Advertentie sluiten

Ik stap in de auto. De nieuwe iPhone 7 Plus in zilverkleur en 128 GB capaciteit klem ik vast aan de standaard van ExoGear. Vanaf het eerste moment dat hij het levenslicht zag, werd de telefoon beschermd door een originele siliconen hoes, wat ik zelfs bij oudere modellen niet toestond. ‘Dit zijn de nieuwe zeven’, antwoord ik tegen mijn vrienden, die langzamerhand gaan zitten, maar ik wijs dit vooral uit hun nieuwsgierigheid. Anders kun je - vooral in de verpakking - de iPhone 7 (of Plus) op het eerste gezicht niet onderscheiden van de vorige generatie. Het weekend staat echter voor de deur en ik wil het maximale uit mijn nieuwe iPhone halen.

Ik open Apple Maps en start de navigatie richting Máchovo jezero. Het iPhone 7 Plus-weekend begint…

Vrijdag

"De dame aan de telefoon is nogal streng en erg luidruchtig", zegt een van mijn vrienden als de Apple Maps-navigator spreekt. Het is waar dat in een afgesloten ruimte het geluid van de iPhone 7 meer uitgesproken is dan van eerdere iPhones, omdat de "zevens" een nieuwe stereoset luidsprekers hebben. Volgens Apple zou het tot twee keer zo sterk moeten zijn en zijn een groter dynamisch bereik, diepe bassen en vrij heldere hoge tonen zelfs bij maximaal volume merkbaar.

Dit zien we als ik willekeurig de Amerikaanse indieband Matt en Kim en hun single Hey Now in Apple Music speel. Terwijl de onderste luidspreker op dezelfde plaats bleef, verborg Apple de nieuwe, bovenste in de bovenste microfoon en dat is te zien. Aan de andere kant heeft hij nog niet het doordachte systeem van de iPad Pro, waarbij zelfs de vier stereospeakers schakelen afhankelijk van de huidige opname, maar bijvoorbeeld het kijken van een filmpje toch prettiger wordt. . Kortom, het geluid komt niet meer alleen van één kant.

Na honderdvijftig kilometer en drie uur rijden zitten we in het donker. Maar daarvoor stoppen we voor een snelle aankoop. Ik pak mijn iPhone en constateer dat de batterij tijdens de reis voor bijna veertig procent leeg is, en dat ik maar een paar nummers heb afgespeeld en de navigatie aan had staan. Ik sluit de telefoon snel aan op een externe batterij. Ik heb het vanavond nodig. De snelle daling is echter grotendeels te wijten aan de ontwikkelaarsbèta, die ik aan het testen ben voor de nieuwe fotomodus op de iPhone 7 Plus. Met de volgende bètaversie is de levensduur van de batterij al gestabiliseerd op de overeenkomstige waarden.

Muziek zonder jack

Na een snelle uitpakken en inspectie van het appartement in het kleine dorpje Staré Splavy, niet ver van het meer, pak ik mijn iPhone en ga de bereiding van het diner documenteren. In de keuken zijn er slechte lichtomstandigheden, waarin iPhones altijd inconsistente resultaten hebben behaald. Uiteindelijk lukt het mij om zelfs zonder flits een aantal behoorlijke foto's te maken. Ik probeer nu ook de nieuwe portretmodus, maar deze is slecht bij weinig licht. De camera waarschuwt me dat hij meer licht nodig heeft, dus wacht ik op een nieuwe dag met een van de grootste innovaties die verband houden met de iPhone 7 Plus.

Ik speel weer muziek tijdens het eten. Ik laat de iPhone 7 Plus zelf even spelen, die dankzij de tweede speaker eigenlijk wat luider is dan zijn voorgangers en in veel situaties is het zeker genoeg, maar dan sluit ik aan JBL Flip 3, omdat zelfs zulke kleinere iPhone Bluetooth-luidsprekers niet voldoende zijn.

Ik surf op Twitter, beantwoord een paar e-mails en lees het nieuws terwijl ik muziek speel. Dit zijn veel voorkomende en eenvoudige handelingen, maar toch is het beter om het krachtigere ijzer te kennen. De iPhone 7 Plus handelt alles razendsnel af en vooral het multitasken gaat sneller, waardoor de efficiëntie van het werken op de grotere iPhone iets groter is. Ik begin een tijdje met het bewerken van de foto's en dan valt het scherm voor het eerst echt op.

"Het nieuwe brede kleurengamma is de bom", zeg ik tegen mezelf terwijl ik opzettelijk de werk-iPhone 6 oppak en vergelijk hoe ze allebei dezelfde foto weergeven. Op de iPhone 7 Plus zijn de afbeeldingen merkbaar kleurrijker, levendiger en over het algemeen realistischer. Wel kunnen sommige opnames er door de kleur onnatuurlijk uitzien, maar vooral de verbeterde weergave komt de oorzaak ten goede. Bovendien heeft hij een tot een kwart betere helderheid, wat je vaak zult waarderen.

De avond loopt langzaam ten einde, de Apple Watch meldt zich al een paar minuten na middernacht, maar ik wil de nieuwe koptelefoon nog even uitproberen voordat ik naar bed ga. Meestal val ik in slaap met muziek aan, dus haal ik de nieuwe Lightning EarPods tevoorschijn die bij elke nieuwe iPhone worden geleverd. "Geen probleem, het klinkt hetzelfde als de originele Apple Jack-hoofdtelefoon", denk ik, dus de enige verandering is dat zoveel gewassen connector.

Om de schok van het verwijderen van de 3,5 mm-aansluiting, die de overgrote meerderheid van de koptelefoons ter wereld heeft, te verzachten, heeft Apple een titratie-adapter bij de iPhone 7 geleverd, die helaas niet zonder kan door iedereen die zijn of haar telefoon wil gebruiken. oude koptelefoon. Ik heb hetzelfde geval met mijn Beats Solo HD 2, dus ik sluit de 3,5 mm-aansluiting via de connector aan op Lightning. Ik ben vooral benieuwd of er een kleine converter van analoog naar digitaal signaal (DAC) aanwezig is, die in de adapter zit ontdekt ik repareer het. Na drie nummers van Muse van Apple Music en vervolgens de koptelefoon op de iPhone 6 aan te sluiten, merk ik echter dat als de adapter op de een of andere manier de weergave verbetert, dit praktisch onmerkbaar is.

Dus vooral met het besef dat ik ofwel zal moeten leren leven met de adapter (wat betekent dat ik hem altijd bij me moet dragen en hem nergens kwijt zal raken), ofwel een nieuw model met Lightning moet kopen, dat Beats al heeft. aanbiedingen in mijn geval, om de koptelefoon aan te sluiten, val ik in slaap.

Zaterdag

Ik word 's ochtends wakker met een nieuwe wekkermelodie, die iOS 10 meegenomen. Het heeft ook een nieuwe Večerka-app, waarmee ik na het ontwaken controleer hoeveel uur ik heb geslapen en de resultaten vergelijk met de gegevens van de Jawbone UP derde generatie. Uit de slaapcycli blijkt dat ik goed heb geslapen en ik ga met een goed humeur naar het ontbijt.

Ik pureer mijn ontbijtgranen en nip van mijn koffie. "Je laat dat wonder zelfs tijdens het ontbijt niet los, hè?" De meisjes stoten me aan en vragen me opnieuw om wat gezellige muziek. Ik zoek naar Beck in Apple Music en speel met nieuw nieuws, omdat ik een groet naar huis wil sturen. Voor antwoorden vanaf het vergrendelde scherm gebruik ik 3D Touch, dat een transformatie heeft ondergaan in de iPhone 7 Plus, of de technologie die deze aandrijft.

Een van de redenen waarom de 3,5 mm-aansluiting is verdwenen, is precies de vibratiemotor (Taptic Engine) die 3D Touch aandrijft, die zich linksonder in de behuizing van de iPhone heeft gevestigd en ook de hardware Home-knop heeft vervangen. Dankzij dit klikt het niet langer fysiek en heeft de grotere motor ook de ervaring verbeterd van het harder indrukken van het scherm, wat precies 3D Touch is. Aan de andere kant merk ik dat hoe dichter ik op Touch ID druk, dat op dezelfde manier blijft werken, hoe intenser de reactie van de motor. Als ik helemaal bovenaan op het display druk, is het zo ondiep. "Verdomme, ik had toch wel verwacht dat Apple slimmer zou zijn", vraag ik me af.

Een prestatiekanon

Voor het overige is de verbeterde 3D Touch in combinatie met iOS 10 echter zeer prettig en gebruik ik hem veel meer dan voorheen. Ik kan sneller een nieuwe tweet schrijven, de prioriteit instellen van het downloaden van apps uit de App Store of de weergave van widgets uitbreiden. Het display van de iPhone 7 Plus lijkt mij net zo flexibel als op de Apple Watch, waar ik al gewend ben geraakt aan het gebruik van Force Touch voor verschillende acties, wat vrijwel hetzelfde werkt als 3D Touch. Zelfs op de iPhone wil Apple ons nu leren hoe we een ander bedieningselement kunnen gebruiken.

Na het ontbijt ga ik naar het terras. Ik kijk hoe het weer zal zijn. "Twintig graden, helder en zonnig. Geweldig, we maken foto's,' juich ik in gedachten. Maar zelfs daarvoor liet ik het los Assassin's Creed Identity, een van de meest uitdagende games voor iOS. Het loopt als een uurwerk, alles is volledig soepel en er zijn geen storingen. Missies worden snel geladen en de reactie is onmiddellijk. Games zijn een van de gebieden waarop je een tweevoudige toename van de processorsnelheid en een drievoudige toename van de grafische chip zult verwelkomen, namelijk de A7 Fusion met de M10-coprocessor in de iPhone 10 Plus.

Met de prestaties van de iPhone 6S Plus had ik geen probleem, maar als je echt de meest veeleisende taken uitvoert, vliegt de iPhone 7 Plus nog sneller. De quad-core A10 Fusion-chip heeft twee krachtige kernen en twee zeer efficiënte kernen, waar de iPhone tussen schakelt, afhankelijk van de prestaties die ervan worden verwacht. Hierdoor zou de grotere iPhone 7 een uur langer mee moeten gaan dan zijn voorganger, maar dit moet ik in de praktijk nog onderkennen. Ook omdat ik de hele tijd met mijn telefoon speel.

Maar ik moet nog steeds terug naar de ontbrekende hardwareknop, want dankzij het ontgrendelen van de iPhone en de vingerafdruk kwam ik er in ieder geval voortdurend mee in aanraking. Dat is ook de reden waarom dit een relatief fundamentele verandering is, omdat je de enkele hardwareknop aan de voorkant van de iPhone heel vaak gebruikt, en het bleef me lange tijd fascineren.

Als de iPhone is uitgeschakeld, kun je zo vaak op de knop drukken als je wilt, maar er gebeurt niets. Het is hetzelfde verbluffende effect als toen Apple voor het eerst MacBooks introduceerde met het Force Touch-trackpad. Het voelt alsof je fysiek op de knop drukt, maar in werkelijkheid is het gewoon de vibrerende motor die je zo'n geloofwaardige reactie geeft dat je het zult geloven, terwijl de knop niet eens beweegt. Op de iPhone 7 Plus geeft Apple je ook de keuze hoe intens je wilt dat de knop op je ‘reageert’. Ik gebruik de sterkste reactie en het voelt echt alsof de telefoon met je wil communiceren.

De trillingen begeleiden je niet alleen bij het ontgrendelen van de iPhone, maar door het hele systeem. Wanneer ik het Control Center omhoog trek, voel ik een lichte trilling. Wanneer ik een waarde wijzig in Instellingen, voel ik de trilling weer in mijn vingers. Nogmaals, een vergelijkbare ervaring als de Apple Watch. Bovendien hebben enkele externe ontwikkelaars het al door, waardoor je bijvoorbeeld feedback krijgt met trillingen in het populaire spel Alto's Adventure.

Eindelijk een fotoshoot

Ik ga naar het terras. Er is een zwembad bij het huis. “Dat ik de waterdichtheid van de iPhone zou testen?” Met de komst van de zevende serie pochte Apple met een nieuwe IP67-certificering, d.w.z. eindelijk weerstand tegen water en stof. In de praktijk betekent dit dat de iPhone een meter onder water dertig minuten moet overleven. Uiteindelijk probeer ik het liever niet, want als je toestel door water beschadigd is, heb je geen recht op een claim. Het klinkt misschien wat vreemd, maar bij regen of een ongelukje in de badkamer hoef je met de iPhone 7 niet bang te zijn voor het ergste.

We gaan naar het meer. Tijd om foto's te maken. Ik ben op zoek naar interessante composities en gebruik de eigen camera. Ik fotografeer in de normale modus en de resulterende beelden zijn levendig en kleurrijk. Het dynamische bereik van de iPhone 7 Plus is werkelijk ongelooflijk. Maar de grootste fotografische troef van deze telefoon is – voor het eerst ooit – de aanwezigheid van twee lenzen. Beiden hebben een resolutie van twaalf megapixels, en terwijl de ene lens functioneert als groothoeklens, vervangt de andere de telelens. "Hierdoor biedt de iPhone 7 Plus twee keer zoveel optische zoom", leg ik nieuwsgierige collega's uit.

Voor een demonstratie richt ik de lens op een boom en druk op het 1×-symbool, dat plotseling verandert in 2× en ik zie de boom ineens veel dichterbij op het display. "Tijdens het inzoomen daalde het diafragma van f/1,8 naar f/2,8, maar als het weer zo goed is, zie ik er geen probleem mee", geef ik commentaar op het gedrag van de nieuwe optica in de iPhone 7 Plus , wat opnieuw iets verbeterde bij het maken van foto's bij zonsondergang of in het donker, maar hier hebben de ingenieurs nog ruimte voor verbetering.

Vanwege de aanwezigheid van optische zoom introduceerde Apple een nieuwe zoombediening. Het is niet langer nodig om een ​​traditioneel gebaar met twee vingers uit te voeren, maar klik gewoon op het 1×-symbool en schakel direct over naar de telelens, of schakel over naar maximaal 10x digitale zoom door aan het wiel te draaien. Het is echter begrijpelijk dat de resulterende kwaliteit van de foto's aanzienlijk wordt vervormd.

Wat mij echter op mijn knieën brengt, is de nieuwe portretmodus. Alleen door hem heb ik de bètaversie van iOS 7 op de iPhone 10.1 Plus geïnstalleerd, want Apple heeft de scherpe versie van de nieuwe fotomodus nog niet voorbereid. Maar zelfs nu zijn de resultaten vaak verbazingwekkend. Zodra de aanwezige meiden zien wat de nieuwe iPhone kan, vragen ze meteen om nieuwe profielfoto’s.

[twintigtwintig] [/twintigtwintig]

 

De grap is dat de portretmodus automatisch de achtergrond kan vervagen en omgekeerd het onderwerp ervoor scherp kan scherpstellen. Hierdoor wordt een foto gemaakt zoals vanaf een spiegelreflexcamera. Ik moet niet alleen mensen fotograferen, maar ook de natuur of andere objecten. Het enige dat nodig is, is een beetje geduld. Voldoende licht en de juiste afstand zijn belangrijk. Als je eenmaal te dichtbij of te ver bent, is het resultaat niet goed, als dat er al is.

Maar de camera zelf begeleidt je met instructies en de ideale afstand ligt rond de twee meter. Er is veel discussie over de nieuwe portretmodus, aangezien Apple deze zelf promootte als een belangrijke functie die mogelijk werd gemaakt door de aanwezigheid van twee lenzen in de iPhone 7 Plus. Het draait allemaal om de scherptediepte, waar iedere ervaren fotograaf mee werkt. Dit is het veld waar het beeld scherp lijkt, terwijl alles eromheen, voor en achter, onscherp is. Zo kun je eenvoudig een bepaald detail uitlichten en andere afleidende elementen en de achtergrond scheiden.

Het gebied buiten de scherptediepte wordt het Japanse woord bokeh genoemd. Tot nu toe kon dit effect alleen worden bereikt met een spiegelreflexcamera en een geschikte lens, waarbij de vergelijking geldt: hoe beter de lens, hoe uitgesprokener de bokeh (onscherpte) zal zijn. De kwaliteit van het effect wordt ook beïnvloed door de vorm van de opening van de zonneklep en het aantal lamellen. Er zijn echter geen vergelijkbare technologieën in de body van de iPhone en de camera.

[twintigtwintig] [/twintigtwintig]

 

Apple omzeilde de hardwaretekortkomingen door software te gebruiken, afstanden te meten en terreingegevens te berekenen. Hierdoor kijken we naar foto’s die de camera maakt zoals hij denkt dat ze er waarschijnlijk uit moeten zien. In tegenstelling tot een spiegelreflexcamera heeft de gebruiker bij de iPhone 7 Plus geen enkele invloed op de resulterende onscherpte, de software regelt alles. In ideale omstandigheden biedt de iPhone echter in de overgrote meerderheid van de gevallen werkelijk geweldige effecten die, althans in de eerste paar dagen, herhaaldelijk kunnen verbazen.

"Laten we een groepsselfie maken", roepen mijn vrienden na een tijdje tegen me. We verzamelen op het strand, het meer op de achtergrond, en ik schakel over naar de FaceTime-camera aan de voorkant. Apple heeft dit ook flink verbeterd en heeft nu een resolutie van zeven megapixels en kan opnemen in Full HD. Aangenaam nieuws, aangezien de camera aan de voorkant steeds vaker wordt gebruikt.

 

Ik maak verschillende snapshots met de camera's aan de voor- en achterzijde tijdens de lunch in een restaurant, waar ik merk dat de portretmodus twee objecten tegelijk kan verwerken. Als u met Portret leert werken, is het maken van foto's net zo eenvoudig als alle andere. Op weg naar huis probeer ik nog steeds een zwaan te vangen die naar me toe zwemt en ik probeer 4K-video op te nemen met dertig frames per seconde. Het ziet er geweldig uit, maar de opslagruimte op de iPhone verdwijnt snel. Gelukkig hoeven de meeste gewone gebruikers niet echt in 4K te fotograferen.

Zaterdagavond probeer ik me opnieuw te concentreren op nachtfoto's. Apple pochte dat de iPhone 7 Plus een nieuwe True Tone-flitser heeft met vier diodes die half zo helder schijnen als de iPhone 6S. Bovendien past de flitser zich aan de omgevingstemperatuur aan, die in het interieur bekend moet zijn. Ik krijg een scherper, beter belicht beeld, maar zoals ik al eerder heb ontdekt, zijn de resultaten nog steeds niet zo perfect als Apple en gebruikers vaak zouden willen.

[twintig]

[/twintigtwintig]

Zondag

Het weekend loopt langzaam op zijn einde. Zondagochtend breng ik door met het lezen van artikelen en boeken op de 'zeven'-display. Ik haal ook de siliconen hoes er even af ​​en geniet van de details van het oude ontwerp, dat vooral beter verborgen plastic strips voor de antennes biedt. Op de zilveren iPhone zijn ze echter nog steeds veel uitgesprokener dan bijvoorbeeld op de nieuwe zwarte modellen. Qua gewicht is er slechts een onmerkbare verschuiving van vier gram naar beneden tussen de nieuwe en de vorige generatie, en zit er dankzij de stereo een vergrote speaker voorin.

Maar naar mijn mening heeft Apple het paar lenzen aan de achterkant veel eleganter opgelost, die nog steeds niet in de body passen en dus omhoog moeten. Terwijl Apple zich in voorgaande generaties leek te schamen voor de uitstekende lens en dit niet wilde toegeven, zijn bij de iPhone 7 Plus beide lenzen elegant afgerond en toegelaten. Na een kort nostalgisch moment en herinneringen aan oudere modellen, pak ik mijn koffers, stap in de auto en ga naar huis.

Ik heb goede gevoelens over het weekend met de iPhone 7 Plus. Het was voor mij zeker geen slechte investering, ook al was ik de eigenaar van een iPhone 6S Plus. Maar het gaat vaak om de details, en veel gebruikers in de "zeven" zullen, zelfs dankzij het drie jaar oude ontwerp, de motivatie niet vinden om een ​​nieuwe telefoon te kopen. Ik vond vooral de nieuwe mogelijkheden en functionaliteit van 3D Touch en de bijbehorende haptiek, optische zoom en vooral de portretmodus leuk. Ik denk immers dat de aanwezigheid van de tweede lens voor veel gebruikers de grootste motivatie zal zijn om te kopen.

Wat het ontbreken van een jack-connector betreft, het is, althans in mijn geval, slechts een kwestie van gewoonte. Ik geloof dat Apple weet wat het doet en dat de toekomst in draadloze technologie ligt. Ik begrijp echter dat voor veel gebruikers het ontbreken van een krik een onoverkomelijk probleem is. Maar dat moet iedereen voor zichzelf beslissen. Maar we zullen nog minstens een jaar moeten wachten op enkele werkelijk fundamentele veranderingen.

.