Daniël Hruska Jony Ive is de designer-superster van vandaag. De stijl van zijn werk bepaalt de trends van vandaag in de consumentenelektronica, net als de ooit legendarische Dieter Rams van Braun. Wat was het levenspad van een Britse inwoner naar een van de leidende posities in het Amerikaanse bedrijf Apple?
De geboorte van een genie
Jony Ive ontving zijn basisonderwijs op een privéschool in Chingford, dezelfde school waar David Beckham, een andere beroemde Brit die in Amerika woonde, ook afstudeerde. Ive werd hier in 1967 geboren, maar zijn familie verhuisde begin jaren tachtig van Essex naar Staffordshire toen zijn vader van baan veranderde. In plaats van docent design en techniek werd hij schoolinspecteur. Jony erfde zijn ontwerpvaardigheden van zijn vader, die een opgeleide zilversmid was. Zoals Ive zelf zegt, wist hij rond zijn veertiende dat hij geïnteresseerd was in "tekenen en dingen maken".
Zijn talent werd al opgemerkt door leraren op Walton High School. Hier ontmoette ik ook zijn toekomstige vrouw, Heather Pegg, die een klas lager zat en tevens het kind was van de plaatselijke schoolinspecteur. Ze trouwden in 1987. Destijds heb je hem misschien ontmoet als een donkerharige, mollige, eenvoudige tiener. Hij was betrokken bij rugby en de band Whitraven, waar hij drummer was. Tot zijn muzikale rolmodellen behoorde Pink Floyd. Als rugbyspeler kreeg hij de bijnaam "zachte reus". Hij speelde als een steunpilaar en was populair onder zijn teamgenoten omdat hij betrouwbaar en zeer bescheiden was.
Vanwege zijn toenmalige passie voor auto's, ging I oorspronkelijk naar de St. Martin's School of Art in Londen. Later concentreerde hij zich echter op industrieel ontwerp, wat slechts een denkbeeldige stap was in de richting van Newcastle Polytechnic. Reeds in die tijd was zijn consciëntieusheid duidelijk. Zijn creaties waren nooit goed genoeg voor hem en hij was altijd op zoek naar manieren om zijn werk nog beter te maken. Hij ontdekte ook voor het eerst de magie van Macintosh-computers op de universiteit. Hij was betoverd door hun nieuwe ontwerp, dat anders was dan andere pc's.
Als student was Johnatan zeer opmerkzaam en hardwerkend. Dat zei een van de professoren daar over hem. Ive heeft immers nog steeds als extern contact met Northumbria University, waar nu Newcastle Polytechnic onder valt.
Collega en ontwerper Sir James Dyson neigt naar de user-first-benadering van Ive. Hij wijst echter ook op het feit dat Groot-Brittannië een van zijn talenten heeft verloren. Volgens hem hebben design en engineering in Groot-Brittannië zeer diepe wortels. ‘Hoewel we hier een aantal briljante ontwerpers hebben grootgebracht, moeten we ze ook behouden. Dan konden we ons ontwerp aan de hele wereld laten zien”, voegt hij eraan toe.
De reden voor zijn vertrek naar de Verenigde Staten was gedeeltelijk een meningsverschil met partner Clive Grinyer bij Tangerine. Het was de eerste plaats na zijn afstuderen aan de Newcastle Polytechnic. Het begon allemaal na zijn ontwerppresentatie voor een bedrijf in badkameraccessoires. "We hebben veel talent verloren", zegt Grinyer. "We zijn zelfs ons eigen bedrijf begonnen, Tangerine, gewoon om met Jony samen te werken."
Tangerine zou een contract binnenhalen om een toilet te ontwerpen. Jony heeft een geweldige presentatie gegeven. Hij voerde het voor een klant uit met een clownspompom omdat het Rode Neuzen Dag was. Vervolgens stond hij op en verscheurde Jony's aanzoek. Op dat moment verloor het bedrijf Jony Ive.
Na school heb ik met drie vrienden Tangerine opgericht. Tot de klanten van het bedrijf behoorde Apple, en Ive's frequente bezoeken daar boden hem een achterdeur. Hij bracht tijdens de winter een aantal dagen door in Californië. Toen kreeg hij in 1992 een beter aanbod bij Apple en keerde nooit meer terug naar Tangerine. Vier jaar later werd Ive hoofd van de gehele ontwerpafdeling. Het bedrijf uit Cupertino realiseerde zich dat Ive precies was wat ze zochten. Zijn manier van denken sloot volledig aan bij de filosofie van Apple. Het werk daar is net zo zwaar als Ive gewend is. Werken bij Apple is geen wandeling in het park. In de eerste jaren van zijn werk was Ive zeker niet een van de belangrijkste figuren binnen het bedrijf, en hij werd zeker niet van de ene op de andere dag een designgoeroe. Gedurende twintig jaar verwierf hij echter bijna 600 patenten en industriële ontwerpen.
Nu woont Ive met zijn vrouw en tweelingjongens op een heuvel in San Francisco, niet ver van de Infinite Loop. Het enige wat hij hoeft te doen is in zijn Bentley Brooklands stappen en binnen de kortste keren staat hij in zijn werkplaats bij Apple.
Een carrière bij Apple
Ivo's tijd bij Apple begon niet zo goed. Het bedrijf lokte hem naar Californië met de belofte van een mooie toekomst. Op dat moment begon het bedrijf echter langzaam maar zeker te zinken. Ik ben in zijn kantoor in de kelder beland. Hij maakte de ene vreemde creatie na de andere, waarbij de werkruimte overliep van prototypes. Geen van hen is ooit gemaakt en niemand gaf zelfs maar om zijn werk. Hij was erg gefrustreerd. Jony bracht zijn eerste drie jaar door met ontwerpen Newton-PDA en printerladen.
Het ontwerpteam werd zelfs gedwongen de Cray-computer op te geven die werd gebruikt voor het modelleren en simuleren van de nieuwe prototypes. Zelfs de ontwerpen die in productie gingen, werden lauw ontvangen. Ik ben Twintigste verjaardag Mac was een van de eerste computers met platte LCD-panelen. Het uiterlijk leek echter enigszins gebogen, bovendien voor een aanzienlijk te dure prijs. Deze computer kostte oorspronkelijk $9, maar tegen de tijd dat hij uit de schappen werd gehaald, was de prijs gedaald tot $000.
[do action=”quotation”]Hij onderzocht voortdurend zijn creaties en toen hij een tekortkoming ontdekte, was hij opgewonden omdat hij volgens hem pas op dat moment iets nieuws kon ontdekken.[/do]
Ik overwoog toen al om terug te keren naar zijn geboorteland Engeland. Maar het geluk was aan zijn zijde. In 1997, na twaalf jaar scheiding van zijn kind, keerde Steve Jobs terug naar het bedrijf. Hij voerde een grondige zuivering uit in de vorm van het beëindigen van de productie van de meeste producten van die tijd en ook van een deel van de werknemers. Later gaf Jobs een rondleiding door de ontwerpafdeling, die toen aan de overkant van de hoofdcampus gevestigd was.
Toen Jobs binnenkwam, bekeek hij alle verbazingwekkende prototypes van Ive en zei: ‘Mijn God, wat hebben we hier?’ Jobs verplaatste de ontwerpers onmiddellijk van de donkere kelder naar de hoofdcampus, waarbij hij een fortuin investeerde in ultramoderne apparatuur. -art rapid prototyping-apparatuur. Hij verhoogde ook de veiligheid door de ontwerpstudio af te sluiten van andere afdelingen om lekken over aankomende producten te voorkomen. De ontwerpers kregen ook een eigen keuken, omdat ze in de kantine zeker de drang zouden hebben om over hun werk te praten. Jobs bracht het grootste deel van zijn tijd door in dit ‘ontwikkelingslaboratorium’, waar hij voortdurend aan het testen was.
Tegelijkertijd overwoog Jobs eerst een Italiaanse auto-ontwerper - Gioretto Giugiaro - in te huren om het bedrijf op te frissen. Uiteindelijk koos hij echter voor de reeds in dienst zijnde Jony. Deze twee mannen werden uiteindelijk hele goede vrienden, Jobs had ook de grootste invloed op Jony van de mensen om hem heen.
Ive heeft vervolgens de druk weerstaan, geweigerd meer ontwerpers in dienst te nemen en zijn experimenten voortgezet. Hij probeerde voortdurend mogelijke fouten erin te vinden. Hij onderzocht zijn creaties voortdurend, en toen hij een tekortkoming ontdekte, was hij opgewonden, omdat hij volgens zijn woorden pas op dat moment iets nieuws kon ontdekken. Niet al zijn werk was echter onberispelijk. Zelfs een meester-timmerman snijdt zichzelf soms, zoals die van Ive G4 Kubus. Deze laatste werd berucht uit de verkoop gehaald omdat klanten niet bereid waren extra te betalen voor het ontwerp.
Tegenwoordig werken er in de werkplaats van Ivo nog een tiental andere ontwerpers, gekozen door de hoofdontwerper van Apple zelf. Muziek geselecteerd door DJ Jon Digweed wordt op de achtergrond afgespeeld op een kwaliteitsaudiosysteem. De kern van het hele ontwerpproces wordt echter gevormd door een heel ander stukje technologie, namelijk de modernste 3D-prototypingmachines. Ze zijn in staat om dagelijks modellen van toekomstige Apple-apparaten te produceren, die ooit tot de huidige iconen van de Cupertino-samenleving kunnen behoren. We zouden Ivo's werkplaats kunnen omschrijven als een soort toevluchtsoord binnen Apple. Het is hier dat nieuwe producten hun definitieve vorm krijgen. De nadruk ligt hier op elk detail: de tafels zijn kale aluminium platen die met elkaar zijn verbonden om de bekende rondingen van iconische producten zoals de MacBook Air te vormen.
Zelfs het kleinste detail komt aan bod in de producten zelf. Ontwerpers zijn letterlijk geobsedeerd door elk product. Met een gezamenlijke inspanning verwijderen ze overbodige componenten en lossen ze zelfs de kleinste details op – zoals LED-indicatoren. Ik heb ooit maanden alleen op de iMac-standaard gezeten. Hij zocht naar een soort organische perfectie, die hij uiteindelijk vond in zonnebloemen. Het uiteindelijke ontwerp was een combinatie van gepolijst metaal met dure laseroppervlaktebehandeling, waardoor een zeer elegante "steel" ontstond, die echter bijna niemand zal opmerken in het eindproduct.
Het is begrijpelijk dat Ive ook een heleboel gekke prototypes heeft ontworpen die zijn werkplaats nooit hebben verlaten. Zelfs deze creaties helpen hem toch bij het ontwerpen van nieuwe producten. Het werkt volgens de methode van het evolutieproces, dat wil zeggen: wat mislukt, gaat onmiddellijk de prullenbak in en begint vanaf het begin. Daarom was het gebruikelijk dat er verspreid over de werkplaats aan veel prototypes werd gewerkt. Tegelijkertijd waren het veelal experimenten met materialen waar zelfs de wereld nog niet klaar voor was. Dit is ook de reden waarom het ontwerpteam zelfs binnen het bedrijf vaak geheimzinnig was.
Ive verschijnt zelden in het openbaar en geeft zelden interviews. Als hij ergens spreekt, richten zijn woorden zich meestal op zijn geliefde vakgebied: design. Ive geeft toe dat het hem gelukkig maakt als hij iemand met witte ballen in zijn oren ziet. Hij geeft echter toe dat hij zich voortdurend afvraagt of de iconische hoofdtelefoons van Apple nog beter hadden kunnen worden gemaakt.
iMac
Na een herstructurering in 1997 kon Ive zijn eerste grote product – de iMac – in een nieuwe omgeving op de wereld brengen. De ronde en semi-transparante computer veroorzaakte een kleine revolutie in de markt, die tot nu toe alleen een soortgelijke machine kende. Ik heb uren in de snoepfabriek doorgebracht om inspiratie op te doen voor de individuele kleurvarianten die de wereld zouden laten weten dat de iMac niet alleen voor werk is, maar ook voor de lol. Hoewel gebruikers op het eerste gezicht verliefd konden worden op de iMac, voldeed deze desktopcomputer niet aan de verwachtingen van Jobs op het gebied van perfectie. De transparante muis zag er vreemd uit en de nieuwe USB-interface zorgde voor problemen.
Jony begreep echter al snel de visie van Jobs en begon afgelopen herfst producten te maken zoals de overleden visionair ze wilde hebben. Het bewijs was de iPod-muziekspeler, die in 2001 het levenslicht zag. Het was dit apparaat dat een botsing was tussen de ontwerpen van Ive en de eisen van Jobs in de vorm van een strak en minimalistisch ontwerp.
De iPod en het opkomende post-pc-tijdperk
Van de iPod heb ik een geheel gemaakt dat fris aanvoelde en gemakkelijk te bedienen was. Hij deed zijn uiterste best om te begrijpen wat de technologie te bieden had en gebruikte vervolgens al zijn ontwerpkennis om dit onder de aandacht te brengen. Vereenvoudigen en vervolgens overdrijven is de sleutel tot succes in de media. Dit is precies wat Ive creëert met Apple-producten. Ze maken duidelijk wat hun ware doel is in de puurste vorm.
Niet al het succes kan worden toegeschreven aan Jony's precieze en aantrekkelijke ontwerp alleen. Toch had zo’n fortuin van de samenleving niet kunnen worden geplukt zonder hem, zijn gevoel en smaak. Tegenwoordig zijn veel mensen dit feit vergeten, maar mp3-audiocompressie bestond al voordat de iPod in 2001 werd geïntroduceerd. Het probleem was echter dat de spelers destijds ongeveer net zo aantrekkelijk waren als autoaccu's. Ze waren net zo gemakkelijk mee te nemen.
[do action=”quote”]De iPod Nano kraste gemakkelijk omdat ik geloofde dat de beschermende coating de zuiverheid van het ontwerp zou aantasten.[/do]
Ive en Apple verplaatsten de iPod later naar andere kleinere en kleurrijkere versies, en voegden uiteindelijk video en games toe. Met de komst van de iPhone in 2007 creëerden ze een geheel nieuwe markt voor talloze toepassingen voor deze smartphones. Het interessante aan iDevices is dat de klant bereid is te betalen voor een perfect ontwerp. De huidige inkomsten van Apple bewijzen het. Ive's eenvoudige stijl kan wat plastic en metaal in goud veranderen.
Niet alle ontwerpbeslissingen van Ivo waren echter nuttig. De iPod nano kraste bijvoorbeeld gemakkelijk omdat ik geloofde dat een beschermende coating de zuiverheid van het ontwerp zou aantasten. Een aanzienlijk groter probleem deed zich voor bij de iPhone 4, wat uiteindelijk resulteerde in de zogenaamde "Antennapoort". Bij het ontwerpen van de iPhone kwamen de ideeën van Ive in aanraking met de basiswetten van de natuur: metaal is niet het meest geschikte materiaal voor het dichtbij plaatsen van een antenne, elektromagnetische golven gaan niet door een metalen oppervlak.
De originele iPhone had een plastic strip aan de onderkant, maar ik vond dat dit afbreuk deed aan de integriteit van het ontwerp en wilde een aluminium strip rond de hele omtrek. Dat werkte niet, dus heb ik een iPhone met een stalen band ontworpen. Staal is een goede structurele ondersteuning, ziet er elegant uit en dient als onderdeel van de antenne. Maar om de stalen strip deel uit te laten maken van de antenne, zou er een kleine opening in moeten zitten. Als iemand het echter met een vinger of handpalm bedekt, zal er enig signaalverlies optreden.
Ingenieurs hebben een heldere coating ontworpen om dit gedeeltelijk te voorkomen. Maar ik had opnieuw het gevoel dat dit het specifieke uiterlijk van het gepolijste metaal negatief zou beïnvloeden. Zelfs Steve Jobs vond dat ingenieurs het probleem vanwege dit probleem overdreven. Om dit probleem op te lossen, belegde Apple een buitengewone persconferentie, waar hij aankondigde dat de getroffen gebruikers de zaak gratis zullen ontvangen.
De val en opkomst van Apple
In pakweg twintig jaar, waarvan Jony Ive voor het grootste deel al bij het bedrijf werkte, is de verkoop van Apple-producten meer dan vertienvoudigd. In 20 bedroeg de winst van Apple Computer 1992 miljoen dollar voor de verkoop van een breed scala aan middelmatige tot onbeduidende producten in de kleur van champignonsoep. Door in 530 de eerste iMac te ontwerpen en zijn niet minder sympathieke opvolgers, de iPod, iPhone en iPad, hielp hij Apple weer op de voorgrond te treden als een van de meest waardevolle bedrijven ter wereld, met een omzet hoger dan die van Google en Microsoft. In 1998 was dat al 2010 miljard dollar en het jaar daarop zelfs nog meer. Klanten zijn bereid tientallen uren in eindeloze rijen te wachten alleen maar om een Apple-apparaat te kopen.
Aandelen op de New York Stock Exchange op Wall Street (NASDAQ) zijn momenteel bijna $550 miljard waard. Als we een lijst zouden samenstellen van de meest waardevolle bedrijven ter wereld, zou Apple helemaal bovenaan staan. Hij wist zelfs zo'n reus als Exxon Mobil, die momenteel op de tweede plaats staat, met ruim 160 miljard dollar in te halen. Gewoon uit interesse: de bedrijven Exxon en Mobil werden opgericht in 1882 en 1911, Apple pas in 1976. Dankzij de hoge waarde van de aandelen zal Jony Ive als aandeelhouder speciaal voor hen 500 miljoen kronen verdienen.
Ive is van onschatbare waarde voor Apple. Het laatste decennium was van hem. Zijn ontwerp voor het Californische bedrijf heeft een revolutie teweeggebracht in elke branche: van muziek en televisie tot mobiele apparaten, laptops en desktops. Tegenwoordig, na de vroegtijdige dood van Steve Jobs, speelt Ive een nog belangrijkere rol bij Apple. Hoewel Tim Cook een uitstekende baas is over het hele bedrijf, deelt hij niet de passie voor design die Steve Jobs heeft. Ive is des te belangrijker voor Apple omdat we hem vandaag de dag als de meest waardevolle en succesvolle ontwerper kunnen beschouwen.
Obsessie materialen
Niet veel mensen op het westelijk halfrond hebben de kans gehad om het maken van Japanse samoeraizwaarden te zien. Het hele proces wordt in Japan als heilig beschouwd en tegelijkertijd is het een van de weinige traditionele kunsten die nog niet is beïnvloed door de hedendaagse wetenschap en technologie. Japanse smeden werken 's nachts om de juiste temperatuur van het staal beter te kunnen beoordelen, terwijl hun smeden, smelten en temperen de meest nauwkeurige lemmeten ooit opleveren. Het langdurige en moeizame proces duwt het staal tot zijn eigen fysieke grenzen - precies wat Jonathan Ive met zijn eigen ogen wilde zien. Ive verwerft voortdurend kennis die hem in staat stelt de dunste elektronische apparaten ter wereld te produceren. Weinigen zullen verbaasd zijn dat hij bereid is veertien uur in het vliegtuig te zitten om een van de meest gerespecteerde smeden van traditionele Japanse zwaarden – de katana – in Japan te ontmoeten.
[do action=”quote”]Als je begrijpt hoe iets gemaakt is, weet je er absoluut alles van.[/do]
Ive staat bekend om zijn obsessie met een letterlijke alchemistische benadering van design. Daarnaast streeft hij er voortdurend naar om het werken met metalen tot het uiterste te drijven. Een jaar geleden introduceerde Apple zijn toenmalige nieuwste technologie, de iPad 2. Ive en zijn team bouwden hem steeds opnieuw, in dit geval door metaal en silicium te snijden, totdat hij een derde dunner en minder dan 100 gram lichter was dan de iPad. vorige generatie.
"Met de MacBook Air ben ik op het gebied van de metallurgie zo ver gegaan met aluminium als de moleculen ons toelaten", zegt Ive. Als hij het heeft over de uitersten van roestvrij staal, doet hij dat met een passie die zijn relatie met design kleurt. De obsessie met materialen en het bereiken van hun ‘lokale maximum’, zoals Ive deze limiet noemt, geeft Apple-producten hun onderscheidende uiterlijk.
“Als je begrijpt hoe iets wordt gemaakt, weet je er absoluut alles van”, legt Ive uit. Toen Steve Jobs besloot dat hij niet van zichtbare schroefkoppen hield, vonden zijn technische vaardigheden en een vleugje genialiteit een manier om ze te vermijden: Apple gebruikt magneten om componenten bij elkaar te houden. Hoezeer Jony Ive ook kan houden op het gebied van design, hij kan ook vervloeken. Hij heeft bijvoorbeeld een hartgrondige hekel aan zelfingenomen design en noemt het 'despotisch'.
persoonlijkheid
Ive is niet een van die ontwerpers die vaak gebaat is bij oppervlakkigheid en persverklaringen. Hij wijdt zich het liefst aan zijn beroep en is niet bijzonder geïnteresseerd in publieke aandacht. Dit is precies wat zijn persoonlijkheid kenmerkt: zijn geest is gefocust op de werkplaats, niet op het atelier van de kunstenaar.
Bij Jony is het moeilijk te beoordelen waar de engineering eindigt en het ontwerp zelf begint bij de productie van het product. Het is een continu proces. Hij denkt steeds opnieuw na over wat het product zou moeten zijn en is dan geïnteresseerd in de realisatie ervan. Dit is precies wat Ive 'verder gaan dan de plicht' noemt.
Robert Brunner, de persoon die Ive bij Apple heeft ingehuurd en voormalig hoofd van de ontwerpafdeling van het bedrijf, beweert over hem dat "Ive zeker een van de meest invloedrijke ontwerpers van consumentenelektronica van vandaag is. Hij is in alle opzichten een ontwerper van consumentenproducten, vooral als het gaat om ronde vormen, details, finesse en materialen, en hoe hij al deze elementen kan combineren en doorvoeren naar de productie zelf.” Ive maakt een zeer evenwichtige indruk op de mensen om hem heen. Hoewel hij met zijn gespierde uiterlijk meer op een clubuitsmijter lijkt, zeggen mensen die hem kennen dat hij de vriendelijkste en meest beleefde persoon is die ze ooit hebben mogen ontmoeten.
is mijnheer
In december 2011 werd Jonathan Ive geridderd vanwege "diensten aan design en zaken". De bevordering tot ridderschap vond echter pas in mei van dit jaar plaats. Prinses Anne voerde de ceremonie uit op Buckingham Palace. Ik heb de eer beschreven als: "absoluut opwindend" en voegde eraan toe dat het hem "zowel nederig als enorm dankbaar" maakt.
Heel leuk artikel, bedankt ervoor!
Perfect. Bedankt voor het artikel. :)
Heel leuk artikel. :)
Leuk artikel. Alleen jammer van de typefouten. Het zijn er deze keer echt heel veel. :-/
Geweldig om te lezen, dank je
Tip voor Jony: maak de koptelefoon iets kleiner, ze passen niet in mijn oren :-)
Een tip voor jou: koop er nog één.
Geweldig artikel. Bedankt.
Ik doe ook mee, heel leuk artikel, ik zou graag meer van dit soort willen ;)
Gemakkelijk en snel van nul tot sterrendom. Geweldig artikel, bedankt.
Ik zou niet zeggen dat het een gemakkelijke en snelle reis was.
Tranen komen in iemands ogen. :-) De wereld is prachtig, dankzij mensen als Ive.