

De toekomst is hier. Ben je klaar?

De 12-inch MacBook is absoluut de roep van de toekomst. Naast technologieën die we in geen enkele andere notebook hebben kunnen zien, brengt het ook enkele compromissen met zich mee die niet voor iedereen acceptabel zullen zijn. Aan de andere kant zal een absoluut perfect lichaam, dat de maximaal mogelijke mobiliteit van de computer belooft, aangevuld met een geweldig beeldscherm en het meegeleverde uithoudingsvermogen van vrijwel de hele dag, voor veel klanten vandaag de dag al aantrekkelijk genoeg zijn.

Naar de nieuwe golf notebooks, waarvan we mogen verwachten dat Apple, net als jaren geleden met de Air en nu met de MacBook, zeker niet allemaal meteen zal overstappen, maar over een paar jaar zullen de meeste notebooks er waarschijnlijk wel erg op lijken. Als de vanafprijs van 40 kronen vandaag nog een obstakel is, kan het over twee jaar misschien wel een meer acceptabele XNUMX zijn, daarnaast met een veel krachtigere processor en ook een hele reeks USB-C-accessoires.

Maar om terug te keren naar mijn oorspronkelijke punt en de MacBook ergens tussen de huidige tablets en laptops te plaatsen: zelfs na drie weken kon ik hem nog niet helemaal identificeren. Uiteindelijk lijkt "iPad met een volwaardig desktopbesturingssysteem" mij een onnauwkeuriger benaming.

Totdat ik de 12 inch MacBook uitprobeerde, kwam mijn MacBook Air op mij over als een zeer draagbare, lichte en vooral moderne laptop. Toen ik er na drie weken weer naar terugkeerde met dezelfde zilveren MacBook uit 2015, verliet dit alles mij. De MacBook verslaat de Air in alle opzichten: hij is mobiel als een iPad, het lagere gewicht valt veel meer op dan je zou denken, en hij straalt letterlijk moderniteit uit.

Het is echt geen laptop zoals we die kennen, en door vanuit een mobiliteitsperspectief naar een tablet te evolueren, terwijl er nog steeds een platgetreden computerbesturingssysteem in zit, wijst het op de toekomst, tenminste onder computers. iPads, d.w.z. tablets, zijn nog steeds totaal verschillende apparaten, die zich op verschillende behoeften en toepassingen richten.

Maar degenen die zich bijvoorbeeld zouden hebben afgeschrikt door de geslotenheid en beperkingen van iOS op de iPad van vergelijkbare apparaten, kunnen nu een volwaardige computer krijgen in een zeer vergelijkbare gedaante, die voor sommigen misschien futuristisch lijkt, maar in een paar gevallen jaar zal iedereen er een hebben. Of het nu die van Apple zal zijn of in verschillende vormen van andere fabrikanten, aan wie – zo lijkt het – het Californische bedrijf opnieuw de weg zal wijzen.

.