Advertentie sluiten

Velen van ons gebruiken de iPhone dagelijks als onze enige telefoon, en het is moeilijk voor te stellen dat we deze zouden vervangen door een concurrerend apparaat. Voor sommigen is zo'n idee zelfs bijna onbegrijpelijk. Degenen "van de andere kant" denken er zeker hetzelfde over, en dus ontstaan ​​er verbale gevechten tussen aanhangers van Android en iOS, of andere platforms.

Vanuit dit oogpunt is het dus een meer dan interessant driedelig artikel, die onlangs op de server is verschenen Macworld. Columnist Andy Ihnatko schrijft over hoe hij zijn iPhone 4S inruilde voor een Samsung Galaxy S III. “Ik wil op geen enkele manier aan iemand uitleggen waarom ze moeten weggooien zijn iPhone en schakel over naar een vlaggenschip Android-telefoon", legt Ihnatko uit. Vergelijking van de twee belangrijkste platforms zonder fanatisme en met een duidelijk argument? Ja, ik doe mee.

Een mobiele telefoon is niet langer alleen een hulpmiddel om te bellen. We gebruiken onze smartphones om e-mails te schrijven, te chatten op Facebook, te tweeten en sommigen van ons typen op zwakkere momenten zelfs een heel artikel op onze mobiel. Daarom gebruiken we het ingebouwde softwaretoetsenbord veel meer dan de telefoonapplicatie. En dit is precies waar Apple volgens Ihnatek een beetje achterloopt.

Naast het voor de hand liggende voordeel van een groter scherm, beschikt de Galaxy S3 over de mogelijkheid om het toetsenbord precies naar wens in te stellen. Je bent niet alleen afhankelijk van klassiek klikken, maar ook van moderne gemakken als Swype of SwiftKey. De eerste van dit paar werkt zo dat je in plaats van op individuele letters te tikken, je vinger kriskras over het hele scherm beweegt en de telefoon zelf herkent welke woorden en hele zinnen je in gedachten hebt. Volgens de makers is het mogelijk om met Swyp ruim 50 woorden per minuut te schrijven, wat immers het Guinness record van 58 woorden (370 tekens) per minuut bewijst.

[youtube-id=cAYi5k2AjjQ]

Zelfs SwiftKey verbergt behoorlijk geavanceerde technologie. Dit toetsenbord kan vooraf voorspellen wat je probeert te typen op basis van jouw typestijl. U kunt kiezen uit drie woorden, of u kunt gewoon letter voor letter blijven schrijven.

De vraag is hoe deze invoermethoden zullen werken in het Tsjechisch, dat vol zit met informele en jargonuitdrukkingen. Aan de andere kant kan zelfs de iPhone er soms niet goed mee omgaan. Maar nog iets is belangrijk: Android geeft de gebruiker hierin een keuze, terwijl iOS strikt vasthoudt aan het basistoetsenbord. “Apple is op zijn hoede met het toevoegen van nieuwe features die ten koste gaan van de eenvoud en duidelijkheid. Maar soms overschrijdt hun product de grens van eenvoud en wordt het onnodig ingekort. En het toetsenbord van de iPhone is gehackt", zegt Ihnatko.

Het is goed mogelijk dat het basistoetsenbord precies bij je past en dat je geen behoefte hebt aan al te gecombineerde gemakken. Maar ook al bieden vooral Samsung-producten veel onnodige software en kan er lang gediscussieerd worden over de duidelijkheid van het Koreaanse systeem, in dit geval is de mogelijkheid tot gebruikersinstellingen zeker aanwezig. Zoals we al zeiden, komt iemand immers tien keer, misschien zelfs honderd keer per dag in contact met het toetsenbord.

De tweede van de vier functies die Ihnatko als reden voor zijn ‘switch’ noemt, roept waarschijnlijk de grootste emoties op. Het is de grootte van het scherm. “Al na een paar weken met de Galaxy S3 voelt het scherm van de iPhone 4S te klein aan. Op het Samsung-display is alles makkelijker af te lezen, de knoppen zijn makkelijker in te drukken."

Vergeleken met de bijna vijf inch grote S3, zegt hij, kan zelfs de iPhone 5 niet overeind blijven. “Als ik een boek lees op de S3, zie ik meer inhoud. Ik hoef niet zo vaak in te zoomen of rond te pannen op de kaart. Ik zie meer van het e-mailbericht, meer van het artikel in de reader. De film of video is zo groot dat het lijkt alsof ik hem in Full HD-detail bekijk.”

We kunnen de grootte van de display zeker geen objectief voordeel noemen, maar Ihnatko geeft dat zelf toe. We bepalen niet welke telefoon slechter of beter is, het gaat erom te begrijpen wat sommige gebruikers naar Android drijft in plaats van naar iOS.

De derde reden voor de overstap ligt in een betere samenwerking tussen applicaties. De iPhone staat erom bekend dat individuele applicaties in een zogenaamde sandbox draaien, wat betekent dat ze de werking van het systeem of andere applicaties niet teveel kunnen hinderen. Hoewel dit een groot veiligheidsvoordeel is, heeft het ook zijn keerzijde. Het is niet zo eenvoudig om informatie of bestanden tussen meerdere applicaties te verzenden.

Ihnatko geeft een eenvoudig voorbeeld: je kunt het adres waar je naartoe moet, vinden onder je contacten. iPhone-gebruikers zouden gewend zijn het adres te onthouden of naar het klembord te kopiëren, via multitasking naar de betreffende applicatie over te schakelen en het adres daar handmatig in te voeren. Maar op Android lijkt het veel gemakkelijker te zijn. Selecteer gewoon de knop Delen en we zien onmiddellijk een menu met applicaties die met de gegeven informatie kunnen omgaan. Daarom kunnen wij het adres rechtstreeks vanuit de contacten versturen naar bijvoorbeeld Google Maps, Waze of andere navigatie.

[do action=”quote”]iPhone is ontworpen om goed te zijn voor iedereen. Maar ik wil iets dat uitstekend zal zijn voor mij.[/naar]

Er zijn veel vergelijkbare voorbeelden. Het slaat de momenteel bekeken pagina's op in applicaties zoals Instapaper, Pocket of Evernote notes. Nogmaals, tik gewoon op de optie Delen in de browser en dat is alles. Als we vergelijkbare interacties tussen applicaties op de iPhone zouden willen bereiken, zou het nodig zijn om een ​​speciale URL te gebruiken of om beide applicaties vooraf voor dit doel te bouwen. Hoewel de kopieer- en plakfunctie op de iPhone prachtig is vormgegeven, zou het eigenlijk niet nodig moeten zijn om deze zo vaak te gebruiken.

De laatste van de vier redenen volgt min of meer uit de allereerste. Het zijn aanpassingsmogelijkheden. Ihnatko zegt gekscherend: "Als ik iets op de iPhone niet leuk vind, kijk ik op internet. Daar vind ik een volkomen rationele verklaring waarom Apple vindt dat het op deze manier zou moeten werken en waarom ze mij dit niet laten veranderen. Als ik iets niet leuk vind op Android en ik kijk op internet, dan kan ik daar meestal wel een oplossing vinden."

Nu is het waarschijnlijk passend om te betogen dat een ontwerper zijn geld verdient met het ontwerpen van een systeem en dit perfect moet begrijpen. Hij begrijpt de werking van het besturingssysteem in ieder geval veel beter dan de eindgebruiker, en hij mag daar geen inspraak in hebben. Maar Ihnatko is het daar niet mee eens: "De iPhone is ontworpen om goed of zelfs maar acceptabel te zijn voor een breed scala aan klanten. Maar ik wil iets dat uitstekend zal zijn voor mij. "

Nogmaals, het is moeilijk om objectief te zoeken waar de waarheid ligt. Aan de ene kant is er een volledig aanpasbaar systeem, maar het is vrij eenvoudig om dit te doorbreken met software van lage kwaliteit. Aan de andere kant een goed afgesteld systeem, maar je kunt er niet veel aan aanpassen, waardoor je misschien wat snufjes mist.

Dat waren dus (volgens Macworld) de voordelen van Android. Maar hoe zit het met de nadelen die een bepaald dogma zijn geworden onder tegenstanders? Ihnatko beweert dat het in sommige gevallen niet zo dramatisch is als we het vaak zien. Een lichtend voorbeeld hiervan is de veelbesproken fragmentatie. Hoewel dit problematisch is bij nieuwe systeemupdates, komen we alleen vaak problemen tegen met de applicaties zelf. "Zelfs games zijn one-size-fits-all", beweert de Amerikaanse journalist.

Hetzelfde zou het geval zijn met kwaadaardige software. “Malware is zeker een risico, maar na een jaar van zorgvuldig onderzoek denk ik dat het een beheersbaar risico is.” Met andere woorden: hoewel er veel virussen en andere kwaadaardige software op de markt zijn, komt het meestal alleen maar in je telefoon terecht. met illegale apps. Op het bezwaar dat er af en toe ook malware in de officiële Google Play Store verschijnt, antwoordt Ihnatko dat het voldoende is om elementair voorzichtig te zijn en in ieder geval kort de beschrijving van de applicatie en recensies van gebruikers te lezen.

Je kunt het met deze mening eens zijn, ik heb persoonlijk een soortgelijke ervaring met een pc die ik thuis als gamingstation gebruik. Na een jaar Windows 7 te hebben gebruikt, installeerde ik uit nieuwsgierigheid voor het eerst antivirussoftware, en overal waren drie bestanden geïnfecteerd. Twee ervan zijn door mijn eigen toedoen in het systeem terechtgekomen (lees samen met niet helemaal legale software). Daarom heb ik er geen probleem mee om te geloven dat het probleem met malware zelfs bij Android niet zo merkbaar is.

Er is tenslotte één probleem dat niet onbekend is voor Windows-gebruikers (dat wil zeggen, tenminste voor degenen die de computer niet zelf in elkaar hebben gezet). Bloatware en crapware. Dat wil zeggen vooraf geïnstalleerde applicaties die meestal reclamedoeleinden hebben. Op de meeste Windows-laptops zijn dit proefversies van verschillende antivirusprogramma's, op Android kan het direct reclame zijn. De boosdoener kan in dat geval zowel de fabrikant als de mobiele operator zijn. Het veiligste is dan om van alle Android-telefoons te kiezen voor de Google Nexus-serie, die echt schoon Android bevat zonder bloatware en stickers, zoals we die kennen van Samsung.

Er wordt gezegd dat Ihnatek sowieso één ding mist op Android: een camera van hoge kwaliteit. "De iPhone is nog steeds de enige telefoon die als een echte camera kan worden beschouwd", vergelijkt hij met de concurrentie, waarvan nog steeds bekend is dat het slechts een camera van een smartphone is. En iedereen die ooit een iPhone 5 of 4S heeft gebruikt, kan het zelf zien. Of we nu naar Flickr of Instagram kijken, de prestaties in het licht of de monsters testen, Apple-telefoons komen altijd als beste uit de vergelijking. En dit ondanks het feit dat fabrikanten als HTC of Nokia vaak de fotografische kwaliteit van hun telefoons op de markt proberen te brengen. "Alleen Apple kan dergelijke beweringen in de praktijk bevestigen", voegt Ihnatko toe.

Ondanks verschillende nadelen besloot de Amerikaanse journalist uiteindelijk te ‘overstappen’ naar Android, dat hij op dit moment als een beter besturingssysteem beschouwt. Maar alleen subjectief. Zijn artikel adviseert niemand om voor het ene of het andere platform te kiezen. Hij ontslaat het ene of het andere bedrijf niet en laat het niet failliet gaan. Hij gelooft niet dat Apple passé is op het gebied van design, en hij vertrouwt ook niet op het cliché dat het niet zal werken zonder Steve Jobs. Het toont slechts de denkwijze van een bepaald soort smartphonegebruiker die zich op zijn gemak voelt met een meer open systeem.

Nu is het aan ons om zelf na te denken of we niet tot op zekere hoogte worden beïnvloed door marketing en dogma's die tegenwoordig niet helemaal geldig zijn. Aan de andere kant is het begrijpelijk dat het voor een bepaald deel van Apple's klanten voor altijd onvergeeflijk zal zijn dat Samsung en anderen voor inspiratie evenveel naar de iPhone keken als Windows in het verleden naar het Mac OS deed. Het heeft echter weinig nut in de discussie, en eerlijk gezegd is de markt niet echt geïnteresseerd in dit aspect. Klanten nemen beslissingen op basis van wat zij beschouwen als goede kwaliteit en waar voor uw geld.

Daarom is het fijn om onnodig verhitte discussies te vermijden en plezier te hebben in het schema van "iOS en Android", niet "iOS versus Android", zoals Ihnatko zelf suggereert. Laten we dus blij zijn dat de smartphonemarkt zo'n competitieve omgeving is dat deze de innovatie van alle fabrikanten blijft stimuleren - uiteindelijk zal dit in het belang van ons allemaal zijn. Oproepen tot de ineenstorting van een van hen, of het nu Google, Samsung, Apple of BlackBerry is, is volkomen zinloos en uiteindelijk contraproductief.

Bron: Macworld
Onderwerpen:
.