Ondrej Holzman Drie weken lang slaagde Apple erin de meeste overeenkomsten en voorwaarden die het met de saffierleverancier GT Advanced Technologies was aangegaan, geheim te houden. Begin oktober kondigde ze haar faillissement aan zij vroeg ter bescherming tegen crediteuren. Het was de saffierproductie die hiervan de oorzaak was. Nu is de getuigenis van de Chief Operating Officer van GT Advanced echter openbaar geworden, waarbij de meest geheime informatie tot nu toe is onthuld.
Daniel Squiller, chief operating officer van GT Advanced, voegde een beëdigde verklaring toe aan documenten waarin de rechtbank werd geïnformeerd over het faillissement van het bedrijf, dat begin oktober werd ingediend. De verklaring van Squiller was echter verzegeld, en volgens de advocaten van GT werd dit gedaan omdat deze details bevatte van contracten met Apple dat GT, vanwege geheimhoudingsovereenkomsten, $ 50 miljoen zou moeten betalen voor elke inbreuk.
Dinsdag diende Squiller zich echter in na juridisch getouwtrek herziene verklaring, dat het publiek heeft bereikt, en een uniek inzicht biedt in een situatie die tot nu toe zeer verwarrend was voor het publiek. Squiller vat de situatie als volgt samen:
De sleutel om de transactie voor beide partijen winstgevend te maken was het produceren van voldoende saffierkristallen van 262 kg om aan de eisen van Apple te voldoen. GTAT heeft meer dan 500 saffierovens verkocht aan Aziatische klanten die 115 kg enkele kristallen produceerden. De meeste saffierproducenten die andere ovens dan GTAT gebruiken, produceren minder dan 100 kg. De saffierproductie van 262 kilogram zou, indien gerealiseerd, winstgevend zijn voor zowel Apple als GTAT. Helaas kon de productie van 262 kg enkele saffierkristallen niet binnen het door beide partijen overeengekomen tijdsbestek worden gerealiseerd en was ook duurder dan verwacht. Deze problemen en moeilijkheden resulteerden in de financiële crisis van GTAT, die leidde tot het indienen van een Chapter 11-bescherming tegen schuldeisers.
In in totaal 21 pagina's aan getuigenissen beschrijft Squiller relatief gedetailleerd hoe de samenwerking tussen GT Advanced en Apple tot stand kwam en hoe het voor zo'n kleine fabrikant eigenlijk is om saffier te produceren voor zo'n gigant. Squiller verdeelt zijn opmerkingen in twee categorieën: ten eerste waren het contractuele verplichtingen die Apple bevoordeelden en integendeel klaagden over de positie van GT, en ten tweede waren het zaken waarover GT geen controle had.
Squiller somde in totaal twintig voorbeelden op (een paar hieronder) van door Apple gedicteerde voorwaarden die alle verantwoordelijkheid en risico overdroegen aan GT:
- GTAT heeft zich ertoe verbonden miljoenen eenheden saffiermateriaal te leveren. Apple had echter geen verplichting om dit saffiermateriaal terug te kopen.
- Het was GTAT verboden apparatuur, specificaties, fabricageprocessen of materialen te wijzigen zonder voorafgaande toestemming van Apple. Apple kon deze voorwaarden op elk moment wijzigen en GTAT moest in zo’n geval onmiddellijk reageren.
- GTAT moest elke bestelling van Apple vóór de door Apple vastgestelde datum accepteren en uitvoeren. In geval van vertraging moest GTAT ofwel voor een snellere levering zorgen ofwel op eigen kosten vervangende goederen aanschaffen. Mocht de levering van GTAT worden uitgesteld, dan moet GTAT $320 betalen voor elk enkel saffierkristal (en $77 per millimeter saffiermateriaal) als schadevergoeding aan Apple. Voor een idee kostte één enkel kristal minder dan 20 dollar. Apple had echter het recht om de bestelling geheel of gedeeltelijk te annuleren en de leveringsdatum op elk moment te wijzigen zonder enige compensatie aan GTAT.
Ook in de Mese-fabriek was het volgens Squiller moeilijk voor GT Advanced onder de dictaten van Apple:
- Apple selecteerde de Mesa-fabriek en onderhandelde over alle energie- en bouwcontracten met derden om de faciliteit te ontwerpen en te bouwen. Het eerste deel van de Mesa-fabriek was pas in december 2013 operationeel, slechts zes maanden voordat GTAT op volle capaciteit zou gaan draaien. Bovendien waren er nog andere ongeplande vertragingen omdat de Mesa-fabriek een aanzienlijk aantal reparaties nodig had, waaronder de reconstructie van vloeren ter grootte van verschillende voetbalvelden.
- Na veel discussie werd besloten dat de bouw van een elektriciteitsdepot te duur was, en dus niet per se nodig. Deze beslissing is niet door de GTAT genomen. In zeker drie gevallen was er sprake van stroomuitval, wat leidde tot grote productievertragingen en totale verliezen.
- Veel van de processen die betrokken zijn bij het snijden, polijsten en vormgeven van saffier waren nieuw voor het ongekende volume van de saffierproductie. GTAT heeft niet gekozen welke tools ze moesten gebruiken en welke productieprocessen ze moesten implementeren. GTAT had geen directe verbinding met leveranciers van snij- en polijstapparatuur om dergelijke gereedschappen aan te passen en in sommige gevallen te ontwikkelen.
- GTAT is van mening dat het de geplande productieprijzen en doelstellingen niet heeft kunnen realiseren omdat de prestaties en betrouwbaarheid van veel gereedschappen niet aan de specificaties voldeden. Uiteindelijk moesten de meeste geselecteerde productietools worden vervangen door alternatieve tools, wat resulteerde in extra kapitaalinvesteringen en bedrijfskosten voor GTAT, evenals maandenlange productieverlies. De productie was grofweg 30% duurder dan gepland, waardoor bijna 350 extra werknemers nodig waren en veel meer extra materialen werden verbruikt. GTAT kreeg te maken met deze extra kosten.
Tegen de tijd dat GT Advanced bescherming tegen schuldeisers aanvroeg, was de situatie al onhoudbaar: volgens gerechtelijke documenten verloor het bedrijf 1,5 miljoen dollar per dag.
Hoewel Apple nog geen commentaar heeft gegeven op de gepubliceerde verklaring, slaagde COO Squiller erin zichzelf in zijn rol te transformeren en presenteerde hij aan de rechtbank verschillende varianten van hoe Apple zou kunnen pleiten in de GTAT-zaak:
Op basis van mijn gesprekken met leidinggevenden van Apple (of de recente persverklaringen van Apple) zou ik verwachten dat Apple onder andere overtuigend zou beargumenteren dat (a) het mislukken van het saffierproject te wijten is aan het onvermogen van GTAT om saffier te produceren in overeenstemming met de voorwaarden overeengekomen door beide partijen; dat (b) GTAT op elk moment in 2013 van de onderhandelingstafel had kunnen weglopen, maar niettemin, na uitgebreide onderhandelingen, willens en wetens tot de deal was gekomen omdat de connectie met Apple een enorme groeimogelijkheid vertegenwoordigde; dat (c) Apple een aanzienlijk risico op zich heeft genomen door zich in het bedrijf te begeven; dat (d) eventuele specificaties waaraan GTAT niet heeft voldaan onderling zijn overeengekomen; dat (e) Apple zich op geen enkele wijze onrechtmatig heeft bemoeid met de werking van GTAT; dat (f) Apple te goeder trouw met GTAT heeft samengewerkt en dat (g) Apple niet op de hoogte was van de schade (of de omvang van de schade) die door GTAT tijdens de bedrijfsvoering werd veroorzaakt. Aangezien Apple en GTAT een schikking zijn overeengekomen, is er voor mij op dit moment geen reden om de afzonderlijke onderdelen gedetailleerder te beschrijven.
Wanneer Squiller zo bondig beschreef waar Apple mee kan pronken en onder welke moeilijke omstandigheden voor GTAT de hele deal tot stand kwam, rijst de vraag waarom GT Advanced überhaupt saffierproductie voor Apple ging doen. Squiller zelf zal echter waarschijnlijk wel wat uit te leggen hebben met betrekking tot de verkoop van zijn eigen aandelen in het bedrijf. In mei 2014, na de eerste tekenen van problemen in de Mesa-fabriek, verkocht hij $ 1,2 miljoen aan GTAT-aandelen en creëerde hij een plan om in de daaropvolgende maanden extra aandelen ter waarde van in totaal $ 750 te verkopen.
De uitvoerend directeur van GT Advanced, Thomas Gutierrez, verkocht ook aandelen in bulk, hij stelde in maart van dit jaar een verkoopplan op en op 8 september, de dag vóór de introductie van nieuwe iPhones die geen gebruik maakten van saffierglas van GT, verkocht hij aandelen ter waarde van $ 160.
U kunt volledige dekking van de Apple- en GTAT-zaak vinden hier.
Ik begrijp deze zaak niet... Dit is een bestand met ooievaars uit de Tsjechische meren en haju dan uit de VS... :)
Alleen een dwaas zou zo'n deal kunnen tekenen en het bevestigt alleen maar de gigantische arrogantie van Apple jegens zijn leveranciers... zoiets als je moet alles volgens ons doen en in de kwantiteit en kwaliteit die wij willen en zo niet, dan betaal je ervoor allemaal :(. Ik vind het echt niet leuk dat ik tegen Apple schrijf, maar de laatste tijd is hun arrogantie en hypocrisie steeds meer aan de oppervlakte gekomen, dus geen nieuweling zal met hen willen samenwerken.
Wat is er arrogant aan het proces van onderhandelen over de best mogelijke contractvoorwaarden voor mijn bedrijf? Integendeel, dit is de plicht van elke bevoegde vertegenwoordiger van het bedrijf! De andere partij kon immers zelf beslissen of hij een groot risico wilde nemen met uitzicht op een grote winst, of de eigen productie voor zijn kleinere afnemers volgens zijn eigen regels zou voortzetten.
Ze namen een risico, en we kunnen alleen maar raden waarom, en faalden. Pech voor hen en Apple. Als Apple zich tot iemand wendde die zijn beloften kon nakomen, zou iedereen, inclusief de eindklanten, hiervan kunnen profiteren.
Nou, Apple dicteerde behoorlijk fatsoenlijke voorwaarden. De directeur van GTAT had dit uiteraard nooit mogen ondertekenen.
Maar niemand dwong hen een dergelijk contract aan te gaan. Apple heeft tijdens zijn bestaan een sterke positie opgebouwd en maakt daar nu gebruik van. Toen ze bij de crash bijna verdwenen, moesten ze opnieuw aan de opgelegde voorwaarden voldoen. Trek zo nu en dan een zaag
Actietunnel, meer niet…. Ze moeten vanaf het begin geweten hebben dat het niet kon, of ze moeten volkomen dom zijn geweest...
Apple heeft voor de productie honderden leveranciers nodig, die hun onderdelen en componenten absoluut nauwkeurig, zonder de minste vertraging en in perfecte kwaliteit leveren. Als Apple deze moeilijke omstandigheden zou versoepelen, zou zijn ‘netwerk’ van fabrikanten, leveranciers en verkopers snel afbrokkelen. Zou het bijvoorbeeld beginnen met een maand vertraging in de levering van brillen, wat zou betekenen dat klanten van over de hele wereld en leveranciers van andere honderden onderdelen, bijvoorbeeld voor de iPhone, zouden wachten tot één fabrikant de producten zou produceren? bril, zij het om objectieve redenen, maar een maand later nog steeds?
In zekere zin bekritiseren wij de harde en buitensporige voorwaarden van Apple jegens haar leveranciers, aan de andere kant eisen wij onberispelijke, foutloze, perfecte en tijdige levering van producten van Apple. Dankzij deze procedure is Apple in staat om binnen enkele dagen tientallen miljoenen iPhones op de markt te brengen. Trouwens… En toch is het niet genoeg…. Probeer vandaag nog een gouden iPhone 6 64GB te kopen in Tsjechië.
Ik ben het er niet mee eens. Wat je in de eerste alinea beschrijft, heeft, althans naar mijn mening, niets te maken met wat er in het artikel wordt beschreven (nu beslis ik niet of het uiteindelijk waar zal zijn of niet). Uit wat in het artikel wordt beschreven lijkt het mij dat Apple eigenlijk alles zelf kon doen, aangezien de leverancier in dit geval afhankelijk was van zijn grillen. Het is alsof mijn cliënt mij nu precies dicteert hoe ik werk voor hem moet doen. Dit zou uiteindelijk mijn vermogen kunnen verminderen om de bestelde kwaliteit en op tijd te leveren, omdat ik het anders doe en ik weet dat als ik het doe zoals ik het doe, ik zal leveren wat hij wil en wanneer hij het wil. Maar als ik mijn ervaren processen die ik onder de knie heb, ga veranderen, zelfs als de klant toevallig weet wat beter is in mijn vakgebied, kan dit een lagere efficiëntie betekenen. Om nog maar te zwijgen van de tools en technologieën die ik zal gebruiken.
Ik kan de tweede alinea nu beter zien. Ja, we willen wat je beschrijft, sorry, we krijgen het niet. Deadlines een probleem, kwaliteit een probleem.
Zie je – zelfs jij als leek (ik neem aan dat je een leek bent) kunt de nadelen van het contract van de GTAT-fabrikant onderkennen, maar waarom kon het management dat niet doen?
Ik betwijfel of Apple hen zou dwingen te tekenen.
Dat is een andere zaak, en helaas kan ik hier verschillende redenen voor bedenken, maar geen enkele is redelijk. De geplande aandelentunnel, zoals iemand hier schreef, zal waarschijnlijk niet gebeuren, in winkels met een waarde van miljarden en met zo'n potentieel lijkt het mij belachelijk om een paar miljoen te verdienen aan aandelen. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor de poging van Apple om GTA over te nemen, of iets anders dat "opzettelijk" is. Het meest waarschijnlijk lijkt mij een slechte inschatting van het GTA-management en zo'n "blindheid" dat Apple niet zou toestaan dat het slecht zou aflopen. Dit overkomt ons, gewone stervelingen, zeker, dat we eenvoudigweg de tekenen of het bewijs niet zien, zelfs niet als ze zich vlak onder onze neus bevinden, omdat we "geil" zijn.
Om het in het Tsjechisch te zeggen: ze namen een te grote hap.