Advertentie sluiten

En ik heb het bevestigd. Het enige wat de nieuwe iPad mini aan perfectie mist, is het Retina-display. Zonder marteling geef ik toe dat ik op mijn voorhoofd tikte toen ik enige tijd geleden hoorde dat Apple inderdaad een kleinere iPad aan het voorbereiden was. Uiteindelijk veranderde mijn mening echter mee met de eisen en zie ik de iPad mini nu als de ideale opvolger van mijn iPad 3.

Bij de Tsjechische Apple Premier Reseller werd de iPad mini vandaag verkocht, net als in de rest van de wereld (tot nu toe alleen de Wi-Fi-versie), dus ik ging hem meteen uitproberen. Nog eentje belandde meteen op onze redactie. En ik moet zeggen dat de iPad mini mij meteen overtuigde. De kleinere tablet van Apple is een geweldig stuk ijzer dat zelfs zijn grotere broer verslaat. De verwerking is echt op een hoog niveau en de witte en zwarte versies zien er erg elegant uit.

Waar de iPad mini echt scoort, is qua formaat en gewicht. Vandaag had ik de gelegenheid om de iPad mini en de iPad 3 naast elkaar te vergelijken, en het dubbele gewicht van de grote iPad is uiteraard merkbaar. De iPad mini is ontworpen om in één hand te worden gehouden, zoals Apple presenteert, en naast het lichte gewicht is ook het hele chassis ontworpen om de iPad mini beter vast te houden. Alles gaat uiteraard ten koste van een kleiner scherm, wat zeker het belangrijkste voordeel van de iPad mini is, namelijk het formaat.

Toen ik de iPad mini voor het eerst live zag en vergeleek met de iPad 3, leek het verschil in display optisch enorm. Het is tenslotte minder dan vijf centimeter en dat merk je, maar hier gaat het om de persoonlijke voorkeur van elke gebruiker, waarvoor hij het display van zo'n apparaat wil gebruiken. Persoonlijk gebruik ik de iPad de laatste tijd vooral voor het lezen van verschillende materialen en het consumeren van inhoud in de zin van het lezen van Twitter, Facebook of e-mails, dus het iPad mini-display zou voor mij voldoende zijn.

[do action=”quote”]Waar de iPad mini echt scoort zijn de afmetingen en het gewicht.[/do]

Het probleem zit echter in de kwaliteit van het scherm. Dat de iPad mini geen Retina-display zal hebben is uiteraard al sinds de introductie bekend, en voor mij persoonlijk was het het grootste vraagteken en doorslaggevend, hoe de iPad mini als zodanig indruk op mij zal maken. Het verschil tussen het display van de iPad mini en het Retina-display van de iPad is groot, dat valt niet te ontkennen, en het zal een heel moeilijke overgang worden voor iPad-bezitters van de derde generatie. Hij went snel aan de fijne weergave met hoge pixeldichtheid en doet nauwelijks een stap terug. Op het eerste gezicht zie je dat de iconen op de iPad mini niet zo perfect vloeiend zijn als op de iPad met Retina-display, en ik durf te zeggen dat het display zelf vaak de doorslag zal geven waarom huidige iPad 3-gebruikers geen kleinere tablet. De iPad mini is echter absoluut ideaal voor wie een oudere iPad 2 heeft gehad of van plan is zijn eerste iPad te kopen.

De iPad mini is het perfecte toestel voor de meest voorkomende taken zoals het al genoemde lezen van e-mails, surfen op het web, het lezen van boeken, tijdschriften en andere artikelen. Je kunt stellen dat er zeker goedkopere tablets op de markt zijn voor dergelijke taken, maar de connectie met het Apple-ecosysteem speelt in het voordeel van de iPad mini, die hier niet verder uitgewerkt hoeft te worden. Kortom, iedereen die een iPad wil kopen, zal hem gewoon kopen en niet naar de concurrentie kijken.

Persoonlijk twijfel ik nog steeds of het de moeite waard is om nu een iPad mini te kopen en het Retina-display van de iPad 3 kwijt te raken, in plaats van een paar maanden te wachten totdat Apple de volgende generatie met een verbeterd display introduceert. Het is heel goed mogelijk dat Apple niet eens een heel jaar kan wachten met het innoveren van zijn nieuwe product. Maar gegeven waarvoor ik de iPad de afgelopen maanden heb gebruikt, wordt de bijna XNUMX-inch versie steeds logischer voor mij. Ik neem de iPad vooral in de hand als ik op reis ben, waar meer mobiele parameters nuttig zijn. Zonder mobiele netwerkverbinding heeft de iPad voor mij echter geen zin, dus ik stel mijn beslissing sowieso nog minstens een maand uit.

Maar terug naar de iPad mini zelf, die misschien meer aanvoelt als een vergrote iPod touch dan als een verkleinde iPad met Retina-display. Dit werd mij bijvoorbeeld bevestigd tijdens het schrijven. Ik maakte me vooraf een beetje zorgen over het softwaretoetsenbord op het kleinere scherm. Het toetsenbord had immers precies de juiste breedte voor een grote iPad en na wat oefenen kon je er relatief snel met vrijwel alle vingers op schrijven. Het was duidelijk dat op het kleinere scherm van de iPad mini zoveel vingers niet zo gemakkelijk zouden vouwen, wat voor mij werd bevestigd, maar het kleinere scherm heeft nog een ander voordeel: als je de tablet met de overige vingers vanaf de onderkant vasthoudt, is het gemakkelijker typen met twee duimen, omdat ze het hele toetsenbord bedekken, wat bij de grote iPad niet mogelijk was. En mocht je nog steeds niet bij alle knoppen kunnen, dan is het toetsenbord in tweeën te delen. Hoewel ik het staande toetsenbord op de derde generatie iPad niet echt heb gebruikt, ziet het er veel bruikbaarder uit op de iPad mini. Het is net zo wendbaar als schrijven op een iPhone. De iPad mini is zeker niet bedoeld voor het schrijven van essays, maar is zeker voldoende voor het versturen van een e-mail of het schrijven van een ander bericht.

Omdat de iPad mini ook het eerste iOS-apparaat is met twee stereoluidsprekers, hebben we kort getest hoe ze spelen en hun prestaties zijn vergelijkbaar met die van de iPad 3, al schudt hij op het hoogste volume de kleine tablet al. Op het eerste gezicht viel misschien alleen de Lightning-connector en de anders ontworpen knoppen voor volumeregeling mijn aandacht op. En wat de kleur betreft, zeg ik voor mezelf zwart - in een tijd waarin Apple alles in aluminium unibody's produceert, is een puur zwart apparaat een interessante diversificatie van zijn portfolio.

.