Ondrej Holzman “We zijn klaar, we hebben het faillissement uitgesproken.” Zo verraste het hoofd van GT Advanced Technologies, het bedrijf dat een grote saffier aan Cupertino zou leveren, Apple op 6 oktober. Het lijkt erop dat er maar twee manieren zijn om een Apple-partner te zijn: enorm succes of totale mislukking.
Blijkbaar ging de verkering tussen Apple en GT ongeveer zo: ‘Dit zijn de voorwaarden die je accepteert of je produceert geen saffier voor ons.’ Uiteindelijk raakte GT gewend aan de potentiële miljarden aan winst en stemde ermee in om volledig nadelige voorwaarden. Maar voordat het bedrijf in het geld baadde, gebeurde precies het tegenovergestelde: het faillissement van het bedrijf. Dat is de harde realiteit waarmee je te maken krijgt als je met Apple samenwerkt.
Een perfecte illustratie hiervan is de huidige casus van GT Advanced Technologies, die wijst op een supply chain die tot op de millimeter nauwkeurig is, zij het zeer grof aangepast. Apple fluit daarin mee en kan vanuit een sterke positie zijn partners dwingen akkoord te gaan met voorwaarden die voor haar zeer gunstig zijn, ook al zijn die uiteindelijk vaak nauwelijks haalbaar. Dan is de minste aarzeling genoeg en is het voorbij. Zodra de verwachte resultaten uitblijven, kijkt Tim Cook weg en zoekt hij een andere, ‘betrouwbaardere’ partner.
Graag of niet
Het was de huidige directeur van het Californische bedrijf, die de voorgaande jaren, nog in de rol van operations director, een perfect functionerende keten van fabrikanten en leveranciers van allerlei componenten voor Apple-producten op poten zette, waar Apple vervolgens mee aan de slag kan. de handen van klanten. Het is noodzakelijk om alles te laten werken, en in Cupertino hebben ze altijd alle contracten en partnerschapsverplichtingen geheim gehouden.
[do action=”citation”]Het hele plan was vanaf het begin tot een tragisch einde gedoemd.[/do]
Nog maar een jaar geleden mochten wij een uniek kijkje nemen in de keuken van dit succesvolle bedrijf. Apple tekent in november 2013 een gigantisch contract met GT Advanced Technologies, bedoeld om een gigantische saffierfabriek te bouwen en tegelijkertijd honderden banen te creëren in Arizona. Maar even een jaar vooruit: het is oktober 2014, GT vraagt faillissement aan, honderden mensen hebben geen baan meer en er is nog geen sprake van massale saffierproductie. Het snelle einde van een voor beide partijen potentieel winstgevende samenwerking is uiteindelijk niet zo verrassend, zoals blijkt uit documenten die in de faillissementsprocedure zijn vrijgegeven.
Voor Apple zijn dit min of meer alleen maar ongemakken. Terwijl in Azië, waar de overgrote meerderheid van zijn leveranciers actief is, zij stilletjes en uit de schijnwerpers opereren, is de alliantie met het in New Hampshire gevestigde GT Advanced Technologies vanaf het begin onder de loep genomen door de media en het publiek. De twee bedrijven hebben een heel gewaagd plan: een gigantische fabriek bouwen in de Verenigde Staten die 30 keer meer saffier zal produceren dan welke andere fabriek ter wereld dan ook. Tegelijkertijd is het een van de hardste materialen op aarde, die synthetisch wordt geproduceerd in ovens die tot ongeveer tweeduizend graden Celsius worden verwarmd en vijf keer duurder is dan glas. De daaropvolgende verwerking ervan is eveneens veeleisend.
Maar het hele plan was vanaf het begin tot een tragisch einde gedoemd. De voorwaarden die Apple zichzelf oplegde waren praktisch onmogelijk te vervullen, en het is een grote verrassing dat GT-managers dergelijke contracten zelfs konden ondertekenen.
Aan de andere kant bevestigt dit alleen maar de onderhandelingsvaardigheden van Apple en ook zijn sterke positie, die het ten volle in zijn voordeel kan gebruiken. In het geval van GT heeft Apple vrijwel alle verantwoordelijkheid overgedragen aan de andere partij en kon alleen maar profiteren van dit partnerschap. Maximale winst, dat is het enige waar de managers in Cupertino om geven. Ze weigeren te debatteren over het feit dat hun partners op de rand van een faillissement opereren. In onderhandelingen met GT hebben ze naar verluidt gezegd dat dit standaardvoorwaarden zijn die Apple met andere leveranciers heeft, en gingen ze daar niet verder op in. Graag of niet.
Als GT daar niet mee instemde, zou Apple een andere leverancier zoeken. Hoewel de omstandigheden compromisloos waren en GT, zoals later bleek, vernietiging met zich meebracht, zette de directie van het bedrijf dat tot dan toe voornamelijk op het gebied van zonnecellen opereerde, alles op één kaart in: een aantrekkelijke samenwerking met Apple, die, hoewel het een groot risico, maar ook potentiële winsten van miljarden.
Op papier een droom, in werkelijkheid een fiasco
Het begin van de Amerikaanse alliantie, waarmee Apple ook zijn woorden zou bevestigen over het voornemen om de productie terug te brengen naar het grondgebied van de Verenigde Staten, zag er niet zo slecht uit - althans niet op papier. GT vervaardigde onder meer ovens voor de productie van saffier, en Apple merkte dit voor het eerst op in februari 2013, toen het saffierglas op het iPhone 5-display liet zien, dat duurzamer was dan Gorilla Glass. Destijds gebruikte Apple alleen saffier om de Touch ID-sensor en cameralens te bedekken, maar het verbruikte nog steeds een kwart van alle saffier die wereldwijd werd gemaakt.
In maart van dat jaar kondigde Apple's GT aan dat het een oven aan het ontwikkelen was die saffiercilinders kon maken met een gewicht van 262 kilogram. Dit was twee keer zo groot als eerder geproduceerde volumes. Productie in grotere maten zou begrijpelijkerwijs meer displays en een aanzienlijke prijsverlaging betekenen.
Volgens documenten die tijdens de faillissementsprocedure zijn vrijgegeven, was Apple oorspronkelijk geïnteresseerd in de aankoop van 2 ovens om saffier te produceren. Maar aan het begin van de zomer vond er een grote ommekeer plaats, omdat Apple geen bedrijf kon vinden dat saffier zou produceren. Hij benaderde een aantal van hen, maar de vertegenwoordiger van een van hen verklaarde dat zijn bedrijf onder de door Apple opgelegde voorwaarden geen winst zou kunnen maken op de saffierproductie.
Apple benaderde GT daarom rechtstreeks om naast de ovens ook de saffier zelf te vervaardigen, en omdat het naar verluidt ook een probleem had met de marge van 40% die GT eiste voor de ovens, besloot het van tactiek te veranderen. GT bood onlangs een lening van $ 578 miljoen aan waarmee de firma uit New Hampshire 2 ovens zou bouwen en een fabriek in Mesa, Arizona zou exploiteren. Hoewel er veel ongunstige voorwaarden in de contracten voor GT stonden, zoals het niet mogen verkopen van saffier aan iemand anders dan Apple, accepteerde het bedrijf het aanbod.
In het voordeel van Apple
GT ervoer vooral een teruggang in zijn zonnecelactiviteiten, dus de productie van saffieren leek een interessante optie om geld te blijven verdienen. Het resultaat was een contract dat op de laatste dag van oktober 2013 werd getekend. Sinds de deal met Apple beloofde GT zijn omzet in 2014 meer dan te verdubbelen, waarbij saffier ongeveer 80 procent van de jaaromzet voor zijn rekening nam, tegen een fractie daarvan. Maar de problemen deden zich vanaf het begin voor.
[do action=”citation”]Het maken van een enkele grote cilinder saffier duurde 30 dagen en kostte ongeveer 20 dollar.[/do]
Apple bood minder aan dan GT had gepland voor de saffier en weigerde toe te geven, waardoor GT de saffier met verlies aan hem moest verkopen. Bovendien gaven de zojuist ondertekende contracten aan dat hij een boete van $650 zou krijgen als hij een ander bedrijf een van de $200 ovens zou laten gebruiken, een boete van $640 als hij het kristal van 262 kilogram aan een concurrent zou verkopen, en een boete van $320 voor elke laattijdige levering van het kristal (of $ 77 per millimeter saffier). Tegelijkertijd kan Apple zijn bestelling op elk moment annuleren.
GT kreeg te maken met een extra boete van $ 50 miljoen voor elke schending van de vertrouwelijkheid, d.w.z. openbaarmaking van contractuele relaties tussen de twee partijen. Nogmaals, Apple kende een dergelijk verbod niet. Op de talrijke vragen van GT over punten die duidelijk in het voordeel van Apple waren, antwoordde het Californische bedrijf dat dit vergelijkbare voorwaarden waren als die van zijn andere leveranciers.
Het contract werd ondertekend slechts enkele dagen nadat de 262 kilogram zware monokristallijne saffier voor het eerst uit de GT-oven kwam. Deze cilinder was echter zo gebarsten dat hij helemaal niet meer te gebruiken was. GT beweerde echter tegenover Apple dat de kwaliteit omhoog zou gaan.
Voor de massaproductie van de saffier nam GT onmiddellijk 700 medewerkers in dienst, wat zo snel gebeurde dat eind dit voorjaar ruim honderd van de nieuwste leden van het team niet echt wisten aan wie ze verantwoording moesten afleggen, zo onthulde de voormalige manager. . Twee andere voormalige werknemers zeiden dat de aanwezigheid op geen enkele manier werd gecontroleerd, zodat velen willekeurig vrij namen.
In het voorjaar keurden GT-managers onbeperkte overuren goed om de ovens te vullen met materiaal om saffier te maken, maar op dat moment waren er niet genoeg ovens gebouwd, wat opnieuw tot chaos leidde. Volgens twee oud-medewerkers wisten veel mensen niet wat ze moesten doen en liepen ze alleen maar rond in de fabriek. Maar uiteindelijk vormde een veel groter probleem de kiem van de hele samenwerking: de productie van saffier.
Het maken van een enkele grote saffiercilinder duurde dertig dagen en kostte ongeveer 30 dollar (ruim 20 kronen). Bovendien was meer dan de helft van de saffiercilinders onbruikbaar, volgens bronnen die bekend zijn met de activiteiten van Apple. In de fabriek in Mesa zou er zelfs een speciaal "kerkhof" voor hen zijn aangelegd, waar zich onbruikbare kristallen ophoopten.
GT Chief Operating Officer Daniel Squiller zei in de faillissementsaanvraag dat zijn bedrijf drie maanden productie verloor als gevolg van stroomstoringen en vertragingen in de fabrieksbouw. Apple zou elektriciteit leveren en de fabriek bouwen, maar Apple vertelde de schuldeisers van GT dat het bedrijf failliet ging vanwege wanbeheer en niet vanwege stroomstoringen. GT reageerde op deze verklaring dat het opzettelijk misleidende of onnauwkeurige opmerkingen waren.
De productie van saffieren mislukt
Maar iets anders dan alleen stroomstoringen of slecht management leidde GT tot een faillissement. Eind april schortte Apple het laatste deel van zijn lening van $ 139 miljoen op omdat GT niet voldeed aan de saffierkwaliteit. In de faillissementsprocedure legde GT uit dat Apple voortdurend de specificatie van het materiaal veranderde en dat het 900 miljoen dollar van zijn eigen geld moest uitgeven om de fabriek te exploiteren, d.w.z. meer dan het dubbele van het bedrag dat tot nu toe van Apple werd geleend.
Bovendien zeggen GT-functionarissen dat Apple en de stad Mesa ook verantwoordelijk zijn voor het einde van de fabriek in Arizona. De eerste fase van de bouw werd pas in december 2013 voltooid, waardoor er nog maar zes maanden overbleven voor volledige exploitatie. Tegelijkertijd hadden de reeds genoemde stroomstoringen, waarbij Apple zou hebben geweigerd reservestroombronnen te leveren, een grote storing van drie maanden moeten veroorzaken.
Daarom had Thomas Gutierrez, CEO van GT, op 6 juni een ontmoeting met twee vice-presidenten van Apple om hen te informeren dat er grote problemen waren bij de productie van saffieren. Hij presenteerde een document met de titel "What Happened", waarin 17 problemen werden opgesomd, zoals onjuiste omgang met ovens. Apple's brief aan de schuldeisers gaat verder met de mededeling dat Gutierrez praktisch naar Cupertino is gekomen om zijn eigen nederlaag te aanvaarden. Na deze bijeenkomst stopte GT met de productie van de kristallen van 262 kilogram en concentreerde zich op de kristallen van 165 kilogram om het proces succesvol te maken.
Toen de productie van zo’n saffiercilinder succesvol was, werd met een diamantzaag 14 inch dikke stenen gezaagd in de vorm van twee nieuwe telefoons, de iPhone 6 en iPhone 6 Plus. De stenen werden vervolgens in de lengte doorgesneden om een display te creëren. Noch GT, noch Apple hebben ooit bevestigd of saffier daadwerkelijk bedoeld was voor gebruik in de nieuwste generatie iPhones, maar gezien de hoeveelheden saffier waar Apple op korte termijn om vroeg, is dit zeer waarschijnlijk.
Maar tot overmaat van ramp deed zich volgens een oud-werknemer in augustus naast de productie zelf nog een ander groot probleem voor, omdat plotseling 500 saffierstaven verdwenen. Een paar uur later hoorden de medewerkers dat de manager de stenen had opgestuurd om te worden gerecycled in plaats van te worden ingeruimd, en als GT ze niet had kunnen terugkrijgen, zouden honderdduizenden dollars verloren zijn gegaan. Zelfs op dat moment was het echter duidelijk dat saffier niet op de schermen van de nieuwe "zes" iPhones zou verschijnen, die op 19 september in de verkoop gingen.
Apple gaf de saffier echter nog steeds niet op en wilde er zoveel mogelijk van uit de ovens in Mesa blijven halen. In een brief aan de schuldeisers verklaarde hij later dat hij slechts 10 procent van het beloofde volume van GT had ontvangen. Mensen die dicht bij de operatie van GT staan, melden echter dat Apple zich als klant zeer inconsistent heeft gedragen. Soms accepteerde hij stenen die hij een paar dagen eerder had afgewezen vanwege de lage kwaliteit enzovoort.
We zijn klaar, we zijn blut
In de eerste week van september van dit jaar informeerde GT Apple dat het een groot cashflowprobleem had en vroeg zijn partner om de laatste lening van 139 miljoen te betalen. Tegelijkertijd wilde GT naar verluidt dat Apple vanaf 2015 meer geld zou gaan betalen voor saffierbenodigdheden. Op 1 oktober zou Apple GT $ 100 miljoen van de oorspronkelijke $ 139 miljoen aanbieden en het betalingsschema uitstellen. Tegelijkertijd zou hij dit jaar een hogere prijs voor saffier bieden en een prijsverhoging voor 2015 bespreken, waarbij GT ook de deur zou kunnen openen voor de verkoop van saffier aan andere bedrijven.
[do action=”citation”]GT-managers waren bang voor Apple, dus vertelden ze hem niet over het faillissement.[/do]
Beide partijen kwamen overeen om alles persoonlijk te bespreken op 7 oktober in Cupertino. Kort na zeven uur in de ochtend op 6 oktober ging echter de telefoon van de vice-president van Apple. Aan de andere kant stond GT-CEO Thomas Gutierrez, die het slechte nieuws bracht: zijn bedrijf had twintig minuten eerder het faillissement aangevraagd. Op dat moment hoorde Apple blijkbaar voor het eerst over het plan om failliet te gaan, wat GT al had weten uit te voeren. Volgens bronnen van GT waren zijn managers bang dat Apple zou proberen hun plan te dwarsbomen, dus vertelden ze hem dit niet van tevoren.
Chief operating officer Squiller beweert dat het uitspreken van een faillissement en het zoeken naar bescherming tegen schuldeisers de enige manier voor GT was om onder zijn contracten met Apple uit te komen en een kans te hebben zichzelf te redden. Het is met Squiller, samen met uitvoerend directeur Gutierrez, dat ook wordt besproken of dit scenario al lang gepland was.
Het topmanagement was zeker op de hoogte van de financiële problemen, en het waren de twee genoemde GT-functionarissen die een paar maanden voordat het faillissement werd aangekondigd systematisch begonnen met het verkopen van hun aandelen. Gutierrez verkocht begin mei, juni en juli aandelen, Squiller verkocht vervolgens aandelen voor meer dan een miljoen dollar nadat Apple weigerde het laatste deel van de lening te betalen. GT beweert echter dat dit geplande verkopen waren en geen overhaaste, impulsieve bewegingen. Niettemin zijn de acties van GT-managers op zijn minst discutabel.
Na de aankondiging van het faillissement schoten de GT-aandelen naar de bodem, waardoor het bedrijf met een waarde van bijna anderhalf miljard dollar praktisch van de markt werd geveegd. Apple heeft aangekondigd dat het van plan is zich met saffier bezig te blijven houden, maar het is nog niet duidelijk wanneer het weer zijn toevlucht zal nemen tot massaproductie, en of dit zelfs in de komende jaren zal gebeuren. De gepubliceerde documenten uit de GT Advanced Technologies-zaak kunnen hem ongemakkelijk maken en het moeilijk maken om te onderhandelen met andere potentiële partners, die nu veel voorzichtiger zullen zijn na het tragische einde van de saffierproducent. Dit was immers ook de reden waarom Apple in de rechtszaal krachtig heeft gestreden om een zo klein mogelijk aantal geheime documenten openbaar te maken.
Leuk artikel, bedankt ervoor.
Waarom hebben ze in hemelsnaam een saffierenfabriek geopend zonder ervaring en toch ingestemd met een nadelig contract? Ik houd niet van de voorwaarden, ik zal ze niet accepteren. Punt. Het feit dat Apple ook afval ophaalde en de tweede keer niet, is volkomen begrijpelijk. Zodra ze de saffier die ze volgens het contract zouden moeten ontvangen, tekort komen, zullen ze proberen te gebruiken wat ze kunnen.
Super geschreven. Zelfs voor een financieel analfabeet als ik begrijpelijk. Ga door, Ondřej :-)
Trouwens Apple lijkt opeens geen zonnig bedrijf vol tech-enthousiastelingen en filantropen (rood) (groen) (regenboog). Het gaat uiteindelijk altijd om zaken..
Je was echt naïef.
Nogal rommelig..
Dus laten we het samenvatten: ik zal iemand contracteren om iets te produceren dat ik niet kan doen in een hoeveelheid waarvoor ik geen mensen heb... En degene met wie ik het contract zal ondertekenen nadat ik het niet kan doen, is de kwade dictator die de schuld krijgt?
Aan de andere kant moet ik zorgen voor de productie van iets dat ik wil, en ik zie dat de partner met wie ik te maken heb misschien niet erg solide is. (Zoals bijvoorbeeld blijkt uit de aandelenverkoop van het management vóór de crash) Ik begrijp de aanpak van Apple volledig.
De belangrijkste vraag: hebben we geen saffier op iPhones omdat GT geen tijd had om het te produceren of omdat Apple het uiteindelijk niet wilde?
Dit principe van ‘we gaan dood’ en ‘de winst zal van ons zijn’ zal vroeg of laat in grote problemen terechtkomen.
1) de leverancier zal de kwaliteit verlagen om te kunnen produceren tegen de door Apple gedicteerde prijs (zoals blijkt uit het enorme uitvalpercentage van de iPhone 6 en andere Apple-producten)
2) wanneer de capaciteiten vol zijn, zal de leverancier partners (klanten) kiezen die hen laten verdienen en een gelijkwaardige relatie zullen hebben. Apple hoeft het niet te produceren
3) een paar slechte PR's en alle charme en fandom zullen beginnen te verdwijnen en de verkoop zal met tientallen% dalen
Wat is dit enorme verspillingspercentage? Hoe veel %?
het is moeilijk om daar antwoord op te geven, omdat APPLE deze cijfers niet publiceert, voor zover ik weet, maar kijk maar eens naar ipPone.forum.cz waar herhaalde klachten over iP6 geen uitzondering zijn - zelfs 3-4 keer !!!
Dat is mijn argument... Het is waarschijnlijk niet eens de moeite waard om er commentaar op te geven.
Ik zie het omdat de waarheid ergens in het midden ligt en elke kant het voor zichzelf in een beter daglicht stelt, maar:
1/ Soortgelijke omstandigheden bestaan overal...
2/ Apple investeerde / verstrekte geld voor de ontwikkeling en productie van iets dat nog niemand met de gespecificeerde parameters heeft geproduceerd, dus waarom zouden ze akkoord gaan met het feit dat GT mogelijk saffier zou verkopen aan bijvoorbeeld Samsung?
3/ de kwaliteit was overeengekomen en het volume was overeengekomen, wat niet kon worden nagekomen, dus zoals ik het begrijp, begon Apple minstens de helft van het volume aan saffier te nemen
4/ iedereen scheldt Apple uit omdat het niet vernieuwend en revolutionair is. Ik zie het alsof er weer een revolutie is ontstaan en gevallen op het gebied van saffier, althans wat betreft het gebruik van dit materiaal op grote oppervlakken. Ik denk dat Apple er in ieder geval in het geval van de Watch iets aan moet doen als het niet werkt misschien op de iPhone 6...
Helaas bevat het artikel geen aanvullende informatie, zoals de inmenging van Apple in het productieproces, tools en andere onderdelen van het hele proces. Ik weet niet of het hier in een ander artikel of op een andere server is geschreven, maar als slechts de helft waar is, is het nogal vreemd gedrag. Dat wil zeggen, als iemand mij zegt dat ik een product moet maken met bepaalde parameters en in een bepaalde tijd, en hij mij dan vertelt dat ik het volgens een specifieke procedure moet maken, en ik hem vertel dat als ik doe wat hij zegt, de product zal niet van zulke kwaliteit zijn en ik zal hem niet op tijd leveren en de klant blijft vasthouden aan zijn standpunt, er is iets mis. Persoonlijk vind ik het verdacht en op de een of andere manier krijg ik het gevoel dat het misschien toch geen saffier was, of gewoon een saffier. Het is gewoon allemaal vreselijk extreem en ik heb het gevoel dat Apple er niet veel belang bij had om het goed te laten verlopen. Hij wilde iets testen en niet op eigen kosten, naast de deelname van de Stad/Staat zelf. Nou, dat is slechts speculatie.
De vraag is wie GT AT dat geld heeft geleend. Als het Apple betreft, is het een dubbele ramp voor Apple. Niet alleen voor het geld, maar ook omdat iedereen inmiddels weet hoe Apple onderhandelt. GT-managers maakten winst op de verkoop en Apple hield een fabriek over met werknemers die het niet nodig had. Ik begrijp gewoon niet waarom ze eerst meer dan 2000 ovens bouwden terwijl ze de productietechnologie niet onder de knie hadden. Misschien kan ik dat glas binnen een jaar in voldoende hoeveelheden en tegen redelijke kosten produceren, en zal de volgende generatie iPhones saffierglas hebben.
Apple zal geen geld verliezen, GTAT moet het allemaal terugbetalen. Om de schuld af te betalen gaat hij ovens verkopen die nooit eigendom van Apple zijn geweest. Zelfs de Apple-werknemers bleven nu niet meer over, alles stond onder het bestuur van GTAT, die hen ontsloeg.
Als GTAT failliet gaat, komt dat omdat het hogere schulden heeft dan al zijn bezittingen. Ovens kunnen alleen worden verkocht door degene die ze koopt, als hij niet weet hoe hij er saffierglas in moet maken. En ze hebben ook best veel van deze ovens. Wie zou ooit zoveel saffier nodig hebben?
Ik las ergens dat de medewerkers niet werden ontslagen en dat Apple met de medewerkers de fabriek overnam.
Hier kijk ik naar de analist zelf..