Appelplukker De Tsjechische vertaling van het boek verschijnt over enkele weken Het vervloekte imperium: Apple na de dood van Steve Jobs van journalist Yukari Iwatani Kane, die probeert te portretteren hoe Apple werkt na de dood van Steve Jobs en hoe het met hem bergafwaarts gaat. Jablíčkář is nu voor u beschikbaar in samenwerking met de uitgeverij Blauwe visie biedt een exclusief kijkje onder de motorkap van het komende boek - onderdeel van een hoofdstuk getiteld "The Spirit and the Cipher".
Lezers van Jablíčkář hebben ook een unieke kans om een boek te bestellen Het vervloekte imperium: Apple na de dood van Steve Jobs pre-order voor een goedkopere prijs van 360 kronen en ontvang gratis verzending. U kunt vooraf bestellen op een speciale pagina apple.bluevision.cz.
Zijn geest zweefde overal. Overlijdensberichten bedekten de voorpagina's van kranten en websites. TV-stations zonden lange programma's uit waarin werd gevierd hoe hij de wereld had veranderd. Er verschenen artikelen op internet van iedereen die hij op de een of andere manier beïnvloedde. Voormalig softwarechef Avie Tevanian plaatste een Facebook-pagina met herinneringen aan het vrijgezellenfeest van Jobs. Alleen Tevanian en een andere vriend kwamen opdagen omdat alle anderen bang waren om met hem naar een sociaal evenement te gaan. Zelfs degenen op wie hij vuur en zwavel liet regenen, prezen hem. Brian Lam, hoofdredacteur van Gizmodo, uitte zijn spijt over de manier waarop zijn blog omging met het iPhone 4-prototype in een feestelijk artikel met de titel "Steve Jobs was altijd aardig voor me (of de spijt van een nerd)".
Lam herinnerde zich hoe hij Jobs zover kreeg een brief te schrijven waarin hij formeel om het apparaat vroeg: 'Als ik het helemaal opnieuw kon doen, zou ik eerst een artikel over die telefoon schrijven. Maar ik zou de telefoon waarschijnlijk teruggeven zonder om een brief te vragen. En ik zou met meer empathie een artikel schrijven over de techneut die het kwijt was, zonder zijn naam te noemen. Steve zei dat we genoten van onze bekendheid en dat we het artikel als eerste konden schrijven, maar dat we hebzuchtig waren. En hij had gelijk. Ze waren. Het was een bittere overwinning. En we waren ook nog eens bijziend.' Lam gaf toe dat hij soms wenste dat hij de telefoon nooit had gevonden.
Hoewel er een handvol artikelen zijn verschenen waarin de tirannie van Jobs wordt herdacht, hebben de meeste respect voor hem gehad.
Simon & Schuster in New York haastten zich om Isaacsons biografie van Jobs een maand eerder af te maken. Jobs had geen controle over de inhoud van het boek, maar hij maakte hevig ruzie over de omslag. Een van de originele versies die de uitgever voor de omslag voorstelde, was het Apple-logo en een foto van Jobs. Het onderschrift was "iSteve". Dit maakte Jobs zo boos dat hij dreigde de samenwerking te verbreken.
“Dit is de lelijkste cover. Ze is verschrikkelijk!' schreeuwde hij tegen Isaacson. ‘Je hebt geen smaak. Ik wil nooit meer iets met je te maken hebben. De enige manier waarop ik ooit nog plezier met je kan hebben, is als je me in een envelop laat praten.''
Isaacson stemde ermee in hem erbij te betrekken. Het bleek dat hij uiteindelijk toch zijn goedkeuring nodig had, aangezien Apple de rechten bezat op alle afbeeldingen van Jobs die wat dan ook waard waren.
Een paar maanden voor Jobs' dood wisselden de twee eindeloze e-mails uit over een foto en een lettertype dat bij de omslag zou passen. Isaacson overtuigde Jobs ervan de tijdschriftfoto te gebruiken Fortuin uit 2006, waarin de CEO aandachtig door zijn ronde bril staart en een beetje op een boef lijkt. Toen beroemdheidsfotograaf Albert Watson de foto nam, vroeg hij Jobs om 95 procent van de tijd in de lens te kijken terwijl hij nadacht over het volgende project op zijn bureau.
Jobs won het geschil en drong aan op een zwart-witversie, gebaseerd op het idee dat hij een 'zwart-wit-type' was. Isaacson voldeed aan het verzoek van Jobs om het onderschrift in Helvetica te maken, een schreefloos lettertype dat Apple in het verleden voor bedrijfsmateriaal had gebruikt, maar weigerde het onderschrift te maken Steve Jobs grijs. Isaacson was er sterk van overtuigd dat het onderschrift in het zwart moest worden gedrukt en zijn eigen naam in het grijs.
'Ze gaan Walter Isaacson, die zich voedt met Steve Jobs, niet lezen', betoogde Isaacson. "Ze zullen Steve Jobs lezen en ik zal proberen zoveel mogelijk uit de buurt te blijven."
Eén van de ideeën die Simon & Schuster naar voren brachten was om een boek te publiceren zonder de titel op de omslag - een soort boekversie van het White Album van de Beatles. Maar Jobs verwierp dit en zei dat hij het arrogant vond. Uiteindelijk zijn ze uitgekomen op een nette, elegante en eenvoudige cover, min of meer in de stijl van Apple-producten.
Toen Jobs stierf, koos Apple deze idealiserende afbeelding als ere-eerbetoonfoto op de startpagina. Zowel het beeld als de impact ervan waren zo intrinsiek Jobs-achtig dat zijn vrienden en collega's zich erover verwonderden: het was alsof de overleden directeur de hele ontwikkeling vanuit de andere wereld had georkestreerd.
