Concurrentie tussen bedrijven is belangrijk voor consumenten. Hierdoor krijgen ze producten van betere kwaliteit tegen betere prijzen, omdat iedereen op de markt voor elke klant vecht. Het is ook een van de redenen waarom de leidende economieën van de wereld regelgevende mechanismen hebben opgezet om monopolisering en kartelisering te voorkomen, juist om de consumenten, dat wil zeggen wij, te beschermen.
Natuurlijk zijn bedrijven blij als ze momenteel geen concurrenten hebben. Dat was ook het geval bij Apple, toen er na de introductie van de eerste iPhone niets vergelijkbaars bestond. Maar veel grote bedrijven betaalden de prijs voor hun arrogantie en nulflexibiliteit door het gegeven segment/de betreffende sector geen kans te geven om te overleven, terwijl ze het vreselijk mis hadden.
Het einde van BlackBerry en Nokia
BlackBerry was vroeger een merk van een van 's werelds toonaangevende smartphonefabrikanten, dat vooral populair was achter de grote plas en in de werksector. Het had echter zijn loyale gebruikers en profiteerde ervan. Maar hoe is het met haar afgelopen? Slecht. Om de een of andere onverklaarbare reden bleef het bij een volwaardig hardwaretoetsenbord, maar na de komst van de iPhone waren er maar weinig mensen geïnteresseerd. Iedereen wilde grote touchscreens, geen toetsenborden die alleen maar schermruimte in beslag nemen.
Natuurlijk onderging Nokia, de heerser van de mobiele markt in de jaren 90 en 00, een soortgelijk lot. Deze bedrijven regeerden ooit over de sector. Het kwam ook doordat ze lange groeiperioden doormaakten waarin ze geen echte uitdagingen tegenkwamen. Maar hun telefoons waren anders dan die van anderen en daarom trokken ze veel klanten. Het kan gemakkelijk lijken dat ze te groot zijn om te vallen. Sommige iPhones, dat wil zeggen de telefoons van een kleiner Amerikaans bedrijf dat zich bezighoudt met computers en draagbare spelers, kunnen ze niet bedreigen. Deze en andere bedrijven, zoals Sony Ericsson, zagen het niet nodig om de grenzen te verleggen, want vóór de iPhone wilden klanten hun producten, ook al brachten ze geen baanbrekende innovaties door.
Als u de opkomende trend echter niet op tijd opmerkt, zal het zeer moeilijk zijn om deze achteraf in te halen. Velen die voorheen Nokia- en BlackBerry-telefoons bezaten, wilden gewoon iets nieuws proberen, en dus kregen deze bedrijven te maken met een uitputting van het aantal gebruikers. Beide bedrijven probeerden verschillende keren hun marktpositie te herwinnen, maar uiteindelijk gaven ze hun naam in licentie aan Chinese apparaatfabrikanten omdat niemand anders zelfs maar zou overwegen om hun telefoondivisies over te nemen. Microsoft maakte deze fout bij de telefoondivisie van Nokia en verloor uiteindelijk ongeveer $ 8 miljard. Het faalde met zijn Windows Phone-platform.
Het is een andere situatie
Samsung is de grootste fabrikant en verkoper van smartphones ter wereld, dit geldt ook voor het subsegment vouwtoestellen, waarvan het al vier generaties op de markt heeft. De komst van de flexibele constructie op de markt zorgde echter niet voor een revolutie, zoals bij de eerste iPhone wel het geval was, vooral omdat het eigenlijk nog steeds dezelfde smartphone is, die alleen in het geval van de Galaxy Z Flip een andere vormfactor heeft. en het is een apparaat 2 in 1 in het geval van Z Fold. Beide toestellen zijn echter nog steeds slechts een Android-smartphone, wat het fundamentele verschil is met de lancering van de iPhone.
Wil Samsung, afgezien van het design, een revolutie teweegbrengen, dan zou het met een andere manier van gebruik van het toestel moeten komen, terwijl dit in dit opzicht waarschijnlijk beperkt wordt door Android. Het bedrijf probeert het met zijn One UI-bovenbouw, omdat het de mogelijkheden van telefoons enorm kan uitbreiden, maar niet significant. Dit zijn dus nog meer redenen waarom Apple nog kan wachten en waarom het niet zoveel haast hoeft te maken met de introductie van zijn oplossing op de markt. Het begin van de trend van opvouwbare apparaten verloopt langzamer dan bij smartphones na 2007.
Apple speelt ook in op de manier waarop het zijn gebruikers kan behouden. Ongetwijfeld is ook het ecosysteem, waaruit het niet gemakkelijk is om eruit te komen, de schuldige. Dus toen grote bedrijven hun klanten verloren omdat ze er niet in slaagden hen een tijdig alternatief te bieden voor de trend die destijds opkwam, is het hier toch anders. Er kan worden aangenomen dat wanneer Apple over drie of vier jaar een flexibel apparaat introduceert, het nog steeds op de tweede plaats zal staan na Samsung vanwege de populariteit van zijn iPhones, en als iPhone-bezitters geïnteresseerd zijn in de oplossing, zullen ze eenvoudigweg binnen hetzelfde bedrijf overstappen. merk.
We kunnen dus relatief rustig zijn dat Apple binnen een paar jaar vergelijkbaar zou zijn met de bovengenoemde bedrijven. We kunnen altijd schreeuwen over hoe Apple stopt met innoveren en argumenteren waarom we geen puzzels meer hebben, maar als we naar de wereldmarkt kijken, is het eigenlijk alleen Samsung die over de hele wereld kan werken, de meeste andere fabrikanten zijn alleen gefocust op de Chinese markt. Dus zelfs als Apple al een flexibel apparaat op de markt zou hebben, zou Samsung nog steeds de enige serieuze concurrent zijn. Dus zolang de kleinere merken niet rocken, heeft hij genoeg ruimte om ermee om te gaan.
Omdat niets ooit saai is en nooit saai, is er altijd wel iets nieuws
1. Vroeger bestond het mobiele platform (mobiele telefoonwereld) uit mobiele telefoons zelf.
NOKIA had bijvoorbeeld een enorm aantal modellen in zijn portfolio, van telefoons voor de mainstream tot professionals/managers.
Maar alles eindigde met de komst van de iPhone.
Maar niet omdat de eerste iPhone een wonder was, omdat hij vrijwel niets deed wat mensen gewend waren, bijvoorbeeld van Nokia-telefoons, omdat Apple mensen iets liet zien dat destijds een openbaring was: een multi-touch display en, de meeste belangrijker nog, hier het belangrijkste en dat waren de TOEPASSINGEN. Er bestond geen software in de vorm van Java-applicaties, die bestonden al jaren vóór de eerste iPhone, toen het alleen maar applicaties waren zonder externe interactie en je op telefoons niet eens een volledige film kon afspelen, er was nog geen mobiel YouTube of een volledige - volwaardige webbrowser. Ik bedoel echte toepassingen, waarmee je bijvoorbeeld je stereo-installatie thuis kunt bedienen of op internet kunt kijken.
2. Het zijn de applicaties die de nagel aan de doodskist van Apple zouden kunnen zijn. Omdat het de installatie van software buiten de Appstore niet toestaat, is het voldoende voor een groep ontwikkelaars van zogenaamde kritische applicaties (Instagram, whatsApp, Spotify, Protonmail, Gmail, YouTube, Google Chrome, Twitter of zelfs Microsoft met zijn office suite) te downloaden uit de Appstore en Apple zit binnen een paar maanden in een vrije val.
Van jullie "kritieke" applicaties heb ik alleen whatsapp en youtube op mijn mobiel. Ik gebruik beide relatief weinig en kan zonder. Het is onwaarschijnlijk dat de ontwikkelaars een tak onder zichzelf zouden afsnijden en het platform zouden verlaten dat de meeste winst genereert.
Dat klopt, schapen moeten geschoren worden.
Ik zou er ook aan willen toevoegen dat we ons er terdege van bewust zijn dat de iPhone en het hele Apple-ecosysteem zich beter ontwikkelen.
Als ze weggingen, sneden ze de tak net onder hen af. Apple-gebruikers genereren bijvoorbeeld enorme winsten voor hen. Ten tweede zijn er al zoveel iPhone-gebruikers dat zelfs als dit zou gebeuren, de markt een vervanger voor hen zou vinden. Ik probeer liever 100 andere apps te downloaden en uit te proberen, dan dat ik een andere/nieuwe mobiele telefoon bij een concurrent ga kopen.
Het probleem met Apple is dat het ook qua software achterop begint te raken, sterker nog, het kan het niet meer aan. Vijf jaar geleden hebben ze de verlaging van het batterijpercentage verwijderd. Dat was begrijpelijk, maar waarom heeft niemand er in vredesnaam aan gedacht om die percentages in de batterij te stoppen, zoals dat nu pas in IOS 16 gebeurde? En het pittige is dat er na het downloaden van de bladen nog steeds de oude batterij-indicator met percentages naast de batterij staat, waarom is deze niet uniform?
Widgets. Nog een verschrikking. Waarom heeft de iPhone drie verschillende soorten widgets? Eén set is toegevoegd met de plusknop linksboven, de tweede via "aanpassen" en nu hebben we de derde voor de desktop. Ik begrijp het niet.
Mappen. De iPhone heeft belachelijke beperkingen op mappen. Er wordt alleen een 3x3 raster-app weergegeven. Toen kwam plotseling de applicatiebibliotheek en meteen.. ineens is 5×5 geen probleem. Maar alleen hier. Ik begrijp het niet.
Wekkers. Jarenlang had de iPhone één volume voor twee totaal verschillende dingen: de beltoon van de telefoon en de wekker. Eigenlijk heeft hij dat nog steeds. Apple heeft dit gedeeltelijk opgelost door nog een alarm van Gezondheid toe te voegen. Het heeft zijn eigen volume. Maar nogmaals, je kunt geen specifieke melodie voor het alarm kiezen, alleen uit een paar geselecteerde melodieën, en deze wekker kan er maar één zijn.
iOS wordt een hel. Verschillende mappen, verschillende widgets, twee wekkers in het systeem, verschillende batterijpictogrammen... En ik kan nog wel even doorgaan.
De oplossing? Waarschijnlijk nooit.
dus ik heb goed nieuws voor je: je hebt een Android……
De iPhone is nauwelijks onsterfelijk en vooral dankzij de langste periode van ondersteuning in de vorm van updates blijven mensen hem behouden, want goedkopere Androids worden maximaal 3 jaar ondersteund...
En waarom vergelijk je de nummers van de iPhone met een goedkopere Android? Om uw claim geldig te maken?
Het is geweldig om te zien hoe de appelmensen ruzie maken met de androïden. Dat je ervan geniet 😃. Niets ter wereld is perfect 🍎 of 🤖.
Elk heeft zijn voor- en nadelen. Ik heb er geen last van, ik heb ervaring met beide besturingssystemen. En ja, ik kan er 1000+ vinden op de iPhone die Android niet heeft, maar deze vergelijking geldt ook omgekeerd. "Wie een hond wil slaan, zal altijd een stok vinden"
Er zijn hier dezelfde regels als ps vs xbox :-) iedereen stopt zijn eigen regels en zo zal het ook zijn.
"Iedereen wilde grote touchscreens, geen toetsenborden" Dat is een leugen.
En de ondergang van Nokia komt uit een ander vaatje. Het werd gekocht door Micro$oft met het doel om vervolgens te zinken om zijn Windows Phone-rommel te verkopen.