Filip Novotny De Humble Indie Bundle V zit letterlijk boordevol tonnen topgames. Helaas wordt het over een paar dagen stopgezet en het zou zonde zijn om de kans te verliezen om goedkoop interessante titels te kopen. Daarom hebben wij voor jou een review van één game uit het hele pakket opgesteld. LIMBO heeft zonder twijfel de meest resonerende naam.
Het gamedebuut van de Deense ontwikkelaar Playdead zag vorig jaar voor het eerst het levenslicht. Veel spelers kwamen er echter op grote afstand aan, omdat Microsoft de initiële exclusiviteit voor zijn XBOX-console regelde. Daarom bereikte deze onverwachte hit de andere platforms (PS3, Mac, PC) met een jaar vertraging. Maar het wachten was het waard, de tijdreserve deed helemaal niets af aan de aantrekkingskracht van dit spel, ook al behield de port uiteraard alle gebreken van het origineel. En aangezien Limbo deel uitmaakt van een gigantisch pakket Bescheiden indiebundel V, het is zeker de moeite waard om te onthouden wat het zo speciaal maakt.
Limbo zou geclassificeerd kunnen worden als een "puzzel"- of "hop"-spel, maar verwacht absoluut geen Mario-kloon. Het zou eerder vergeleken worden met de titels Braid of Machinarium. Alle drie de genoemde games brachten een mooie en onderscheidende visuele stijl, uitstekend geluid en nieuwe spelprincipes met zich mee. Vanaf daar scheiden hun wegen echter. Terwijl Braid of Machinarium gokken op een vreemde kleurrijke wereld, trekt Limbo je door het vignet van het scherm naar een oude foto die doet denken aan de duisternis, waar je simpelweg je ogen niet van kunt afhouden. Braid overweldigde ons met veel tekst, in Limbo zit de facto geen verhaal. Als gevolg hiervan zijn beide titels even onbegrijpelijk en bieden ze veel interpretatie voor de speler, met als enige verschil dat Braid er veel belangrijker en opgeblazen uitziet.
Er is ook een fundamenteel verschil in de benadering van de speler. Hoewel bijna elk huidig spel een tutorialniveau bevat en je in eerste instantie een beetje aan de hand wordt geleid, zul je zoiets niet vinden in Limbo. Je zult de besturing moeten uitzoeken, de manier om de puzzels op te lossen, alles. Omdat de auteurs zelf hun stem lieten horen, ontstond het spel alsof een van hun vijanden het zou spelen. De ontwikkelaars moeten dan nog eens goed kijken naar de resulterende moeilijke puzzels en wat onopvallende audio- of visuele signalen toevoegen, alsof hun vriend in plaats daarvan aan het spelen is. Deze methode wordt prachtig geïllustreerd in een van de eerste hoofdstukken, wanneer de speler voor het eerst met zijn blote handen tegen een gigantische spin staat en op het eerste gezicht weerloos is. Maar na een tijdje is er een onbekend metaalachtig geluid te horen in het linkerkanaal. Wanneer de speler langs de linkerrand van het scherm gluurt, ziet hij een val op de grond die met gekletter uit een boom is gevallen. Na een tijdje beseft iedereen wat er van hem verwacht wordt. Het is een kleinigheid, maar het draagt fundamenteel bij aan het creëren van een sfeer van onzekerheid en hulpeloosheid.
[youtube id=t1vexQzA9Vk breedte=”600″ hoogte=”350″]
Ja, dit is niet zomaar een casual game. Bij Limbo zul je bang en geschrokken zijn, je zult de poten van spinnen afscheuren en ze aan palen spietsen. Maar bovenal zul je sterven. Vele keren. Limbo is een ondeugend spel, en als je een probleem eenvoudig probeert op te lossen, zal het je daarvoor straffen. Aan de andere kant is de straf niet zo zwaar, het spel laadt altijd een klein beetje terug. Bovendien wordt je beloond voor je domheid met een van de verschillende doodsanimaties. Ook al zul je jezelf een tijdje vervloeken vanwege je herhaalde fouten, het zien van de ingewanden van je personage die over het scherm stuiteren, zal uiteindelijk een cynische glimlach op je gezicht toveren.
En het moet gezegd worden dat Limbo, misschien tegen de verwachtingen in, een verrassend goed natuurkundig model heeft. Maar op deze manier kun je over alles poëtisch worden, van de fysica van vliegende darmen tot filmfotografie die doet denken aan beeldruis tot verbazingwekkende omgevingsmuziek. Helaas kan de indrukwekkende audiovisuele verwerking de onbalans tussen de eerste en tweede helft van het spel niet redden. In het openingsdeel kom je veel scriptgebeurtenissen tegen (en het zijn juist die die een sfeer van angst en onzekerheid creëren), terwijl de tweede helft feitelijk niets meer is dan een aaneenschakeling van steeds complexere spellen met ruimte. De baas van Playdead zelf, Arnt Jensen, gaf toe dat hij in een later stadium van de ontwikkeling aan zijn eisen had toegegeven en Limbo zo in een louter puzzelspel had laten glippen, wat zeker een grote schande is.
Als gevolg hiervan geef je misschien de voorkeur aan een kortere maar sterkere ervaring en op zijn minst een vleugje verhaal. Zelfs gezien de prijs heeft Limbo een relatief korte speelduur: drie tot zes uur. Dit is een prachtig spel dat zeker tussen de innovatieve titels als Mirror's Edge, Portal of Braid zal worden opgenomen. We wensen Playdead veel succes in de toekomst en hopen dat ze de volgende keer niet zo overhaast te werk gaan.
[app-url=”http://itunes.apple.com/cz/app/limbo/id481629890?mt=12″]
De verhaalhint is naar mijn mening sterk, maar ik hou van de vrijheid die de game je geeft om over de plot na te denken.