Advertentie sluiten

Toen de eerste iPhone in 2007 op Macworld verscheen, waren de toeschouwers onder de indruk en klonk er door de hele zaal een luide "wauw". Die dag werd een nieuw hoofdstuk op het gebied van mobiele telefoons geschreven, en de revolutie die die dag plaatsvond, veranderde het gezicht van de mobiele markt voor altijd. Maar tot die tijd heeft de iPhone een netelig pad doorlopen en dit verhaal willen we graag met je delen.

Het begon allemaal in 2002, kort na de lancering van de eerste iPod. Zelfs toen al dacht Steve Jobs na over het concept van een mobiele telefoon. Hij zag veel mensen hun telefoons, BlackBerry's en mp3-spelers apart dragen. De meesten van hen willen immers het liefst alles op één apparaat hebben. Tegelijkertijd wist hij dat elke telefoon die ook als muziekspeler zou dienen, rechtstreeks zou concurreren met zijn iPod, dus hij twijfelde er niet aan dat hij de mobiele markt moest betreden.

In die tijd stonden hem echter veel obstakels in de weg. Het was duidelijk dat de telefoon meer moest zijn dan een apparaat met een mp3-speler. Het zou ook een mobiel internetapparaat moeten zijn, maar daar was het netwerk destijds nog lang niet klaar voor. Een ander obstakel was het besturingssysteem. Het iPod OS was niet geavanceerd genoeg om veel van de andere functies van de telefoon te kunnen verwerken, terwijl het Mac OS te complex was voor een mobiele chip. Bovendien zou Apple te maken krijgen met sterke concurrentie van onder meer de Palm Treo 600 en de populaire BlackBerry-telefoons van RIM.

Het grootste obstakel waren echter de exploitanten zelf. Zij dicteerden de voorwaarden voor de mobiele markt en telefoons werden praktisch op bestelling gemaakt. Geen van de fabrikanten had de ruimte om telefoons te maken die Apple nodig had. Operators zagen telefoons meer als hardware waarmee mensen via hun netwerk konden communiceren.

In 2004 bereikte de iPod-verkoop een marktaandeel van ongeveer 16%, wat een belangrijke mijlpaal was voor Apple. Tegelijkertijd voelde Jobs zich echter bedreigd door de steeds populairder wordende telefoons die op het snelle 3G-netwerk werkten. Al snel verschenen er telefoons met een WiFi-module en daalden de prijzen van opslagschijven onstuitbaar. De vroegere dominantie van iPods zou dus bedreigd kunnen worden door telefoons in combinatie met een mp3-speler. Steve Jobs moest in actie komen.

Hoewel Jobs in de zomer van 2004 publiekelijk ontkende dat hij aan een mobiele telefoon werkte, werkte hij samen met Motorola om de hindernis van providers te omzeilen. De CEO was destijds Ed Zander, voorheen van Sun Microsystems. Ja, dezelfde Zander die bijna met succes Apple jaren geleden gekocht. Motorola had destijds ruime ervaring met de productie van telefoons en beschikte vooral over een zeer succesvol RAZR-model, dat de bijnaam "Razor" kreeg. Steve Jobs sloot een deal met Zandler, waarbij Apple de muzieksoftware ontwikkelde, terwijl Motorola en de toenmalige provider Cingular (nu AT&T) het eens werden over de technische details van het apparaat.

Maar de samenwerking tussen drie grote bedrijven bleek niet de juiste keuze. Apple, Motorola en Cingular hebben grote moeite gehad om het over vrijwel alles eens te worden. Van de manier waarop muziek op de telefoon wordt opgenomen, tot hoe deze wordt opgeslagen, tot hoe de logo's van alle drie de bedrijven op de telefoon worden weergegeven. Maar het grootste probleem met de telefoon was het uiterlijk: hij was echt lelijk. De telefoon werd in september 2005 gelanceerd onder de naam ROKR met als ondertitel iTunes phone, maar het bleek een groot fiasco. Gebruikers klaagden over het kleine geheugen, dat slechts 100 nummers kon bevatten, en al snel werd de ROKR een symbool van al het slechte dat de mobiele industrie destijds vertegenwoordigde.

Maar een half jaar voor de lancering wist Steve Jobs dat de weg naar mobiele bekendheid niet via Motorola liep, dus begon hij in februari 2005 in het geheim ontmoetingen te hebben met vertegenwoordigers van Cingular, dat later door AT&T werd overgenomen. Jobs maakte destijds een duidelijke boodschap aan Cingular-functionarissen: "We hebben de technologie om iets werkelijk revolutionairs te creëren dat lichtjaren voorsprong zal hebben op anderen." Apple was bereid een meerjarige exclusieve overeenkomst te sluiten, maar bereidde zich tegelijkertijd voor om het mobiele netwerk te moeten lenen en zo in wezen een onafhankelijke operator te worden.

Apple had toen al veel ervaring met touchdisplays en werkte al een jaar aan een tablet-pc-display, wat de langetermijndoelstelling van het bedrijf was. Het was echter nog niet het juiste moment voor tablets en Apple verlegde de aandacht liever naar een kleinere mobiele telefoon. Bovendien werd destijds een chip op architectuur geïntroduceerd ARM11, die voldoende stroom zou kunnen leveren voor een telefoon die ook een draagbaar internetapparaat zou moeten zijn, en een iPod. Tegelijkertijd kon hij de snelle en probleemloze werking van het gehele besturingssysteem garanderen.

Stan Sigman, destijds het hoofd van Cingular, was wel gecharmeerd van het idee van Jobs. Destijds probeerde zijn bedrijf de dataabonnementen van klanten te pushen, en met internettoegang en muziekaankopen rechtstreeks vanaf de telefoon leek het Apple-concept een geweldige kandidaat voor een nieuwe strategie. De operator moest echter het al lang bestaande systeem veranderen, dat vooral profiteerde van meerjarige contracten en minuten besteed aan de telefoon. Maar de verkoop van goedkope gesubsidieerde telefoons, die nieuwe en bestaande klanten moesten aantrekken, stopte langzaam met werken.

Steve Jobs deed destijds iets ongekends. Hij slaagde erin vrijheid en volledige vrijheid te krijgen over de ontwikkeling van de telefoon zelf in ruil voor een verhoging van de datatarieven en de belofte van exclusiviteit en sexappeal die de iPod-fabrikant presenteerde. Bovendien moest Cingular tienden betalen op elke iPhone-verkoop en elke maandelijkse factuur van een klant die een iPhone kocht. Tot nu toe heeft geen enkele operator iets soortgelijks toegestaan, wat zelfs Steve Jobs zelf zag tijdens de mislukte onderhandelingen met operator Verizon. Stan Singman moest echter het hele bestuur van Cingular overtuigen om dit ongebruikelijke contract met Jobs te ondertekenen. De onderhandelingen duurden bijna een jaar.

Eerste deel | Het tweede deel

Bron: Wired.com
.