Advertentie sluiten

Op 23 oktober 2012 presenteerde Apple de wereld een bijgewerkte iMac. Ik heb lange maanden gewacht, in de hoop op zijn optreden bij elk van de laatste drie keynotes. Ik denk er al sinds begin 2012 aan om over te stappen naar een nieuw platform, maar de overstap is alleen voor huishoudelijk gebruik. In mijn werk is het primaire platform nog steeds Windows, en dat zal waarschijnlijk nog een hele tijd zo blijven. Vanuit dit standpunt zullen ook de volgende paragrafen worden geschreven. De subjectieve beoordeling betreft niet alleen de hardware als zodanig, maar ook de software, die voor mij volkomen nieuw is.

Om te beginnen moet worden opgemerkt dat de innovaties in het nieuwe iMac-model behoorlijk fundamenteel zijn. Het gaat niet alleen om een ​​toename van de prestaties en een paar extra kleine dingen, zoals gebruikelijk is, maar er heeft ook een verandering plaatsgevonden in het ontwerp en sommige technologieën. De iMac heeft nu een druppelvorm, waardoor hij er optisch erg dun uitziet, met de grootste componenten rond het midden van de achterkant, die overgaat in een standaard. De voorkant is vrijwel identiek aan de voorgaande modellen.

Stap een. Klik, betaal en wacht

Als u een standaardconfiguratie niet koopt, bijvoorbeeld bij een Tsjechische dealer, zult u waarschijnlijk wachten en wachten. En dan weer wachten. Ik heb de bestelling op 1 december 2012 verzonden en het pakket precies op 31 december 's ochtends opgehaald bij het centrale magazijn van TNT. Daarnaast heb ik gekozen voor een niet-standaard configuratie met een i7-processor, een Geforce 680MX grafische kaart en een Fusion Drive, wat een dag extra had kunnen betekenen.

Ik moet zeggen dat je dankzij de bezorgservice van TNT Express de mogelijkheid hebt om de zending te volgen vanaf de ontvangst tot aan de bezorging. Tegenwoordig is het een standaardservice, maar ook een behoorlijke adrenalinekick als je echt uitkijkt naar je pakketje. Je zult bijvoorbeeld zien dat iMacs worden opgehaald in Shanghai en vervolgens uit Pudong worden gevlogen. Je breidt in ieder geval je geografische kennis uit. Maar dat kan ook met de melding "Vertraging vanwege routeringsfout. Herstelacties onderweg' om te vernemen dat uw zending per ongeluk vanuit Kolding naar België is verzonden in plaats van naar Tsjechië. Voor degenen met een zwakker karakter raad ik aan om de zending niet eens te volgen.

Stap twee. waar moet ik tekenen?

Toen ik het pakket ontving, was ik verrast hoe klein en licht de doos was. Ik verwachtte een iets ander gewicht en afmetingen, maar ik geloofde dat niemand mij had bedrogen en dat ik een doos vol Chinese kleding niet zou uitpakken.

Nadat je de klassieke bruine doos hebt geopend, gluurt er een witte doos met een afbeelding van een iMac op de voorkant naar je toe. De computer is zeer zorgvuldig verpakt en ik was verrast met hoeveel aandacht voor detail alles is gedaan. Alles is grondig ingepakt, afgeplakt. Nergens een spoor of voetafdruk van een Chinese minderjarige arbeider.

In de verpakking zul je niet veel vinden. Het eerste dat naar je kijkt is de doos met het toetsenbord en, in mijn geval, met het Magic Trackpad. Dan alleen de iMac zelf en de kabel. Dat is alles. Geen cd's met de software-blockbusters van vorig jaar, geen demoversies en geen reclamefolders. Gewoon niks. Een beetje muziek voor zoveel geld, zegt u? Maar ergens... Dat is precies waar je extra voor betaalt. Zowel het toetsenbord als het Magic Trackpad zijn draadloos, netwerktoegang kan via Wi-Fi. Simpel gezegd, u betaalt voor één kabel aan tafel. Je hebt niets meer nodig.

Het pakket bevat ook een Tsjechische handleiding.

Stap drie. Doe je gordel om, we vliegen

De eerste start was vol spanning. Ik was erg benieuwd hoe pittig OS X is vergeleken met Windows. Helaas zal mijn beoordeling een beetje oneerlijk zijn, omdat de iMac een Fusion Drive (SSD + HDD) heeft en ik nog niet met een SSD op Windows heb gewerkt. Als ik de absolute eerste start met wat personalisatie negeer, duurt de koude start naar de desktop een respectabele 16 seconden (iMac-model uit 2011 met harde schijf start op in ca. 90 seconden, noot van de redactie). Met het feit dat het niet betekent dat er iets anders wordt gelezen terwijl het bureaublad wordt weergegeven. Het bureaublad verschijnt gewoon en u kunt aan de slag. Er is nog één ding gerelateerd aan de Fusion Drive. Dankzij dit begint alles vrijwel onmiddellijk. Het systeem reageert eenvoudigweg onmiddellijk en applicaties worden zonder onnodig wachten gestart.

Ruwe prestatie

De extra kostende combinatie van een Intel Core i7-processor, GeForece GTX 680MX en Fusio Drive is een hel. Voor je geld krijg je een van de krachtigste desktopprocessors van dit moment, namelijk het Core i7-3770-type, dat fysiek vier cores is met de Hyper-Threading-functie, praktisch acht cores. Omdat ik geen complexe taken op de iMac doe, lukte het mij niet om deze processor zelfs maar voor 30% te gebruiken bij standaardwerk. Het afspelen van Full HD-video op twee monitoren is een opwarmertje voor dit monster.

De GTX 680MX grafische kaart van NVidia is de krachtigste mobiele grafische kaart die je vandaag de dag kunt kopen. Volgens websites als notebookcheck.net zijn de prestaties gelijk aan die van de desktop Radeon HD 7870 of GeForce GTX 660 Ti van vorig jaar, wat betekent dat als je graag games speelt, de iMac alle huidige titels in native resolutie en met hoge details zal draaien. Daar heeft hij voldoende kracht voor. Ik heb tot nu toe slechts drie titels getest (World of Warcraft met de laatste dataschijf, Diablo III en Rage) en alles draait zonder aarzeling en met voldoende marge op de maximaal mogelijke details in native resolutie, behalve misschien WoW, dat op sommige plaatsen met een groot aantal spelers werd de limiet van 30 frames bereikt, vergeleken met de gebruikelijke 60-100. Diablo en Rage zijn al kleurboeken voor deze hardware, en de weergavefrequenties dalen niet onder de 100 FPS.

Fusion Drive

Ik zal kort de Fusion Drive noemen. Omdat het in wezen een combinatie is van een SSD-schijf en een klassieke HDD, kan deze opslag profiteren van de voordelen van beide. Je krijgt een zeer snelle reactie van applicaties en je data, maar je hoeft je ook niet zoveel te beperken op het gebied van opslagruimte. De SSD in de iMac heeft een capaciteit van 128 GB en is dus niet zomaar een klassieke schijfcache, maar een echte opslag waarin het systeem op intelligente wijze gegevens opslaat die u vaak gebruikt. Het voordeel van deze oplossing ligt voor de hand. De gegevens die voor u belangrijk zijn, hoeft u niet zelf in de gaten te houden, maar het systeem doet dat voor u. Hierdoor hoef je je niet meer af te vragen of ik hier of daar bestanden heb. Het werkt gewoon en tot nu toe ook goed.

Het is ook goed om te weten dat dit geen baanbrekende en nieuwe technologie is, zoals deze al enige tijd wordt gebruikt in bijvoorbeeld servers. Apple deed gewoon waar het goed in is. Hij paste de technologie aan om deze naar desktops, de massa, te brengen, wat elk bedrijf vóór hem had kunnen doen, maar dat niet deed.

Computervolume

Nog een ding heeft te maken met de monsterlijke prestaties die schuilgaan in de elegante behuizing van de iMac: geluid. De iMac is onder normale omstandigheden een volkomen stille machine. Dit betekent echter niet dat als je hem in het water verdrinkt, hij je niets over je zal laten weten. Na ongeveer drie uur spelen van World of Warcraft kon ik de koelventilator op nauwelijks hoorbare snelheid laten draaien. Gelukkig werkte de koeling zodat de ventilator even draaide en daarna wist ik er weer een half uur niets meer van. Vanuit dit oogpunt beoordeel ik de iMac zeer positief. Ik herinner me nog heel goed de dozen onder de tafel die zelfs het geluid door de koptelefoon overstemden, en de andere persoon in de kamer was gespannen van verwachting toen de vreemde doos omhoog zou komen en weg zou vliegen. Gelukkig gebeurt dat hier niet. Over het geheel genomen is de koeling op de een of andere manier beter doordacht vergeleken met de vorige generatie. Ik herinner me dat de vorige iMac behoorlijk warm werd, de achterkant was behoorlijk warm, maar bij het model uit 2012 voel je meer warmte, vooral rond de bevestiging aan de basis, maar de behuizing is verder koel.

Connectiviteit met de omgeving

De iMac heeft een gigabit Ethernet-aansluiting, twee Thunderbolt-poorten, vier USB 3-poorten, een SDXC-kaartlezer en een hoofdtelefoonaansluiting. Dat is alles. Geen HDMI, FireWire, VGA, LPT, enz. Maar ik weet uit eigen ervaring dat ik hoogstens twee USB's nodig heb, en ik heb de HDMI al vervangen door een Thunderbolt-poort met een verloopstuk voor $ 4.

Achterkant van iMac met poorten.

Nogmaals, driemaal hoera, de iMac heeft eigenlijk USB 3. Je weet het misschien niet eens, maar het aantal externe schijven dat je thuis hebt ondersteunt deze interface al en doet dit al zo lang dat ik het vergat. Ik was zelfs nog meer verrast toen de gegevens van een gewone externe schijf plotseling begonnen te bewegen met een snelheid van 80 MB/s, vergeleken met de gebruikelijke 25 MB/s.

De afwezigheid van enig optisch mechanisme zorgt voor iets meer tegenstrijdige gevoelens. We zitten in een transitieperiode waarin niemand eigenlijk nog optische media nodig heeft, maar iedereen heeft ze. Moet ik hiervoor een externe schijf kopen? Dat zal ik niet doen. Ik heb een oude laptop gebruikt om de opgeslagen gegevens van de cd/dvd over te zetten, die weer in de kast gaat. Dat maakt het voor mij duidelijk, maar ik denk dat de meeste mensen niet zo tolerant zullen zijn.

tonen

Het beeldscherm is het meest dominante onderdeel van de iMac, en dat is geen wonder. De huidige generatie kwelt zeker veel leken met de vraag waar de computer eigenlijk in dat beeldscherm staat, omdat de computeronderdelen heel netjes verborgen zijn.

Ik durf te stellen dat het overgrote deel van de huishoudens monitoren in huis heeft met een prijskaartje van 3 tot 6 duizend kronen met afmetingen van 19" tot 24". Behoor jij ook tot deze categorie, dan zet het display van de nieuwe iMac je letterlijk op je kont. De verschillen merk je niet meteen, maar pas als je foto's, apps etc. die je kent van je oude monitor op je iMac bekijkt. De kleurweergave is ongelooflijk sterk. De kijkhoeken zijn zo groot dat je ze waarschijnlijk nooit zult gebruiken. Dankzij de resolutie van 2560 x 1440 pix is ​​het raster erg fijn (108 PPI) en zie je vanaf een normale afstand geen onscherpte. Het is geen Retina, maar je hoeft zeker niet te wanhopen.

Vergelijking van schermverblinding. Linker iMac 24″ model 2007 vs. 27″ model 2011. Auteur: Martin Máša.

Wat reflecties betreft, bevindt het scherm zich subjectief ergens tussen klassiek glanzend en mat. Het is nog steeds glas en daardoor ontstaan ​​er reflecties. Maar als ik het display vergelijk met de vorige generatie, zijn er veel minder reflecties. In een normaal verlichte kamer heb je dus geen probleem. Maar als de zon over je schouder schijnt, is dit scherm waarschijnlijk ook niet het juiste ding. Persoonlijk moet ik nog steeds wennen aan de diagonaal, die in mijn geval 27″ is. Het gebied is echt enorm, en vanaf een standaardafstand bestrijkt je gezichtsveld al het hele gebied, en je kunt de randen gedeeltelijk zien met perifeer zicht, wat betekent dat je je ogen over het gebied moet bewegen. En helaas is de oplossing niet om het beeldscherm verder van de stoel af te plaatsen, omdat sommige OS X-bedieningselementen zo klein zijn (bijvoorbeeld bestandsdetails) dat ik ze niet goed kan zien.

Geluid, camera en microfoon

Tja, hoe zal ik het zeggen. Het geluid van de iMac is gewoon… waardeloos. Ik had iets meer verwacht, ondanks de slankheid van de hele computer. Het geluid is volkomen vlak, onduidelijk en bij hogere volumes scheurt het gewoon de oren. Neem het dus voor wat het is, maar reken niet op wat audiofiele ervaring. Daar moet je iets anders voor kopen. Natuurlijk heeft het geluid uit de koptelefoon al alles wat nodig is en is het ook een zekere oplossing. De microfoon is absoluut prima, niemand klaagde over de kwaliteit tijdens FaceTime-gesprekken, dus ik heb niets te klagen.

De camera is ook een solide back-up. Nogmaals, ik had iets beters verwacht. De camera geeft het beeld behoorlijk onscherp, hij stelt zichzelf op geen enkele manier scherp en dat merk je. Een vorm van gezichtsherkenning en dus de eerder genoemde autofocus, die we kennen van de iPhone, gebeurt hier simpelweg niet. Schade.

accessoires

Met de iMac krijg je niet veel. In het basispakket zit een aluminium draadloos toetsenbord en vervolgens heb je de keuze of je een muis of een trackpad wilt. Ik had een vrij simpele keuze. Ik heb voor het trackpad gekozen omdat ik een hoogwaardige Logitech-muis gebruik, maar we wilden vooral iets nieuws proberen. Bovendien werd ik aangetrokken door de gebaren, die iets meer op het trackpad kunnen worden gebruikt dan op de muis.

De werkplaatsverwerking van beide ligt op een zeer behoorlijk niveau. Het toetsenbord heeft een behoorlijke lift en de toetsen reageren goed, het enige waar ik over zou klagen is een bepaalde speling van de toetsen in de beweging aan de zijkanten, ze wiebelen lichtjes. Het voelt een beetje goedkoop aan, maar je kunt er wel aan wennen. Het trackpad is in één woord een juweeltje. Een eenvoudige aluminium-kunststof plaat met perfecte gevoeligheid. Het enige waar ik over zou klagen is dat de drukslag te hard is, vooral in het bovenste gedeelte van het trackpad heb je nauwelijks de kans om een ​​klik te maken. Ik heb het uiteindelijk opgelost door softwareklikken in te schakelen door te dubbeltikken op het touchpad, wat niet standaard is ingesteld. Maar wat het meest aan het Magic Trackpad is, zijn de reeds genoemde gebaren. Als ervaren Windows-gebruiker moet ik zeggen dat dit het coolste aan OS X ooit is. Werken met gebaren is snel, efficiënt en gemakkelijk. De eerste paar dagen gebruikte ik de muis nog hier en daar omdat ik traag was met het trackpad, maar na 14 dagen staat de muis op tafel uitgeschakeld en gebruik ik alleen nog dit magische pad. En als iemand last heeft van polspijn, zal hij nog meer van dit speeltje houden.

Kortom, kopen of niet?

Zoals je kunt zien, heb ik mezelf een tijdje geleden al geantwoord. Na verloop van tijd moet je tegen jezelf zeggen dat je, om dezelfde beslissing te nemen, een beetje fan moet zijn van het merk, de technologie of het ontwerp, of dat je gewoon wilt opvallen en dat geld geen rol speelt. Ik ben een beetje van iedereen. Omdat ik al andere Apple-producten heb, is dit gewoon een ander onderdeel van het thuisecosysteem dat goed overweg kan met de andere onderdelen. Ik had verwacht dat deze machine bestaande apparaten verder zou verbinden, wat prima werkt.

De topprestatie waar u bij elk werk thuis nog enkele jaren mee vooruit kunt. Je krijgt onder andere een high-end monitor die je anders waarschijnlijk niet zou kunnen betalen. Dit alles verpakt in een ontwerp dat emoties oproept en dat geen enkele woning in verlegenheid zal brengen. Door een iMac te kopen stap je bovendien automatisch over naar een nieuw platform dat veel heeft overgenomen uit de wereld van iPhones en iPads en dat voor veel mensen geschikt zal zijn.

Auteur: Pavel Jirsak, Twitter account @Gabrieluss

.