Tomas Chlebek Toen Steve Jobs in 1988 de NeXT-computer introduceerde, sprak hij erover als een toekomstig belangrijk onderdeel van de computergeschiedenis. Eind januari van dit jaar verscheen de eerste opname van dit evenement sindsdien op internet.
Een belangrijk onderdeel van de productie van The Steve Jobs Movie, die in de eerste helft van vorig jaar begon, was het in contact brengen van veel mensen die geassocieerd waren met verschillende aspecten van de echte Steve Jobs en Apple uit de periode waarin de film zich afspeelt. Omdat een van de drie delen zal plaatsvinden vóór de lancering van het NeXT-computerproduct, was het de bedoeling van de crew om zoveel mogelijk over het evenement te weten te komen.
Onverwachts was een van de resultaten van deze inspanning een video waarin de volledige presentatie van Jobs werd vastgelegd, evenals de daaropvolgende vragen van de pers. Deze video stond op twee 27 jaar oude VHS-banden in het bezit van een voormalige NeXT-medewerker. Met de hulp van RDF Productions en SPY Post en Herb Philpott, Todd A. Marks, Perry Freeze, Keith Ohlfs en Tom Frikker is het gedigitaliseerd en in de best mogelijke vorm hersteld.
Omdat de bron kopieën waren en niet de originele opname, bovendien gemaakt op een cassette waarop al iets was opgenomen, is de zoektocht naar een beter bewaarde versie nog steeds gaande. De huidige biedt vanwege het zeer donkere beeld slechts een zeer schetsmatige weergave van de presentatie die op het scherm achter Jobs wordt geprojecteerd. Maar laten we even over de presentatie zelf nadenken: laten we eerst onthouden wat eraan voorafging.
NeXT als gevolg (en voortzetting?) van de ondergang van Jobs
Jobs' visie op een personal computer, de Macintosh, werd in 1983 werkelijkheid en werd begin 1984 gelanceerd. Steve Jobs verwachtte dat hij een groot succes zou worden en de positie van Apple's hoofdinkomen zou overnemen van de oudere Apple II. Maar de Macintosh was te duur, en hoewel hij een trouwe aanhang kreeg, ging hij verloren op een markt vol goedkopere exemplaren.
Als gevolg hiervan besloot John Sculley, destijds CEO van Apple, het bedrijf te reorganiseren en Steve Jobs buiten zijn huidige positie als hoofd van het Macintosh-team te plaatsen. Hoewel hij hem de belangrijk klinkende functie van ‘hoofd van de ontwikkelingsgroep met een eigen laboratorium’ aanbood, zou Jobs in de praktijk vrijwel geen invloed hebben op de leiding van het bedrijf. Jobs wilde proberen Sculley bij Apple te verdrijven terwijl hij voor zaken in China was, maar Sculley annuleerde de vlucht nadat een collega hem had gewaarschuwd en op een bestuursvergadering had verteld dat Jobs uit het Macintosh-team zou worden verwijderd of dat Apple een nieuwe zou moeten zoeken. DIRECTEUR.
Het was op dat moment al duidelijk dat Jobs dit dispuut niet zou winnen, en hoewel hij nog een aantal keren probeerde de situatie in zijn voordeel te veranderen, nam hij in september 1985 ontslag en verkocht bijna al zijn Apple-aandelen. Dit deed hij echter kort nadat hij besloot een nieuw bedrijf te starten.
Hij kreeg het idee ervoor na een gesprek met een biochemicus aan de Stanford University, Paul Berg, die aan Jobs de benarde situatie beschreef van academici bij het uitvoeren van langdurige experimenten in laboratoria. Jobs vroeg zich af waarom ze de experimenten niet op computers simuleerden, waarop Berg antwoordde dat ze de kracht van mainframecomputers nodig zouden hebben die universitaire laboratoria zich niet konden veroorloven.
Dus Jobs was het eens met verschillende leden van het Macintosh-team, samen namen ze allemaal ontslag bij Apple, en Jobs kon een nieuw bedrijf oprichten, dat hij Next noemde. Hij investeerde er zeven miljoen dollar in en gebruikte bijna al dit geld in de loop van het daaropvolgende jaar, niet voor productontwikkeling, maar voor het bedrijf zelf.
Eerst bestelde hij een duur logo bij de beroemde grafisch ontwerper Paul Rand, en Next werd NeXT. Vervolgens liet hij de nieuw aangekochte kantoorgebouwen verbouwen zodat ze glazen wanden kregen, verplaatste hij de liften en verving hij de trappenhuizen door glazen exemplaren, die later ook in Apple Stores verschenen. Toen de ontwikkeling van een krachtige computer voor universiteiten begon, dicteerde Jobs compromisloos nieuwe en nieuwe (vaak tegenstrijdige) eisen die moesten resulteren in een betaalbaar werkstation voor universitaire laboratoria.
Het moest de vorm aannemen van een perfecte zwarte kubus en een multi-positioneerbare monitor met een groot display en hoge resolutie. Het zou nooit tot stand zijn gekomen zonder de investering van miljardair Ross Perot, die gefascineerd was door Jobs en ook probeerde een nieuwe gemiste kans te voorkomen door te investeren. Een paar jaar eerder had hij de mogelijkheid om de start-up Microsoft, waarvan de waarde bij de oprichting van NeXT bijna een miljard dollar bedroeg, geheel of voor een groot deel te kopen.
Uiteindelijk werd de computer gemaakt en op 12 oktober 1988 betrad Steve Jobs voor het eerst sinds 1984 het podium om een nieuw product te introduceren.
[su_youtube url=”https://youtu.be/92NNyd3m79I” width=”640″]
Steve Jobs weer op het podium
De presentatie vond plaats in San Francisco in de Louis M. Davies Grand Concert Hall. Bij het ontwerpen ervan besteedde Jobs aandacht aan elk detail met als doel indruk te maken op een publiek dat uitsluitend uit uitgenodigde verslaggevers en mensen uit de academische en computerwereld mocht bestaan. Jobs werkte samen met NeXT's grafisch ontwerper Susan Kare om de afbeeldingen voor de presentatie te maken. Hij bezocht haar wekenlang bijna elke dag, en elk woord en elke kleurtint die hij gebruikte was belangrijk voor hem. Jobs controleerde persoonlijk de gastenlijst en zelfs het lunchmenu.
De resulterende presentatie duurt ruim twee uur en is verdeeld in twee delen, waarvan het eerste gewijd is aan het beschrijven van de doelstellingen van het bedrijf en de NeXT-computer en zijn hardware, en het tweede deel zich richt op de software. Het eerste applaus klinkt als Jobs het podium betreedt, gevolgd door een tweede applaus een paar seconden later wanneer hij zegt: 'Het is geweldig om terug te zijn.' Jobs vervolgt onmiddellijk met te zeggen dat hij denkt dat het publiek vandaag de dag getuige zal zijn van een gebeurtenis die slechts een of twee keer in de tien jaar plaatsvindt, waarbij een nieuwe architectuur op de markt komt die de toekomst van computergebruik zal veranderen. Hij zegt dat ze er bij NeXT de afgelopen drie jaar aan hebben gewerkt in samenwerking met universiteiten in het hele land, en het resultaat is 'ongelooflijk geweldig'.
Voordat hij het product zelf beschrijft, vat Jobs de geschiedenis van computers samen en presenteert hij een model van 'golven' die zo'n tien jaar duren en die verband houden met een computerarchitectuur die na vijf jaar zijn hoogste potentieel bereikt, waarna er geen nieuwe software meer voor kan worden gemaakt. zijn mogelijkheden verder uit te breiden. Het karakteriseert drie golven, waarvan de derde de Macintosh is, die in 1984 werd geïntroduceerd, en in 1989 kunnen we daarom de vervulling van zijn potentieel verwachten.
Het doel van NeXT is om de vierde golf te definiëren, en dat wil het doen door de mogelijkheden van 'werkstations' beschikbaar te stellen en uit te breiden. Hoewel deze technologische mogelijkheden vertonen met "megapixel"-schermen en multitasking, zijn ze niet gebruiksvriendelijk genoeg om zich te verspreiden en de vierde golf te creëren die het computergebruik in de jaren negentig definieerde.
NeXT's focus op de academische wereld is zijn status als kennisuitbreider, een belangrijke vernieuwer van technologie en denken. Jobs leest een citaat voor waarin staat: "[…] hoewel computers een integraal onderdeel zijn van de academische wereld, zijn ze nog niet de katalysator geworden voor de transformatie van het onderwijs die ze in potentie kunnen hebben." De computer die in deze presentatie wordt gepresenteerd, moet niet de eisen van academici weerspiegelen, maar hun dromen. Niet om uit te leggen wat computers vandaag de dag zijn, maar om te laten zien wat ze in de toekomst zouden moeten zijn.
De NeXT-computer is bedoeld om de kracht van het Unix-systeem te benutten om volwaardige multitasking en netwerkcommunicatie te bieden, maar tegelijkertijd een manier te bieden voor "elke sterveling" om deze mogelijkheden te gebruiken. Bovendien moet het een snelle processor en een grote hoeveelheid operationeel en lokaal geheugen hebben, en alles weergeven via het uniforme PostScript-formaat dat door printers wordt gebruikt. Het zou een groot "miljoen pixels" scherm, geweldig geluid en open architectuur moeten hebben, uitbreidbaar tot de jaren negentig.
Terwijl de hedendaagse werkplekken voor leidinggevenden groot, warm en luidruchtig zijn, willen academici ze klein, koel en stil hebben. Ten slotte: "we houden van printen, dus geef ons alsjeblieft betaalbaar laserprinten", zeggen de academici. In de rest van het eerste deel van Jobs' presentatie wordt beschreven hoe zij resultaten bereikten die aan deze vereisten voldeden. Natuurlijk benadrukt Jobs voortdurend de elegantie waarmee dit gebeurt: na een half uur spreken speelt hij een zes minuten durende film af die de lopende band van de toekomst laat zien, waarbij het hele moederbord van de NeXT-computer door robots in een volledig uitgeruste fabriek wordt geassembleerd. geautomatiseerde fabriek.
Het duurt twintig minuten om er een te maken, en het resultaat is niet alleen de dichtste plaatsing van componenten op een bord tot nu toe, maar ook "de mooiste printplaat die ik ooit heb gezien", zegt Jobs. Zijn gevoel voor spektakel komt ook duidelijk naar voren als hij het publiek uiteindelijk de hele computer met monitor en printer laat zien - deze stond de hele tijd bedekt met een zwarte sjaal in het midden van het podium.
Op de veertigste minuut van de opname loopt Jobs vanaf de lessenaar naar hem toe, scheurt zijn sjaal af, zet zijn computer aan en verdwijnt snel backstage zodat alle aandacht van het publiek wordt gevestigd op het helder verlichte centrale podium midden in het donker. hal. Het interessante kenmerk van de gepubliceerde video is de mogelijkheid om Jobs van achter de schermen te horen, hoe hij zenuwachtig aanspoort met de woorden "kom op, kom op", in de hoop dat de computer zonder problemen zal opstarten.
Vanuit hardwareperspectief was waarschijnlijk het meest opvallende (en controversiële) kenmerk van de NeXT-computer de afwezigheid van een diskettedrive, die werd vervangen door een optische drive en harde schijf met hoge capaciteit maar langzaam. Dit is een voorbeeld van de bereidheid van Jobs om het succes van het product te verwedden op een geheel nieuw element, wat in dit geval in de toekomst verkeerd bleek te zijn.
Wat heeft de toekomst van computers werkelijk beïnvloed?
Integendeel, het objectgeoriënteerde NeXTSTEP-besturingssysteem dat in het tweede deel van de presentatie werd geïntroduceerd en woordenboeken en boeken die voor het eerst met succes in elektronische vorm zijn omgezet, blijken een zeer goede stap te zijn. Elke NeXT-computer bevatte een Oxford-editie van de volledige werken van William Shakespeare, een Merriam-Webster University Dictionary en een Oxford Book of Quotations. Jobs demonstreert dit met verschillende voorbeelden waarin hij zichzelf voor de gek houdt.
Als hij bijvoorbeeld een term in het woordenboek opzoekt die volgens sommigen wordt gebruikt om zijn persoonlijkheid te beschrijven. Nadat hij het woord 'kwikzilver' heeft ingevoerd, leest hij eerst de eerste definitie, 'behorend tot of geboren onder het teken van de planeet Mercurius', en stopt vervolgens bij de derde, 'gekenmerkt door onvoorspelbare stemmingswisselingen'. Het publiek reageert met schaterlachen op de hele aflevering, en Jobs eindigt met het voorlezen van de definitie van het antoniem van de oorspronkelijke term, Saturnian. Ze zegt: “koud en constant in zijn humeur; traag in handelen of veranderen; van een somber of chagrijnig karakter.' 'Ik denk dat wispelturig zijn toch niet zo erg is,' merkt Jobs op.
Het grootste deel van het softwaregedeelte van de presentatie is echter NeXTSTEP, een innovatief Unix-besturingssysteem, waarvan de grootste kracht ligt in de eenvoud, niet alleen in het gebruik ervan, maar vooral in het ontwerpen van de software. De grafische omgeving van personal computerprogramma's is weliswaar geweldig om te gebruiken, maar is erg ingewikkeld om te ontwerpen.
Het NeXTSTEP-systeem bevat dus "Interface Builder", een hulpmiddel voor het creëren van de gebruikersomgeving van het programma. Het maakt volledig gebruik van de objectaard van het besturingssysteem. Dit betekent dat het bij het maken van een applicatie niet nodig is om één regel code te schrijven; klik gewoon met de muis om objecten (tekstvelden, grafische elementen) te combineren. Op deze manier kunnen complexe relatiesystemen en een zeer geavanceerd programma worden gecreëerd. Jobs demonstreert de "Interface Builder" aan de hand van een eenvoudiger voorbeeld van een programma dat wordt gebruikt om de beweging van een gasmolecuul te simuleren, opgesloten in een perfecte cilinder. Later wordt de natuurkundige Richard E. Crandall op het podium uitgenodigd, die complexere operaties uit de natuur- en scheikunde demonstreert.
Ten slotte introduceert Jobs de audiomogelijkheden van de computer, waarbij hij het publiek futuristisch klinkende geluiden en melodieën laat zien die volledig door wiskundige modellen zijn gegenereerd.
Het minst bemoedigende deel van de presentatie komt niet lang voor het einde, wanneer Jobs de prijzen van de NeXT-computer bekendmaakt. Een computer met een monitor kost $6,5, een printer $2,5, en een optionele harde schijf $2 voor 330MB en $4 voor 660MB. Hoewel Jobs benadrukt dat de waarde van alles wat hij aanbiedt veel hoger is, maar aangezien universiteiten voor twee- tot drieduizend dollar om een computer vroegen, stellen zijn woorden velen op zijn zachtst gezegd niet gerust. Ook slecht nieuws is de timing van de lancering van de computer, die naar verwachting pas ergens in de tweede helft van 1989 zal plaatsvinden.
Niettemin eindigt de presentatie zeer positief, want een violist van de San Francisco Symphony wordt op het podium uitgenodigd om Bachs Concerto in a mineur in duet met de NeXT-computer te spelen.
NeXT vergeten en herinnerd
De daaropvolgende geschiedenis van de NeXT-computer is positief in termen van acceptatie van de technologie, maar ongelukkig in termen van marktsucces. Al in persvragen na de presentatie moet Jobs verslaggevers geruststellen dat de optische drive betrouwbaar en snel genoeg is zodat de computer over bijna een jaar nog steeds ver voor zal liggen op de concurrentie als het om de markt gaat, en terugkerende vragen over de betaalbaarheid beantwoorden.
De computer begon medio 1989 de universiteiten te bereiken met een nog proefversie van het besturingssysteem, en betrad het jaar daarop de vrije markt voor een prijs van $ 9. Bovendien bleek dat de optische drive echt niet krachtig genoeg was om de computer soepel en betrouwbaar te laten werken, en dat de harde schijf, voor minstens $ 999, eerder een noodzaak dan een optie was. NeXT kon tienduizend stuks per maand produceren, maar de verkoop bleef uiteindelijk steken op vierhonderd stuks per maand.
In de daaropvolgende jaren werden verder geüpgradede en uitgebreide versies van de NeXT-computer, de NeXTcube en het NeXTstation, geïntroduceerd, die hogere prestaties opleverden. Maar NeXT-computers zijn nooit van de grond gekomen. In 1993, toen het bedrijf stopte met het maken van hardware, waren er nog maar vijftigduizend verkocht. NeXT werd omgedoopt tot NeXT Software Inc. en drie jaar later werd het door Apple gekocht vanwege de successen op het gebied van softwareontwikkeling.
Niettemin werd NeXT een zeer belangrijk onderdeel van de computergeschiedenis. In 1990 gebruikte Tim Berners-Lee (foto hieronder), een computerwetenschapper, zijn computer en software toen hij bij CERN het World Wide Web creëerde, dat wil zeggen een hypertekstsysteem voor het bekijken, opslaan en raadplegen van documenten op internet. In 1993 kreeg Steve Jobs voor het eerst de voorloper van de App Store te zien, een digitale softwaredistributie genaamd de Electronic AppWrapper, op een NeXT-computer.
