Vratislav Holub In 2016 zagen we een interessant herontwerp van de MacBook Pro, waarbij Apple koos voor een nieuw en dunner ontwerp en een aantal andere interessante veranderingen. Niet iedereen vond deze veranderingen echter leuk. Zo zijn door de eerder genoemde vernauwing vrijwel alle connectoren verwijderd en vervangen door een USB-C/Thunderbolt-poort. MacBook Pro's hadden toen twee/vier in combinatie met een 3,5 mm audioconnector. In ieder geval kregen de zogenaamde high-end modellen veel aandacht. Dit komt omdat ze de rij functionele toetsen volledig hebben geschrapt en hebben gekozen voor een aanraakoppervlak met de naam Touch Bar.
Het zou kunnen interesseer je
Adam Kos Het was de Touch Bar die in zekere zin een revolutie moest zijn, toen hij enorme veranderingen met zich meebracht. In plaats van traditionele fysieke sleutels hadden we het genoemde aanraakoppervlak tot onze beschikking, dat zich aanpaste aan de momenteel geopende applicatie. Terwijl het in Photoshop ons kon helpen met het gebruik van de schuifregelaars om effecten in te stellen (bijvoorbeeld de vervagingsradius), werd het in Final Cut Pro gebruikt om de tijdlijn te verplaatsen. Op dezelfde manier kunnen we de helderheid of het volume op elk moment wijzigen via de Touch Bar. Dit alles werd vrij elegant afgehandeld met behulp van de reeds genoemde schuifregelaars – de reactie was snel, het werken met de Touch Bar was prettig en alles zag er op het eerste gezicht goed uit.
Touch Bar-crash: waar ging het mis?
Apple liet uiteindelijk de Touch Bar vallen. Toen hij eind 2021 de opnieuw ontworpen MacBook Pro met 14″ en 16″ beeldschermen presenteerde, verraste hij veel mensen niet alleen met professionele Apple Silicon-chips, maar ook met de terugkeer van enkele poorten (SD-kaartlezer, HDMI, MagSafe 3) en het verwijderen van de Touch Bar, die werd vervangen door traditionele fysieke toetsen. Maar waarom? De waarheid is dat de Touch Bar vrijwel nooit erg populair is geweest. Bovendien bracht Apple ze uiteindelijk naar de basis MacBook Pro, wat ons een duidelijke boodschap gaf dat dit de beloofde toekomst is. Gebruikers waren echter niet erg tevreden. Van tijd tot tijd kan het gebeuren dat de Touch Bar vastloopt vanwege de prestaties en het hele werk op het apparaat erg onaangenaam maakt. Ik ben dit geval zelf meerdere keren tegengekomen en had niet eens de mogelijkheid om de helderheid of het volume te wijzigen - in dit opzicht is de gebruiker dan afhankelijk van het opnieuw opstarten van het apparaat of de Systeemvoorkeuren.
De Touch Bar kan worden aangepast met apps
Maar laten we ons concentreren op de tekortkomingen van deze oplossing. Touch Bar zelf is leuk en kan dingen gemakkelijker maken voor beginners die niet bekend zijn met sneltoetsen. In dit opzicht krabden veel Apple-gebruikers zich achter het hoofd waarom Apple een dergelijke oplossing implementeert in de Pro-modellen, die zich richten op een groep gebruikers die goed bekend zijn met macOS. De MacBook Air daarentegen heeft nooit de Touch Bar gekregen, en dat is logisch. Het aanraakoppervlak zou de kosten van het apparaat verhogen en zou daarom geen zin hebben in een standaardlaptop. Dit is tenslotte ook de reden waarom de Touch Bar nooit een heel significant gebruik heeft gehad. Het was beschikbaar voor degenen die alles veel sneller konden oplossen met behulp van sneltoetsen.
Verspild potentieel
Aan de andere kant praten Apple-fans er ook over of Apple het potentieel van de Touch Bar heeft verspild. Sommige gebruikers vonden het na een (langere) tijd leuk en konden het aanpassen aan hun behoeften. Maar in dit opzicht hebben we het over een heel klein deel van de gebruikers, aangezien de meerderheid de Touch Bar afwees en smeekte om de terugkeer van traditionele functietoetsen. De vraag rijst dan ook of Apple het niet iets anders had kunnen doen. Als hij deze innovatie beter had gepromoot en hulpmiddelen had meegebracht voor allerlei soorten aanpassingen, zou alles misschien anders kunnen aflopen.
Het zou kunnen interesseer je
