Vratislav Holub In ons leven heeft ieder van ons waarschijnlijk een aantal momenten meegemaakt waarop we akkoord gingen met de algemene voorwaarden van een dienst of product zonder ze daadwerkelijk te hebben gelezen. Dit is een relatief veel voorkomend probleem waar vrijwel niemand ook maar de minste aandacht aan besteedt. Er is niets om verbaasd over te zijn. De algemene voorwaarden zijn zo lang dat het lezen ervan enorm veel tijd zou verspillen. Natuurlijk kunnen we uit nieuwsgierigheid er een paar doornemen, maar het idee dat we ze allemaal op verantwoorde wijze zouden bestuderen is volkomen ondenkbaar. Maar hoe kan dit probleem worden veranderd?
Het zou kunnen interesseer je
Adam Kos Voordat we op de kwestie zelf ingaan, is het de moeite waard om het resultaat te vermelden van een tien jaar oud onderzoek waaruit bleek dat het de gemiddelde Amerikaan 10 werkdagen zou kosten om zelfs maar de algemene voorwaarden te lezen van elk product of elke dienst die ze gebruiken. Maar houd er rekening mee dat dit een onderzoek van tien jaar oud is. Tegenwoordig zou het resulterende aantal zeker aanzienlijk hoger zijn. Maar in de Verenigde Staten komt er eindelijk een verandering die de hele wereld zou kunnen helpen. In de Tweede en Eerste Kamer wordt gesproken over een wetswijziging.
Verandering in wetgeving of TL;DR
Volgens het laatste voorstel zouden websites, apps en andere gebruikers/bezoekers een TL;DR-sectie (Too Long; Didn't Read) moeten bieden waarin de noodzakelijke termen in "menselijke taal" zouden worden uitgelegd, evenals welke gegevens over de tool u zullen verzamelen. Het grappige is dat dit hele ontwerp is gelabeld TLDR-wetsvoorstel of Servicevoorwaarden Etikettering, ontwerp en leesbaarheid. Bovendien zijn beide kampen – Democraten en Republikeinen – het eens over een soortgelijke wetswijziging.
Weergave van de iPhone 14 Pro Max
Dit hele voorstel is gewoon logisch. We kunnen bijvoorbeeld het argument van congreslid Lori Trahan noemen, volgens welke individuele gebruikers ofwel moeten instemmen met buitensporig lange contractvoorwaarden, omdat ze anders de toegang tot de betreffende applicatie of website volledig verliezen. Bovendien schrijven sommige bedrijven om verschillende redenen bewust zulke lange termijnen. Dit komt omdat ze meer controle kunnen krijgen over gebruikersgegevens zonder dat mensen er daadwerkelijk van op de hoogte zijn. In zo’n geval gebeurt alles op een volledig legale manier. Iedereen die toegang wil tot de betreffende applicatie/dienst heeft eenvoudigweg ingestemd met de algemene voorwaarden, die vanuit dit oogpunt helaas gemakkelijk kunnen worden misbruikt. Uiteraard is het op dit moment van belang dat het voorstel wordt aangenomen en in werking treedt. Vervolgens rijst de vraag of de verandering wereldwijd beschikbaar zou zijn, of dat bijvoorbeeld de Europese Unie niet met iets soortgelijks op de proppen zou hoeven komen. Voor binnenlandse websites en applicaties zouden we niet zonder wetswijzigingen in de EU kunnen.
Apple en zijn "TL;DR"
Als we erover nadenken, kunnen we zien dat Apple in het verleden al iets soortgelijks heeft geïmplementeerd. Maar het probleem is dat hij alleen individuele iOS-ontwikkelaars op deze manier de opdracht gaf. In 2020 konden we voor het eerst de zogenaamde Nutrition Labels zien, die elke ontwikkelaar bij zijn aanvraag moet invullen. Vervolgens kan elke gebruiker in de App Store zien welke gegevens hij verzamelt voor de betreffende app, of deze rechtstreeks aan de betreffende gebruiker wordt gekoppeld, enzovoort. Uiteraard is deze informatie ook beschikbaar in alle (native) applicaties van Apple, uitgebreide informatie vind je hier op deze pagina.
Het zou kunnen interesseer je
Pavel Jelic Zou u de genoemde wijziging toejuichen, die applicaties en websites zou verplichten aanzienlijk kortere contractvoorwaarden met verschillende uitleg te publiceren, of vindt u de huidige aanpak helemaal niet erg?
