Peter Šourek Mijn hele leven ben ik voortdurend gefascineerd geweest door het oude Japan. Een tijd waarin er eer en regels waren. Een tijd waarin gevechten werden beslist door de manier waarop iemand zijn wapen bestuurde en niet door het feit dat hij op een tik of een knop kon drukken. Een droomtijd, ook al bekijk ik het enigszins romantisch, en het was zeker niet gemakkelijk om daarin te leven. Samurai II brengt ons terug naar deze tijd, althans voor een tijdje.
Toen ik Samurai: Way of the warrior vorig jaar vóór Kerstmis in de aanbieding vond en installeerde, zag ik eruit als een verveelde muis. Ik begreep niet hoe iemand zoiets ‘afschuwelijks’ kon kopen dat niet eens langzaam onder controle kon worden gehouden. Maar omdat ik vasthoudend ben en het spel niet alleen grafisch, maar ook het beginverhaal leuk vond, heb ik het nog een kans gegeven. Het werd vervolgens een van mijn favoriete iDevice-spellen ooit. Wat ik niet begreep aan de besturing en als iets onergonomisch en onbeheersbaars beschouwde, werd voor mij iets absoluut briljants. Het spel werd vervolgens bestuurd met gebaren. Door op het scherm te tikken, ging Daisuke waar je hem zei, en tijdens gevechten tekende je gebaren op het scherm die Daisuke gebruikte om tactiele combo's uit te voeren. Het verhaal was simpel, maar het zorgde ervoor dat je het spel tot het einde bleef spelen. Gewoon een spel naar mijn smaak. Het enige waar ik over zou klagen, is dat toen ik echt in het spel kwam, het eindigde.
Toen ik hoorde dat Madfinger Games een tweede deel aan het voorbereiden waren, maakte mijn hart een sprongetje. Ik keek uit naar het vervolg op deze actiegame en rekende op de releasedatum. Het verhaal gaat verder waar het vorige ophield en Daisuke gaat op wraak. Opnieuw vecht hij tegen hordes vijanden, tegen een tirannieke heerser die veel onschuldige mensen onderdrukt.
Na installatie kreeg ik echter een koude douche in de vorm van gewijzigde bediening. Geen gebaren meer, maar een virtuele joystick en 3 knoppen. Teleurgesteld begon ik het spel te spelen en het kostte me een tijdje om aan de nieuwe besturing te wennen. Ondanks de eerdere teleurstelling moet ik echter mijn excuses aanbieden aan Madfinger-spellen. De bediening is precies en intuïtief, net als het vorige deel. Aan de linkerkant bevindt zich een virtuele joystick en aan de rechterkant bevinden zich 3 knoppen (X, O, "ontwijkingsmanoeuvre"). Terwijl de X- en O-knoppen helpen bij het creëren van tactiele combinaties, helpt de "ontwijkingsmanoeuvre" om vijandelijke aanvallen te ontwijken.
Het systeem voor het creëren van tactiele combinaties is absoluut eenvoudig. Druk gewoon in een bepaalde volgorde op de combinatie van de X- en O-knoppen en Daisuke regelt het zelf. Als hij echter niet geraakt wordt door de vijand, moet je in dat geval de combinatie opnieuw inknijpen. Ik denk dat de makers het geweldig hebben gedaan, omdat je niet verwoed op de knoppen hoeft te drukken om de combo te laten werken, maar relatief rustig op de combo drukt en Daisuke zal het doen. Kortom, de bediening is aangepast aan het touchscreen, en ondanks de eerste indruk moet ik zeggen dat de auteurs veel werk hebben gestoken in de afstemming ervan. Als je grote vingers hebt, is het geen probleem om de bedieningselementen op het scherm naar wens te slepen.
De graphics bleven vrijwel hetzelfde. Ik kan mijn 3GS niet beoordelen, maar hij lijkt vloeiender dan de voorganger, wat waarschijnlijk te danken is aan het retinadisplay (ik kan over ongeveer een week oordelen). De game wordt opnieuw weergegeven in manga-graphics die absoluut verbluffend zijn. Objecten, huizen en personages worden tot in de kleinste details weergegeven. Individuele acties tijdens gevechten worden ook nauwkeurig geanimeerd, en dat is alleen als je slaagt in de zogenaamde "finisher", wanneer je de vijand doormidden snijdt, zijn hoofd afhakt, enz. Zelfs als je een vijand met een boog doormidden snijdt en hij heeft een boog voor zich, wordt die boog ook doorgesneden. Het zijn details, maar het zal zeker bevallen. Het enige waar ik over kan klagen op de 3GS is dat het spel soms een tijdje langzamer gaat, maar het overkwam mij ongeveer 7-3 keer in de hele 4 hoofdstukken. (Kan veroorzaakt zijn door het uploaden van prestaties naar Game Center, wat Apple in iOS 4.2 heeft opgelost.)
De soundtrack is ook goed. Op de achtergrond klinkt oosterse muziek, die onopvallend is en de hele sfeer van het spel (geïnspireerd door samoeraifilms) compleet maakt. Ik weet niet of ik ernaar zou luisteren als het op een eigen soundtrack zou verschijnen, maar de game als geheel is hoe dan ook geweldig. Ik raad ook aan om de geluiden aan te zetten, omdat je dankzij hen weet of vijanden met bogen je aanvallen (nadat ze verschijnen, hoor je een soort tokkelen aan de snaar), want als ze niet op tijd worden gedood, zullen ze kan veel complicaties veroorzaken.
Ook de gameplay is uitzonderlijk goed. Ik noemde de besturing hierboven, maar ik moet de gameplay als geheel noemen. Het spel volgt van begin tot eind een rechte lijn, dus er is geen gevaar voor een grote jam. Op iTunes staat dat de game 'omgevingspuzzels' gebruikt. Het gaat meestal om het omzetten van een hendel of het laten vallen van een kubus, die vervolgens een poort, brug, enz. activeert. Er zijn ook veel vallen in het spel, of het nu gaat om spijkers in de grond of verschillende messen die je kunnen verwonden of doden, en je moet er voorzichtig mee zijn.
Er zijn ook RPG-elementen in de game die de algehele indruk van de game verbeteren. Het doden van vijanden levert je karma op, dat je vervolgens gebruikt om betere aanraakcombo's en extra energie te kopen.
Helaas is het spel wederom erg kort, je kunt het in ongeveer 4-5 uur uitspelen (7 hoofdstukken), maar dat is des te meer motivatie om het opnieuw te spelen. Voor mij is dit spel een gegarandeerde aankoop, want voor 2,39 euro is het vrijwel gratis. Hoewel het kort is, heb ik er meer plezier mee gehad dan met sommige van de langere titels, en ik weet nu al dat ik het opnieuw zal spelen op een moeilijkere moeilijkheidsgraad, of gewoon als ik wil ontspannen.
[xrr rating=5/5 label=”Mijn beoordeling”]
App Store-link: hier
Ik weet niet waarom, maar het lijkt mij dat er genoeg van deze games in de app store zijn met identieke besturing, alleen met andere graphics en een andere naam... en soms zijn ze gratis.
Ja, er zijn veel van dit soort games in de AppStore, in ieder geval was ik vanaf het eerste deel in deze geïnteresseerd. Het is gewoon iets anders dan wat ik eerder heb gespeeld. En dat komt omdat ik naar "blockbusters" kijk die voor 1 of minder kronen gaan ;) Maar hij is eruit geboren, ik heb zelfs op 20 en 2 niveaus van dit spel genoten ;) Het was gemakkelijk te besturen (ik speelde bijvoorbeeld gisteren IronMan II , geweldige graphics, alles, maar de hoofdpersoon deed soms iets heel anders dan je zou willen, dat is mij hier niet overkomen).
En feit is dat ik het nergens vermeld heb, het is van de maker uit Brno ;)
Hmm, ik heb er weer 1 uit en ik ga er weer 2 spelen, ja, ik ben waarschijnlijk echt gek, maar ik geniet er meer van dan de rest van de games, die ik een keer afmaak en dat is genoeg (uitzonderingen zijn logisch zoals Mahjong-artefacten of de opgraving)
Het is misschien de moeite waard om te vermelden dat Samurai I verschillende prestigieuze prijzen heeft gewonnen en terecht werd uitgeroepen tot een van de 10 beste games van 2009. Ook kan het voor sommigen interessant zijn dat het bedrijf dat dit spel heeft uitgegeven uit Tsjechië komt. :)