Advertentie sluiten

Het grote voordeel van Apple is dat het alles onder één dak doet. Dit verwijst naar de hardware, dat wil zeggen iPhones, iPads en Mac-computers en hun software, dat wil zeggen iOS, iPadOS en macOS. Tot op zekere hoogte is dit waar, maar de andere kant van de medaille is het onmiskenbare feit dat wanneer er een fout wordt gemaakt, hij daarvoor wordt "gelyncht". Denk aan een laptopfabrikant die Windows als besturingssysteem gebruikt. Met zo'n machine geef je de een of de ander de schuld van de fout, maar Apple vangt het altijd op in zijn oplossingen. 

Met de Mac Studio liet Apple ons zijn nieuwe M1 Ultra-chip zien. Er gebeurt momenteel veel rond deze generatie SoC-chips. Tegelijkertijd gebruikte Apple de M1-chip al in 13 voor het eerst in de Mac mini, 2020" MacBook Pro en MacBook Air, terwijl we tot op heden eigenlijk geen opvolger hebben gezien, maar alleen de evolutionaire verbeteringen ervan. Apple probeert de prestaties van zijn chip (zij het met de bijnaam Plus, Max of Ultra) naar extreme hoogten te tillen, zodat een bepaalde visie en innovatie niet kan worden ontkend. Maar alles wat het potentieel van zijn machines kan belemmeren, is niet bepaald hardware, maar eerder software.

Geheugenlek 

De meest voorkomende macOS Monterey-fout is vrij fundamenteel. Geheugenlek verwijst naar een gebrek aan vrij geheugen, wanneer een van de actieve processen zoveel geheugen begint te gebruiken dat uw hele systeem langzamer gaat werken. En het maakt niet uit of je op een Mac mini of MacBook Pro werkt. Tegelijkertijd zijn de applicaties niet zo veeleisend dat ze het volledige geheugen gebruiken, maar het systeem gaat er toch op deze manier mee om.

Het proces dat het Control Center beheert, verbruikt dus 26 GB geheugen, een paar vensters in de Firefox-browser zullen de hele machine vertragen, zodat u tijd heeft om koffie te zetten voordat u verder gaat met uw werk. Bovendien verschijnt er een pop-upvenster waarin hierover wordt geïnformeerd, ook al is dit helemaal niet nodig. Een MacBook Air kan ook een probleem hebben: met slechts een paar tabbladen openen in Safari springt het CPU-gebruik van 5 naar 95%. Je weet waarschijnlijk ook dat hij over passieve koeling beschikt, waardoor de hele machine behoorlijk onaangenaam begint op te warmen.

Te frequente updates 

Elk jaar nieuwe software. Zowel mobiel als desktop. Het is goed? Natuurlijk. Voor Apple betekent dit dat er over gesproken wordt. Ze praten over wat er nieuw is, ze praten over elke bètaversie en wat deze oplevert. Maar dat is het probleem. De gemiddelde gebruiker geeft niet veel om nieuws. Hij hoeft niet steeds meer opties uit te proberen als hij verstrikt raakt in zijn werkstijl.

Met Windows probeerde Microsoft slechts één versie van het systeem te hebben die eindeloos zou worden bijgewerkt met nieuwe opties. Hij kwam hier terecht omdat er niet meer over Windows werd gesproken, en daarom heeft hij er een nieuwe versie van bedacht. Apple zou zich vooral moeten richten op optimalisatie, maar voor de presentatie klinkt het niet zo goed, omdat het feitelijk bevestigt dat er ergens een fout zit en dat niet alles werkt zoals het zou moeten.

Als hij dan met de ‘revolutionaire’ universele besturingsfunctie op de proppen komt, kost het hem driekwart jaar om deze te optimaliseren en officieel uit te brengen. Maar zou iemand het erg vinden als we dit pas op de WWDC22 van dit jaar te weten zouden komen en het in de herfst van het jaar beschikbaar zou zijn in de eerste scherpe versie van de komende macOS? Hier hebben we dus nog een bètafunctie waar we vanwege dit label niet langer volledig op kunnen vertrouwen. Apple heeft de datum van zijn ontwikkelaarsconferentie dit jaar al aangekondigd, en ik ben erg benieuwd of we iets anders zullen zien dan ons op de borst kloppen over hoeveel nieuwe functies en welk systeem het zal brengen. 

.