Advertentie sluiten

Er wordt al een tijdje gespeculeerd dat Apple een einde zou kunnen maken aan het naast elkaar bestaan ​​van de dockconnector en iOS-apparaten. Het hoort inherent bij onze iPods, iPhones en iPads, maar wordt het niet tijd om op zoek te gaan naar een adequate opvolger? Het is tenslotte bij ons sinds de lancering van de derde generatie iPod Classic.

Het was 2003 toen de dockconnector verscheen. Negen jaar in de IT-wereld staan ​​gelijk aan tientallen jaren van een gewoon leven. Elk jaar nemen de prestaties van de componenten (ja, laten we de harde schijven en batterijen buiten beschouwing) meedogenloos toe, de transistors zaten als sardientjes op elkaar gepropt, en ook de connectoren zijn in minder dan tien jaar behoorlijk gekrompen. Vergelijk bijvoorbeeld maar eens "schroef" VGA met zijn opvolger DVI versus HDMI of de interface voor Thunderbolt. Een ander voorbeeld is de bekende volgorde van USB, mini-USB en micro-USB.

Alles heeft zijn plussen en minnen

"De dockconnector is zo dun", denk je misschien. Dankzij het smalle profiel en het contrasterende symbool tegen het witte plastic aan één kant is het succespercentage van de verbinding bij de eerste poging bijna 100%. Nou ja, met opzet: hoe vaak in je leven heb je geprobeerd een klassieke USB van beide kanten in te steken, maar altijd zonder succes? Ik heb het niet eens over de nu historische PS/2. Dun, niet dun, de dockconnector wordt tegenwoordig gewoon te groot. Binnenin neemt het iDevice onnodig veel kubieke millimeters in beslag, die zeker anders en beter gebruikt zouden kunnen worden.

Aangenomen wordt dat de zesde generatie iPhone LTE-netwerken zal ondersteunen met een reële doorvoersnelheid van enkele tientallen megabits per seconde. Antennes en chips die deze connectiviteit mogelijk maken, hebben vorig jaar blijkbaar niet de noodzakelijke afmetingen bereikt om comfortabel in iPhones te passen. Het gaat niet alleen om de grootte van deze componenten, maar ook om hun energieverbruik. Dit zal in de loop van de tijd steeds minder worden naarmate de chips en antennes zelf worden verbeterd, maar toch zal in ieder geval een iets grotere batterij een noodzaak zijn.

Natuurlijk zie je tegenwoordig al telefoons met LTE op de markt, maar dit zijn monsters zoals de Samsung Galaxy Nexus of de aankomende HTC Titan II. Maar dat is niet de manier voor Apple. Design staat hoog in het vaandel in Cupertino, dus als er geen componenten zijn die passen bij de bevredigende visie van Sir Jonathan Ive voor de komende iPhone, zal deze simpelweg niet in productie gaan. Laten we ons ervan bewust zijn dat dit "slechts" een mobiele telefoon is, dus de afmetingen moeten op de juiste en verstandige manier worden gemeten.

Door de lucht, door de lucht!

Met iOS 5 is de mogelijkheid tot synchronisatie via het WiFi-thuisnetwerk toegevoegd. Het belang van de kabel zelf met een 30-pins connector, alleen al omwille van synchronisatie en bestandsoverdracht, is drastisch afgenomen. De draadloze verbinding van het iDevice met iTunes is niet geheel probleemloos, maar in de toekomst kan men (hopelijk) meer stabiliteit verwachten. Ook de bandbreedte van WiFi-netwerken is een probleem. Dit verschilt uiteraard van de gebruikte netwerkelementen en standaarden. Met de huidige gangbare AP/routers die 802.11n ondersteunen, kunnen gegevensoverdrachtssnelheden van ongeveer 4 MB/s (32 Mb/s) gemakkelijk worden bereikt tot een afstand van 3 m. Dit is op geen enkele manier een duizelingwekkende doorvoer, maar wie van de twee kopieert u elke dag gigabytes aan gegevens?

Wat echter perfect werkt, is de back-up van mobiele Apple-apparaten naar iCloud. Het werd voor het publiek gelanceerd met de release van iOS 5 en heeft vandaag al meer dan 100 miljoen gebruikers. U hoeft zich nergens zorgen over te maken, de apparaten worden zelf geback-upt zonder enige melding. Hopelijk laten de roterende pijlen in de statusbalk u weten dat er een back-up wordt gemaakt.

De derde last van het gebruik van een kabel was het updaten van iOS. Vanaf de vijfde versie is dit op te lossen met behulp van delta-updates met afmetingen in de orde van tientallen megabytes direct op je iPhone, iPod touch of iPad. Dit elimineert de noodzaak om het volledige iOS-installatiepakket in iTunes te downloaden. Kortom: idealiter hoeft u uw iDevice slechts één keer met een kabel op iTunes aan te sluiten - om draadloze synchronisatie mogelijk te maken.

Hoe zit het met Thunderbolt?

Voor voorstanders van kabelverbindingen blijft er echter één groot vraagteken in de lucht hangen. Wie, of liever gezegd, wat moet de opvolger worden? Veel Apple-fans denken misschien aan Thunderbolt. Het nestelt zich langzaam in het hele Mac-portfolio. Helaas lijkt "flash" uit het spel te zijn, omdat het gebaseerd is op de PCI Express-architectuur, die iDevices niet gebruiken. Micro USB? Ook nee. Afgezien van het kleinere formaat biedt het niets nieuws. Bovendien is het voor Apple-producten niet eens stijlvol genoeg.

Een simpele verkleining van de huidige dockconnector blijkt een redelijke keuze, laten we het een ‘mini dock connector’ noemen. Maar dit is slechts pure speculatie. Niemand weet precies wat Apple van plan is in de Infinite Loop. Zal het gewoon een simpele bezuiniging zijn? Zullen de ingenieurs met een nieuwe eigen connector komen? Of zal de huidige "dertig fooi", zoals wij die kennen, nog een aantal jaren in ongewijzigde vorm dienen?

Hij zou niet de eerste zijn

Hoe dan ook, er zal op een dag zeker een einde aan komen, net zoals Apple bepaalde componenten heeft vervangen door kleinere broers en zussen. Met de komst van de iPad en iPhone 4 in 2010 namen de inwoners van Cupertino een nogal controversiële beslissing: Mini SIM werd vervangen door Micro SIM. Destijds was een groot percentage van de mensen het niet eens met deze stap, maar de trend ligt voor de hand: het besparen van waardevolle ruimte in het apparaat. Tegenwoordig gebruiken steeds meer telefoons Micro SIM, en misschien zal Mini SIM met de hulp van Apple geschiedenis worden.

Onverwachts had de eerste iMac die in 1998 werd uitgebracht geen sleuf voor diskettes. Destijds was het opnieuw een controversiële stap, maar vanuit het perspectief van vandaag een logische stap. Floppy disks hadden een kleine capaciteit, waren traag en zeer onbetrouwbaar. Toen de 21e eeuw naderde, was er geen plaats meer voor hen. In plaats daarvan kenden de optische media een sterke opkomst: eerst cd, daarna dvd.

In 2008, precies tien jaar na de lancering van de iMac, haalde Steve Jobs vol trots de eerste MacBook Air uit de doos. Een nieuwe, frisse, dunne, lichte MacBook zonder optische drive. Nogmaals: "Hoe kan Apple zoveel vragen voor zoiets kleins als ik er geen dvd-film op kan afspelen?" Nu het 2012 is, zijn de MacBook Airs op hun retour. Andere Apple-computers hebben nog steeds optische schijven, maar hoe lang gaan die mee?

Apple is niet bang om stappen te ondernemen die het grote publiek in eerste instantie niet leuk vindt. Maar het is niet mogelijk om oude technologieën voortdurend te ondersteunen zonder dat iemand de eerste stap zet om nieuwe technologieën te adopteren. Zal de dockconnector hetzelfde wrede lot ondergaan als FireWire? Tot nu toe werken talloze accessoires in zijn voordeel, zelfs de koppigheid van Apple ertegen. Ik kan me een nieuwe iPhone met een nieuwe connector levendig voorstellen. Het is meer dan zeker dat gebruikers deze zet niet leuk zullen vinden. Fabrikanten passen zich eenvoudigweg aan.

Geïnspireerd door de server iMore.com.
.