Zogenaamde touchpads zijn een integraal onderdeel van laptops. Met hun hulp kunnen we het apparaat besturen zonder dat we externe randapparatuur zoals een muis of toetsenbord hoeven aan te sluiten. Bovendien is dit type product een heel eenvoudig apparaat waar we niet eens zonder zouden kunnen. Laptops functioneren als draagbare computers en hebben tot doel ons zelfs onderweg te voorzien van alles wat we nodig hebben. En het is precies in deze definitie dat we onze eigen muis moeten dragen. Maar als we naar de Windows-laptops en MacBooks van Apple kijken, zien we een nogal groot verschil in de branche: het Force Touch-trackpad.
De vermelding van de noodzaak om uw eigen muis mee te nemen tijdens het reizen is niet ver van de waarheid, integendeel. Voor sommige gebruikers van reguliere laptops van concurrerende merken is dit letterlijk een must. Als ze op het ingebouwde touchpad zouden moeten vertrouwen, zouden ze er niet ver mee komen en zouden ze hun werk integendeel ongelooflijk moeilijk maken. In het geval van MacBooks is de situatie echter diametraal anders. In 2015 onthulde de gigant uit Cupertino, ter gelegenheid van de introductie van de 12″ MacBook, voor het eerst zijn nieuwe Force Touch-trackpad aan de wereld, dat we het beste trackpad/touchpad onder de reguliere laptops zouden kunnen noemen.
De belangrijkste voordelen van het trackpad
Het trackpad is op dat moment een paar niveaus omhoog gegaan. Het was toen dat er een relatief fundamentele verandering plaatsvond die het algehele gebruikscomfort beïnvloedde. De vorige trackpads waren iets hellend, waardoor je er in het onderste gedeelte gemakkelijker op kon klikken, terwijl het in het bovenste gedeelte iets slechter was (bij sommige touchpads van concurrenten zelfs helemaal niet). Maar de 12″ MacBook bracht een vrij fundamentele verandering teweeg toen hij het trackpad waterpas zette en het voor de Apple-gebruiker mogelijk maakte om op het hele oppervlak te klikken. Het is op dit punt dat de fundamentele voordelen van het toen nieuwe Force Touch-trackpad beginnen. Maar daar houdt het niet op. Onder het trackpad zelf bevinden zich nog steeds relatief essentiële componenten. Concreet vinden we hier vier druksensoren en de populaire Taptic Engine die voor een natuurlijke haptische respons zorgen.
De genoemde druksensoren zijn behoorlijk essentieel. Dit is precies waar de magie van Force Touch-technologie schuilt: wanneer het trackpad zelf herkent hoeveel we erop drukken wanneer we klikken, op basis waarvan het vervolgens kan handelen. Uiteraard werd hiervoor ook het macOS-besturingssysteem aangepast. Als we bijvoorbeeld hard op een bestand klikken, wordt het voorbeeld ervan geopend zonder dat we een specifieke applicatie hoeven te openen. Ook in andere gevallen werkt het hetzelfde. Wanneer u stevig op het telefoonnummer klikt, wordt het contact geopend, wordt op het adres een kaart weergegeven, wordt de gebeurtenis door de datum en tijd onmiddellijk aan de kalender toegevoegd, enz.
Populair onder appeltelers
Bovendien spreekt zijn populariteit boekdelen over de mogelijkheden van het trackpad. Een aantal Apple-gebruikers vertrouwen absoluut niet op een muis en vertrouwen in plaats daarvan op een ingebouwd/extern trackpad. Apple slaagde erin dit onderdeel niet alleen qua hardware, maar ook qua software te verfraaien. Het spreekt dan ook voor zich dat er absoluut geweldige functionaliteit is binnen macOS. Tegelijkertijd mogen we niet vergeten één nogal belangrijk ding te vermelden: het trackpad kan volledig softwarematig worden beheerd. Apple-gebruikers kunnen daardoor bijvoorbeeld de sterkte van de haptische respons kiezen, verschillende gebaren instellen en meer, wat vervolgens de hele ervaring nog aangenamer kan maken.
Zoals we hierboven vermeldden, slaagde Apple erin om zijn trackpad mijlenver voor te laten lopen op de concurrentie. In dit opzicht kunnen we echter een tamelijk fundamenteel verschil tegenkomen. Hoewel de Cupertino-gigant veel tijd en moeite in de ontwikkeling ervan heeft geïnvesteerd, lijkt het er in het geval van de concurrentie meestal op dat hij helemaal geen aandacht aan het touchpad besteedt. Apple heeft op dit vlak echter een groot voordeel. Hij bereidt zelf de hardware en software voor, waardoor hij alle kwalen beter kan afstemmen.
Na een paar jaar met een MacBook te hebben gewerkt, vroeg een vriendin mij om iets voor haar te doen op haar werklaptop. Sommige HP. Ik kon de ezel helemaal niet besturen met het touchpad of wat het ook heeft. Ik kon er niets mee doen. Ik moest dus een muis normaal aansluiten, anders zou ik volledig verloren zijn. Het is totaal niet te vergelijken met een MacBook.
Toen ik in 2011 mijn eerste MBP kocht, kocht ik ook een nieuwe muis (Apple natuurlijk). Na twee dagen besefte ik dat het volkomen zinloos was. Tot op de dag van vandaag gebruik ik geen muis met MacOS. Op het werk HP zonder muis of klap.
Het is zo.
Het trackpad op de MacBook is gewoonweg geweldig. De vrouw heeft een werkende NTB en het trackpad is onbruikbaar!!!
Na vijf lange jaren heb ik weer een Mac-notebook, en ik moet zeggen dat het trackpad geavanceerder is vergeleken met die op pc-notebooks, alleen het klikken met de rechtermuisknop wordt beter opgelost op de Mac. Als ik echter voor langere tijd aan deze of gene ntb wil werken, gebruik ik nog steeds een klassieke muis.
Ik heb een Mac Mini met zowel een Magic Trackpad als een Magic Mouse en ik gebruik het trackpad 95% van de tijd, het werkt absoluut foutloos en met de Better Touch Tool, waarmee je eigen gebaren kunt instellen, is het 100% perfect. Als u bijvoorbeeld met drie vingers tikt, wordt een link op een nieuw tabblad geopend, als u met vier vingers veegt, wordt het tabblad gesloten, enzovoort.
Ze is absoluut prachtig. Het is waar dat het bij de laatste NTB slechts om een noodgeval gaat, terwijl men niet anders kan. De nieuwe Lenovo ThinkPad Z lijkt echter erg op elkaar en ik moet zeggen dat hij behoorlijk dichtbij komt. Het is waar dat de prijs van deze machines relatief hoog is, maar aan de andere kant zijn ze dienovereenkomstig gebouwd en uitgerust.
Lol, heeft het minstens 2 knoppen? Ga voor perfectie… hhh….