Advertentie sluiten

De iPad is een van Apple's meest succesvolle producten ooit. In 2010 verraste het alle producenten van consumentenelektronica en verwierf het onmiddellijk een monopoliepositie op de markt, maar tot op de dag van vandaag is het nog steeds niet onder controle. Waarom?

We hebben al veel verhalen gehoord over iPad-moordenaars. Het bleven echter nog steeds sprookjes. Toen de iPad op de markt kwam, creëerde deze een eigen segment. De tablets die tot nu toe bestonden waren niet-ergonomisch en bevatten hooguit Windows 7, die alleen op afstand zijn aangepast voor vingerbediening. Terwijl veel fabrikanten op zoek waren naar een compromis qua draagbaarheid in netbooks, bracht Apple een tablet.

Maar ik zou hier niet willen bespreken hoe Apple iedereen heeft verrast, daar gaat deze discussie niet over. Apple startte echter vanuit een zeer goede positie: in 90 was meer dan 2010% van de tabletmarkt van hen. Het jaar 2011 brak aan, wat het begin van de concurrentie had moeten zijn, maar de revolutie vond niet plaats. Fabrikanten moesten wachten op een acceptabel besturingssysteem, en dat werd Android 3.0 Honeycomb. Alleen Samsung probeerde het met de oude versie van Android bedoeld voor telefoons en creëerde zo de zeven inch Samsung Galaxy Tab. Veel succes bracht het hem echter niet.

Het is nu 2012 en Apple heeft nog steeds bijna 58% van de markt in handen vorig kwartaal verkocht meer dan 11 miljoen exemplaren. Tablets die hun aandeel hebben verkleind zijn vooral Kindle Fire en HP TouchPad. Hun verkoopbaarheid werd echter vooral beïnvloed door de prijs, beide toestellen werden uiteindelijk verkocht voor een prijs die dicht bij de fabrieksprijs lag, namelijk onder de 200 dollar. Ik ken geen gegarandeerd recept voor een succesvolle tablet, maar ik kan nog steeds een paar dingen zien waar Apple gracieus in uitblinkt, terwijl de concurrentie naar een uitweg zoekt. Laten we ze stap voor stap doornemen.

Beeldverhouding weergeven

4:3 vs. 16:9/16:10, dat is wat hier aan de hand is. Toen de eerste iPad uitkwam, vroeg ik me af waarom deze niet dezelfde beeldverhouding kreeg als de iPhone, of beter gezegd, ik begreep niet waarom hij geen breedbeeld had. Bij het bekijken van video's blijft minder dan tweederde van het beeld over, de rest zijn alleen maar zwarte balken. Ja, voor video is een breedbeeld zinvol, voor video en... wat nog meer? Ah, hier eindigt de lijst langzaam. Dit is helaas wat andere fabrikanten en Google zich niet realiseren.

Google geeft de voorkeur aan breedbeeldschermen boven de klassieke 4:3-verhouding, en fabrikanten volgen dit voorbeeld. En hoewel deze verhouding beter is voor video's, is het voor al het andere een groter nadeel. Laten we het eerst eens bekijken vanuit het oogpunt van ergonomie. De gebruiker kan de iPad zonder problemen met één hand vasthouden, andere breedbeeldtablets breken in ieder geval je hand. De gewichtsverdeling is totaal anders en volkomen ongeschikt om de tablet vast te houden. Het 4:3-formaat ligt veel natuurlijker in de hand en roept het gevoel op dat u een tijdschrift of boek vasthoudt.

Laten we het vanuit een softwareperspectief bekijken. Bij portretgebruik heb je opeens een moeilijk te gebruiken noedel, die niet echt geschikt is om te lezen of toepassingen in deze richting te gebruiken. Hoewel ontwikkelaars hun iPad-software relatief eenvoudig voor beide richtingen kunnen optimaliseren, is het een nachtmerrie voor breedbeeldschermen, aangezien de verticale en horizontale ruimte niet zo radicaal veranderen. Het is geweldig om meteen op het Android-hoofdscherm met widgets te zien. Als je het scherm ondersteboven draait, gaan ze elkaar overlappen. Ik praat liever niet eens over typen op het toetsenbord in deze richting.

Maar liggen, dat is ook geen honing. Een vrij dikke balk neemt de onderste balk in beslag, die niet verborgen kan worden, en wanneer deze op het toetsenbordscherm verschijnt, is er niet veel ruimte meer over op het display. Breedbeeldschermen op laptops zijn belangrijk bij het werken met meerdere vensters, op tablets, waar één applicatie het hele scherm vult, gaat het belang van de 16:10 verhouding verloren.

Meer over iOS-apparaatdisplays hier

aplikace

Waarschijnlijk heeft geen enkel ander mobiel besturingssysteem zoveel externe ontwikkelaars als iOS. Er is nauwelijks een applicatie die je niet in de App Store zou vinden, samen met verschillende andere concurrerende inspanningen. Tegelijkertijd bevinden veel applicaties zich op een hoog niveau, zowel qua gebruiksvriendelijkheid, functionaliteit als grafische verwerking.

Kort na de lancering van de iPad begonnen er versies van applicaties voor het grote scherm van de tablet te verschijnen, en Apple zelf droeg zijn eigen iWork-kantoorsuite en iBooks-boeklezer bij. Een jaar na de lancering van de eerste iPad waren er al tienduizenden apps en kregen de meeste populaire iPhone-apps hun tabletversies. Daarnaast gooide Apple het uitstekende Garageband en iMovie in de pot.

Een jaar na de lancering heeft Android ongeveer 200 (!) applicaties op zijn markt. Hoewel er interessante titels tussen te vinden zijn, is de kwantiteit en kwaliteit van de applicaties niet te vergelijken met de concurrerende App Store. Applicaties die voor telefoons zijn ontworpen, kunnen worden uitgerekt om de schermruimte te vullen, maar de bedieningselementen zijn ontworpen voor telefoons en het gebruik ervan op een tablet is op zijn zachtst gezegd niet gebruiksvriendelijk. Bovendien kom je in de Android Market niet eens te weten welke applicaties voor de tablet bedoeld zijn.

Tegelijkertijd zijn het juist de toepassingen die deze apparaten tot hulpmiddelen voor werk en plezier maken. Google zelf – zijn eigen platform – droeg niet veel bij. Er is bijvoorbeeld geen officiële Google+-client voor tablets. Ook voor andere Google-diensten zul je geen geschikte geoptimaliseerde applicatie vinden. In plaats daarvan maakt Google HTML5-applicaties die compatibel zijn met andere tablets, maar het gedrag van de applicaties is verre van het comfort van native-applicaties.

Concurrerende platforms zijn niet beter. RIM's PlayBook had bij de lancering niet eens een e-mailclient. De fabrikant van de Blackberry-telefoon dacht naïef dat zijn gebruikers liever hun telefoon zouden gebruiken en desnoods de toestellen zouden aansluiten. Ook slaagde het er niet in om voldoende ontwikkelaars aan te trekken en werd de tablet een flop ten opzichte van de concurrentie. Voorlopig vestigt RIM zijn hoop op een nieuwe versie van het besturingssysteem (en een nieuwe uitvoerend directeur) die op zijn minst de felbegeerde e-mailclient zal opleveren. Om het gebrek aan apps voor het eigen systeem te compenseren, heeft het bedrijf in ieder geval een emulator gemaakt die Android-apps kan draaien.

Prijzen

Hoewel Apple altijd bekend heeft gestaan ​​om zijn relatief hoge prijzen, heeft het de prijs van de iPad agressief laag gezet, waarbij je het laagste model van 16 GB zonder 3G voor $ 499 kunt krijgen. Dankzij de grote productievolumes kan Apple individuele componenten tegen een lagere prijs verkrijgen dan de concurrentie, bovendien reserveert het strategische componenten vaak alleen voor zichzelf, zoals bijvoorbeeld bij iPad-displays het geval is. De concurrentie produceert dus apparaten tegen een hogere prijs en moet genoegen nemen met inferieure componenten, omdat de betere simpelweg niet in het vereiste volume verkrijgbaar zijn.

Een van de eerste concurrenten zou een tablet zijn Motorola Xoom, waarvan de startprijs was vastgesteld op $ 800. Ondanks alle argumenten die de prijs moesten rechtvaardigen, maakte deze niet veel indruk op de klanten. Waarom zouden ze tenslotte een "experiment" voor $800 kopen als ze voor $300 goedkoper een bewezen product met talloze toepassingen kunnen hebben. Zelfs de andere tablets die volgden konden vanwege hun prijs niet concurreren met de iPad.

De enige die het aandurfde de prijs radicaal te verlagen was Amazon, wiens nieuwe Kindle Fire werd gewaardeerd op $ 199. Maar Amazon heeft een iets andere strategie. Het verkoopt de tablet onder de productiekosten en is van plan de inkomsten uit de verkoop van inhoud, de kernactiviteit van Amazon, te compenseren. Bovendien is de Kindle Fire geen volwaardige tablet, het besturingssysteem is een aangepast Android 2.3 ontworpen voor mobiele telefoons, waarop de grafische bovenbouw draait. Hoewel het toestel geroot en geladen kan worden met Android 3.0 en hoger, garanderen de prestaties van de hardware reader zeker geen soepele werking.

Het tegenovergestelde uiterste is HP TouchPad. Het veelbelovende WebOS in handen van HP was een fiasco en het bedrijf besloot er vanaf te komen. Het TouchPad verkocht niet goed, dus HP schrapte het en bood de overige apparaten aan voor $ 100 en $ 150. Plotseling werd het TouchPad de op een na best verkochte tablet op de markt. Maar met een besturingssysteem dat HP heeft begraven, is dat een nogal ironische situatie.

Ecosysteem

Het succes van de iPad is niet alleen het apparaat zelf en de beschikbare applicaties, maar ook het ecosysteem eromheen. Apple bouwt al enkele jaren aan dit ecosysteem, beginnend met de iTunes Store en eindigend met de iCloud-service. Je hebt geweldige software voor eenvoudige inhoudsynchronisatie (hoewel iTunes lastig is op Windows), een gratis synchronisatie- en back-upservice (iCloud), cloudmuziek tegen een kleine vergoeding, een multimedia-inhoud en app store, een boekwinkel en een publicatieplatform digitale tijdschriften.

Maar Google heeft heel veel te bieden. Het heeft het volledige aanbod van Google Apps, muziekwinkel, cloudmuziek en meer. Helaas zijn veel van de onderdelen van deze inspanningen nogal experimenteel van aard en ontberen ze eenvoud en duidelijkheid voor de gebruiker. Blackberry heeft een eigen BIS- en BES-netwerk, dat internetdiensten, e-mail en gecodeerde berichten levert via BlackBerry Messanger, maar daar houdt het ecosysteem op.

Amazon daarentegen gaat zijn eigen weg, dankzij een groot portfolio aan digitale inhoud, zonder banden met het Google-ecosysteem, inclusief Android. Het zal interessant zijn om te zien hoe en of Microsoft de kaarten door elkaar haalt met zijn Windows 8. Het nieuwe Windows voor tablets zou functioneel op het niveau van een desktopbesturingssysteem moeten zijn en tegelijkertijd gebruiksvriendelijk zijn, vergelijkbaar met Windows Telefoon 7.5 met de grafische Metro-interface.
Er zijn veel gezichtspunten van waaruit je het succes van de iPad kunt bekijken in vergelijking met andere. Het laatste voorbeeld is het bedrijfsleven en de publieke dienstverlening, waar de iPad geen concurrentie heeft. Of het nu gaat om gebruik in ziekenhuizen (buitenland), in de luchtvaart of op scholen, waar het nieuwe om gaat digitale leerboeken geïntroduceerd.

Om de huidige situatie waarin Apple de tabletmarkt domineert met zijn iPad te keren, zouden fabrikanten en Google, de maker van vrijwel het enige concurrerende besturingssysteem voor tablets, hun filosofie over deze markt moeten heroverwegen. De nieuwe Android 4.0 Ice Cream Sandwich zal de situatie van concurrerende tablets op geen enkele manier verbeteren, hoewel het het systeem voor telefoons en tablets zal verenigen.

Het zijn natuurlijk niet alleen de hierboven genoemde zaken die andere fabrikanten ervan weerhouden Apple te onttronen van de positie van nummer één onder de tablets. Er zijn nog veel meer factoren, misschien daarover een andere keer meer.

Geïnspireerd door artikelen Jason Hinter a Daniel Vávra
.