Daniël Hruska In 2010 presenteerde Steve Jobs met trots de iPhone 4. Naast een compleet nieuw ontwerp bracht het een ongekende schermresolutie op een mobiel apparaat. In een oppervlak met een diagonaal van 3,5″ (8,89 cm) kon Apple, of beter gezegd zijn displayleverancier, een matrix van pixels met afmetingen van 640 × 960 plaatsen en de dichtheid van dit scherm is 326 PPI (pixels per inch) . Komen er ook mooie beeldschermen voor Macs?
Laten we eerst de term ‘Retina-display’ definiëren. Velen denken dat dit slechts een soort marketinglabel is dat Apple eenvoudigweg heeft uitgevonden. Ja en nee. Schermen met hoge resolutie waren er al vóór de iPhone 4, maar werden niet in de consumentensfeer gebruikt. Beeldschermen die worden gebruikt in de radiologie en andere medische vakgebieden, waarbij letterlijk elke punt en elk detail in het beeld ertoe doet, bereiken bijvoorbeeld respectabele pixeldichtheden binnen het bereik 508 tot 750 PPI. Deze waarden oscilleren op de grens van het menselijk zicht bij de ‘scherpste’ individuen, waardoor deze displays kunnen worden geclassificeerd als Klasse I dat wil zeggen 1e klas displays. De productieprijs van dergelijke panelen is uiteraard erg hoog, dus we zullen ze zeker een tijdje niet meer terugzien in de consumentenelektronica.
Als je teruggaat naar de iPhone 4, zul je je de bewering van Apple herinneren: "Het menselijk netvlies is niet in staat individuele pixels te onderscheiden bij dichtheden boven de 300 PPI." Nog maar een paar weken geleden werd de derde generatie iPad geïntroduceerd met tweemaal de schermresolutie vergeleken met voorgaande generaties. De oorspronkelijke 768 × 1024 werd vergroot naar 1536 × 2048. Als we de diagonale grootte van 9,7″ (22,89 cm) beschouwen, krijgen we een dichtheid van 264 PPI. Apple noemt dit beeldscherm echter ook wel Retina. Hoe is dit mogelijk toen hij twee jaar geleden beweerde dat een dichtheid boven de 300 PPI nodig was? Gewoon. Die 300 PPI geldt alleen voor mobiele telefoons of apparaten die op dezelfde afstand van het netvlies worden gehouden als de mobiele telefoon. Over het algemeen houden mensen de iPad iets verder van hun ogen af dan de iPhone.
Als we de definitie van ‘Retina’ op de een of andere manier zouden generaliseren, zou het als volgt klinken:"Een retina-display is een display waarbij gebruikers geen afzonderlijke pixels kunnen onderscheiden." Zoals we allemaal weten, kijken we vanaf verschillende afstanden naar verschillende beeldschermen. We hebben een grote desktopmonitor op enkele tientallen centimeters afstand van ons hoofd, dus 300 PPI is niet nodig om onze ogen te misleiden. Op dezelfde manier liggen MacBooks op tafel of op schoot iets dichter bij de ogen dan grote monitoren. We kunnen ook televisies en andere apparaten op een vergelijkbare manier beschouwen. Er kan worden gezegd dat elke categorie beeldschermen, afhankelijk van hun gebruik, een bepaalde limiet voor de pixeldichtheid moet hebben. De enige parameter die moet někdo om te bepalen, is gewoon de afstand van de ogen tot het beeldscherm. Als je de keynote voor de onthulling van de nieuwe iPad hebt gezien, heb je misschien een korte uitleg van Phil Schiller gehoord.
Zoals je kunt zien is 300 PPI voldoende voor een iPhone op een afstand van 10″ (ca. 25 cm) en 264 PPI voor een iPad op een afstand van 15″ (ca. 38 cm). Als deze afstanden in acht worden genomen, zijn de pixels van de iPhone en iPad vanuit het gezichtspunt van de waarnemer ongeveer even groot (of klein tot onzichtbaar). Een soortgelijk fenomeen zien we ook in de natuur. Het is niets anders dan een zonsverduistering. De maan heeft een diameter die 400 keer kleiner is dan de zon, maar staat tegelijkertijd 400 keer dichter bij de aarde. Tijdens een totale zonsverduistering bedekt de maan eenvoudigweg het gehele zichtbare oppervlak van de zon. Zonder een ander perspectief zouden we kunnen denken dat beide lichamen even groot zijn. Ik ben echter al afgedwaald van de elektronica, maar misschien heeft dit voorbeeld je geholpen het probleem te begrijpen: afstand is belangrijk.
Richard Gaywood van TUAW voerde zijn berekeningen uit, waarbij hij dezelfde wiskundige formule gebruikte als in de afbeelding uit de keynote. Hoewel hij zelf de kijkafstanden schatte (11″ voor de iPhone en 16″ voor de iPad), had dit feit geen invloed op het resultaat. Maar waar over gespeculeerd kan worden is de afstand tussen de ogen en het gigantische oppervlak van de 27-inch iMac. Iedereen past zijn werkplek aan zijn behoeften aan, en hetzelfde geldt voor de afstand tot de monitor. Het zou ongeveer een armlengte verwijderd moeten zijn, maar nogmaals: een jongeman van twee meter heeft zeker een aanzienlijk langere arm dan een kleine dame. In de tabel onder deze paragraaf heb ik de rijen met de waarden van de 27 inch iMac uitgelicht, waarbij je duidelijk kunt zien hoeveel afstand een rol speelt. Een mens zit niet de hele dag rechtop op een stoel achter de computer, maar leunt graag met zijn elleboog op de tafel, waardoor zijn hoofd op een kleinere afstand van het beeldscherm komt te staan.
Wat valt er verder af te lezen uit bovenstaande tabel? Dat bijna alle Apple-computers zelfs vandaag de dag nog niet zo slecht zijn. Zo kan het display van een 17 inch MacBook Pro worden omschreven als "retina" op een kijkafstand van 66 cm. Maar we nemen de iMac met een 27-inch scherm weer mee naar de show. In theorie zou het alleen voldoende zijn om de resolutie te verhogen tot minder dan 3200 × 2000, wat zeker enige vooruitgang zou zijn, maar vanuit marketingoogpunt is het zeker geen "WOW-effect". Op dezelfde manier zouden MacBook Air-beeldschermen geen significante toename van het aantal pixels nodig hebben.
Dan is er nog een mogelijk iets controversiëlere optie: dubbele resolutie. Het is via de iPhone, iPod touch en recentelijk de iPad gegaan. Wilt u de 13-inch MacBook Air en Pro met een schermresolutie van 2560 x 1600? Alle GUI-elementen zouden dezelfde grootte behouden, maar zouden prachtig worden weergegeven. Hoe zit het met iMacs met een resolutie van 3840 x 2160 en 5120 x 2800? Dat klinkt erg verleidelijk, nietwaar? De snelheid en prestaties van de hedendaagse computers nemen voortdurend toe. De internetverbinding (tenminste thuis) bereikt tientallen tot honderden megabits. SSD's beginnen de klassieke harde schijven te verdringen, waardoor de reactiesnelheid van het besturingssysteem en de applicaties snel toeneemt. En de displays? Afgezien van het gebruik van nieuwere technologieën, blijft hun resolutie jarenlang belachelijk hetzelfde. Is de mensheid gedoemd om voor altijd naar een geruit beeld te kijken? Zeker niet. We zijn er al in geslaagd deze ziekte op mobiele apparaten uit te roeien. Logisch nu moet laptops en desktopcomputers komen ook als volgende.
Voordat iemand beweert dat dit zinloos is en dat de resoluties van vandaag volledig toereikend zijn: dat zijn ze niet. Als wij als mensheid tevreden zouden zijn met de huidige toestand, zouden we waarschijnlijk niet eens uit de grotten komen. Er is altijd ruimte voor verbetering. Ik herinner me nog heel levendig de reacties na de lancering van de iPhone 4, bijvoorbeeld: "Waarom heb ik zo'n resolutie nodig op mijn mobiele telefoon?" Praktisch nutteloos, maar het beeld ziet er veel beter uit. En dat is het punt. Maak pixels onzichtbaar en breng het schermbeeld dichter bij de echte wereld. Dat is wat hier aan de hand is. Een gladgemaakt beeld ziet er voor onze ogen veel prettiger en natuurlijker uit.
Wat ontbreekt er bij Apple om fijne beeldschermen te introduceren? Allereerst de panelen zelf. Het maken van beeldschermen met resoluties van 2560 x 1600, 3840 x 2160 of 5120 x 2800 is tegenwoordig geen probleem. De vraag blijft wat hun huidige productiekosten zijn en of het voor Apple de moeite waard zou zijn om dit jaar al zulke dure panelen te installeren. Een nieuwe generatie processors Ive-brug het is al klaar voor beeldschermen met een resolutie van 2560×1600. Apple beschikt al over de kracht die nodig is om retina-displays te bedienen, tenminste wat MacBooks betreft.
Met een dubbele resolutie kunnen we, net als bij de nieuwe iPad, uitgaan van een tweemaal zo hoog stroomverbruik. MacBooks kunnen al jaren bogen op een zeer solide duurzaamheid, en Apple zal dit voorrecht in de toekomst zeker niet opgeven. De oplossing is om het verbruik van interne componenten voortdurend te verminderen, maar vooral: om de batterijcapaciteit te vergroten. Ook dit probleem lijkt opgelost. De nieuwe iPad inclusief batterij, die vrijwel dezelfde fysieke afmetingen heeft als de batterij van de iPad 2 en een 70% hogere capaciteit heeft. Aangenomen mag worden dat Apple het ook op andere mobiele apparaten wil leveren.
De benodigde hardware hebben we al, hoe zit het met de software? Om applicaties er beter uit te laten zien bij hogere resoluties, moeten ze grafisch een beetje worden aangepast. Een paar maanden geleden vertoonden de bètaversies van Xcode en OS X Lion tekenen van de komst van retina-displays. In een eenvoudig dialoogvenster ging hij naar de zogenaamde "HiDPI-modus", die de resolutie verdubbelde. Natuurlijk kon de gebruiker geen veranderingen waarnemen op de huidige beeldschermen, maar juist deze mogelijkheid suggereert dat Apple MacBook-prototypes met retina-beeldschermen test. Dan moeten de ontwikkelaars van applicaties van derden natuurlijk zelf komen en hun werken bovendien aanpassen.
Wat vind jij van mooie displays? Persoonlijk geloof ik dat hun tijd zeker zal komen. Dit jaar kon ik me MacBook Air en Pro voorstellen met een resolutie van 2560 x 1600. Ze zullen niet alleen zeker gemakkelijker te vervaardigen zijn dan de 27-inch monsters, maar het allerbelangrijkste: ze vormen het grootste deel van de verkochte Apple-computers. MacBooks met retina-displays zouden een enorme sprong voorwaarts op de concurrentie betekenen. Sterker nog, ze zouden een tijdje absoluut onverslaanbaar worden.
Absoluut geweldig artikel! Sinds ik de iPhone 4 heb, is het lastig om naar die grove rasters te kijken. Op mijn MacBook is 1280x800 absoluut ellendig. Als ik een notificatiewiel voor e-mails of updates in de app store op het dock heb, kan ik niet echt herkennen wat voor soort nummer het is - het getal "4" bestaande uit 10 pixels is nauwelijks herkenbaar. Retina-displays op MacBooks zullen een grote en vooral noodzakelijke vooruitgang zijn, waar ik precies op wacht.
Ik ben het er compleet mee eens. Op mijn 24″ monitor met FullHD resolutie zijn de badges ook vaag en moet ik soms het getal raden.
"De nieuwe iPad bevat een batterij die bijna dezelfde fysieke afmetingen heeft..." zouden er niet meer "fysieke" afmetingen moeten zijn?
Uiteraard bedankt voor de heads-up.
Ik wil niet graven, maar geen van de genoemde apparaten heeft een resolutie van 4x, maar slechts 2x. Als het 4x was, heeft de nieuwe iPad 4096×3072, wat zeker leuk zou zijn, maar in werkelijkheid heeft hij een resolutie 2x hoger dan het origineel, evenals de iPhone en iPod Touch. Anders denk ik dat Apple hiermee op de proppen komt, dat is ook de reden waarom ik de 13″ Air kocht en niet de Pro omdat de Air een beter beeldscherm heeft.
Je kunt graven, maar je hebt geen gelijk. Het wordt genomen door het aantal pixels: de oude iPhone 320 x 480 = 153 en de nieuwe iPhone 600 x 640 = 960, de oude iPad 614 x 400 = 1024 760 en de nieuwe iPad 7782 x 40 = 2048. Dat is precies 1536 keer zoveel. :)
Nou ja, het aantal pixels is één ding en de resolutie zelf is iets anders;) de resolutie is 2x zo en Apple zegt dat zelf en het aantal pixels is 4x zo, maar het artikel verwart de resolutie en het aantal pixels en dat is onzin. Uiteindelijk is het inderdaad zo dat elk afzonderlijk resolutie-item is verdubbeld, dus de resolutie is in aantal verdubbeld (1024×2 = 2048 en 768×2 = 1536) en omdat het een 2x-item is dat met 2x is toegenomen , dus uiteindelijk is het aantal pixels 2 ×2, wat gebaseerd is op hoe dit aantal wordt berekend 1024×768, d.w.z. uit de berekening (1024×2)x(768×2) = X als we de resolutie-items verwijderen, dan X = 4, zo niet X = 3,1 MPix), ze vergissen zich hier hoofdzakelijk in 2 eenheden, d.w.z. oppervlakte of oppervlakte-equivalent (aantal pixels) en hoogte/breedte, d.w.z. resolutie. Dat is hetzelfde als het rollen van centimeters en vierkante centimeters. Als de breedte en hoogte 2x worden vergroot, wordt de oppervlakte natuurlijk verviervoudigd. Je hebt dus geen gelijk.
Ja je hebt gelijk. Resolutie is echt niet gelijk aan het aantal pixels.