Advertentie sluiten

Als je een iPhone, iPad, MacBook op je bureau hebt liggen en voortdurend op zoek bent naar de Watch of de nieuwe Apple TV, is het moeilijk voor te stellen dat je dit zogenaamde Apple-ecosysteem met een vingerknip kunt verlaten. Maar ik zette oogkleppen op en probeerde de MacBook, mijn belangrijkste werkinstrument, een maand lang te vervangen door een Chromebook.

Voor sommigen lijkt dit misschien een volkomen irrationele beslissing. Maar na vijf jaar met een 13-inch MacBook Pro, die me langzaam aan het verstikken was en me voorbereidde om hem te vervangen door nieuwere hardware, vroeg ik me gewoon af of er iets anders kon zijn dan een andere Mac in de game. Daarom heb ik een maand geleend 13-inch Acer Chromebook White Touch met een touchscreen.

De belangrijkste motivatie? Ik heb een (in)vergelijking opgesteld waarbij enerzijds de computer een derde tot een kwart van de prijs kostte en anderzijds het ongemak dat deze substantiële besparing met zich meebrengt, en ik wachtte af welk cijfer ik zou kunnen plaatsen. het einde.

Een MacBook of een veel te dure typemachine

Toen ik in 2010 de eerder genoemde 13 inch MacBook Pro kocht, werd ik meteen verliefd op OS X. Na de overstap van Windows was ik onder de indruk van hoe modern, intuïtief en onderhoudsvrij het systeem was. Natuurlijk raakte ik snel gewend aan het perfecte trackpad, het hoogwaardige verlichte toetsenbord en de verrassend grote hoeveelheid goede software.

Ik ben geenszins een veeleisende gebruiker, ik schrijf vooral teksten voor de redactie en voor school op de Mac, handel de elektronische communicatie af en bewerk af en toe een afbeelding, maar toch begon ik het gevoel te krijgen dat de oudere hardware al om een wijziging. De aanblik van het uitgeven van zo'n dertig tot veertigduizend dollar aan een 'typemachine' verlegde mijn aandacht ook van MacBook Airs en Pro's naar Chromebooks.

Een computer met een besturingssysteem van Google, gebaseerd op de Chrome-browser, voldeed (althans op papier) aan de meeste eisen die ik aan een laptop stel. Eenvoudig, soepel en onderhoudsvrij systeem, immuun voor veelvoorkomende virussen, lange batterijduur, trackpad van relatief hoge kwaliteit. Ook bij de software heb ik geen grote obstakels gezien, omdat de meeste diensten die ik gebruik ook zonder problemen op internet, dus rechtstreeks vanuit Chrome, beschikbaar zijn.

De Acer Chromebook White Touch is volkomen onvergelijkbaar met de MacBook met een prijskaartje van 10 euro en het is een andere systeemfilosofie, maar ik legde mijn MacBook een maand in een la en dook hals over kop in de wereld die Chrome OS heet.

Houd er rekening mee dat dit geen objectieve evaluatie of recensie van Chrome OS of Chromebook als zodanig is. Dit zijn volledig subjectieve ervaringen die ik heb opgedaan door een maand lang met een Chromebook te leven na jarenlang elke dag een MacBook te hebben gebruikt, en die me uiteindelijk hebben geholpen het dilemma op te lossen van wat ik met de computer moest doen.

Het betreden van de wereld van Chrome OS was een fluitje van een cent. De eerste installatie duurt slechts een paar minuten, log vervolgens in met uw Google-account en uw Chromebook is klaar. Maar aangezien de Chromebook praktisch slechts een toegangspoort tot internet en de daarop draaiende Google-services is, was dat te verwachten. Kortom, er valt niets in te stellen.

Toen ik de MacBook verliet, maakte ik me terecht het meest zorgen over het trackpad, aangezien Apple op dit onderdeel de concurrentie vaak ver voor is. Gelukkig hebben Chromebooks meestal een goed trackpad. Dit werd voor mij bevestigd met Acer, dus er was geen probleem met het trackpad en de bewegingen waaraan ik gewend raakte in OS X. Het beeldscherm was ook prettig, met een resolutie van 1366×768 vergelijkbaar met die van de MacBook Air. Het is geen Retina, maar dat kunnen we voor 10 euro ook niet in een computer willen hebben.

Het grote verschil tussen dit model en de MacBook is echter dat het beeldscherm aanraakgevoelig is. Bovendien reageerde de Chromebook perfect op aanraking. Maar ik moet toegeven dat ik al een hele maand niets op het touchscreen heb gezien dat ik zou beoordelen als een hoge toegevoegde waarde of een concurrentievoordeel.

Met uw vinger kunt u door de pagina op het display scrollen, inzoomen op objecten, tekst markeren en dergelijke. Maar al deze activiteiten kun je uiteraard op het trackpad uitvoeren, minstens zo comfortabel en zonder vettig display. Waarom een ​​touchscreen monteren op een laptop met een klassiek design (zonder afneembaar toetsenbord) is mij nog steeds een raadsel.

Maar uiteindelijk gaat het niet zozeer om de hardware. Chromebooks worden door een aantal fabrikanten aangeboden, en ook al is het aanbod in ons land wat beperkt, de meeste mensen kunnen makkelijk een toestel kiezen met de hardware die bij hen past. Het ging meer om kijken of ik voor langere tijd binnen de Chrome OS-omgeving zou kunnen bestaan.

Het positieve is dat het systeem prettig soepel draait dankzij het niet veeleisende karakter, en dat de Chromebook perfect is om op internet te surfen. Maar ik heb iets meer nodig dan alleen een webbrowser op mijn computer, dus ik moest meteen naar de zelfbedieningswinkel genaamd Chrome Web Store. Er had een antwoord moeten zijn op de vraag of een op een webbrowser gebaseerd systeem zou kunnen concurreren met een volwaardig besturingssysteem, tenminste op de manier die ik nodig heb.

Toen ik via applicaties de websites van diensten die ik dagelijks gebruik op iOS of OS X doornam, ontdekte ik dat de overgrote meerderheid ervan via een internetbrowser kan worden gebruikt. Een deel van de diensten heeft dan een eigen applicatie die je vanuit de Chrome Web Store op je Chromebook kunt installeren. De sleutel tot het succes van de Chromebook zou deze winkel met add-ons en extensies voor de Chrome-browser moeten zijn.

Deze add-ons kunnen de vorm aannemen van eenvoudige functionele pictogrammen in de Chrome-header, maar het kunnen ook bijna volwaardige native applicaties zijn die zelfs zonder internetverbinding kunnen functioneren. Chromebook slaat de gegevens van deze applicaties lokaal op en synchroniseert deze met internet wanneer u weer verbinding met internet maakt. De kantoorapplicaties van Google, die vooraf op Chromebooks zijn geïnstalleerd, werken op dezelfde manier en zijn ook zonder internetverbinding te gebruiken.

Er was dus geen probleem met een hele reeks activiteiten op de Chromebook. Ik gebruikte Google Docs of de redelijk solide Minimalist Markdown Editor om de teksten te schrijven. Ik ben een tijdje geleden gewend geraakt aan het schrijven in Markdown-formaat en nu sta ik het niet meer toe. Ik installeerde ook snel Evernote en Sunrise op mijn Chromebook vanuit de Chrome Web Store, waardoor ik gemakkelijk toegang had tot mijn notities en agenda's, ook al gebruik ik iCloud om mijn agenda's te synchroniseren.

Zoals ik al schreef gebruik ik de MacBook naast schrijven ook voor kleine beeldbewerking en ook daar was op de Chromebook geen probleem mee. Vanuit de Chrome Web Store zijn een aantal handige tools te downloaden (zo kunnen we bijvoorbeeld Polarr Photo Editor 3, Pixlr Editor of Pixsta noemen), en in Chrome OS is er zelfs een standaardapplicatie die alle basisaanpassingen mogelijk maakt. Ik ben hier ook niet tegengekomen.

Er ontstaan ​​echter problemen als u naast de agenda ook andere onlinediensten van Apple gebruikt. Het is niet verwonderlijk dat Chrome OS iCloud eenvoudigweg niet begrijpt. Hoewel de iCloud-webinterface zal dienen om toegang te krijgen tot documenten, e-mails, herinneringen, foto's en zelfs contacten, is een dergelijke oplossing niet bepaald het toppunt van gebruiksvriendelijkheid en is het eerder een tijdelijke maatregel. Kortom, deze diensten zijn niet toegankelijk via native applicaties, wat lastig is om aan te wennen, vooral bij e-mail of herinneringen.

De oplossing - zodat alles met dezelfde bedoelingen werkt als voorheen - is duidelijk: stap volledig over op Google-diensten, gebruik Gmail en anderen, of zoek naar applicaties die een eigen synchronisatieoplossing hebben en niet via iCloud werken. Ook kan het lastig zijn om te migreren naar Chrome, waar je in principe op alle apparaten naar moet overschakelen als je de bladwijzersynchronisatie of het overzicht van geopende pagina's niet wilt verliezen. In dit geval is het noodzakelijk om de leeslijst te vervangen door een ander programma, wat in de loop van de tijd een groot voordeel van Safari is geworden.

Er kan hier dus een probleem zijn met de Chromebook, maar het moet worden toegegeven dat dit een oplosbaar probleem is. Gelukkig hoeft iemand in principe alleen maar over te schakelen naar iets andere diensten, en kan hij blijven werken met vrijwel dezelfde workflow die hij gewend was op de Mac. Vrijwel elke Apple-service heeft zijn concurrerende multi-platform equivalent. Feit is echter dat de concurrentie niet altijd zulke eenvoudige en gebruiksvriendelijke oplossingen biedt.

Hoewel ik vanwege de Chromebook feitelijk een tijdje veel diensten heb opgegeven en ben overgestapt op alternatieve oplossingen, kwam ik er uiteindelijk achter dat, hoe verleidelijk het idee om in één webbrowser te werken ook mag klinken, native applicaties nog steeds iets zijn dat ik kan niet opgeven in mijn workflow.

Op de Mac raakte ik te gewend aan het gemak en de mogelijkheid om diensten zoals Facebook Messenger of WhatsApp in native applicaties te gebruiken, Twitter te lezen via de ongeëvenaarde Tweetbot (de webinterface is niet genoeg voor een "gevorderde" gebruiker), berichten te ontvangen via ReadKit (Feedly werkt ook op internet, maar niet zo comfortabel) en beheer wachtwoorden, opnieuw in het ongeëvenaarde 1Password. Zelfs met Dropbox bleek de puur webgebaseerde aanpak niet optimaal. Het verlies van de lokale synchronisatiemap verminderde de bruikbaarheid ervan. Teruggaan naar het internet voelde vaak als een stap achteruit, en niet als iets dat de toekomst zou moeten zijn.

Maar apps waren misschien niet hetgene dat ik het meest miste aan de Chromebook. Pas toen ik de MacBook verliet, besefte ik wat een enorme toegevoegde waarde de onderlinge verbondenheid van Apple-apparaten is. Het verbinden van iPhone, iPad en MacBook werd in de loop van de tijd zo vanzelfsprekend voor mij dat ik het praktisch begon te negeren.

Het feit dat ik op een Mac een oproep kan beantwoorden of een sms kan sturen, accepteerde ik in een flits, en ik had nooit gedacht hoe moeilijk het zou zijn om er afscheid van te nemen. Ook de Handoff-functie is perfect, waardoor je ook armer wordt. En er zijn veel van zulke kleine dingen. Kortom, het Apple-ecosysteem is iets waar de gebruiker snel aan went, en na een tijdje niet meer beseft hoe bijzonder het is.

Daarom zijn mijn gevoelens over de Chromebook na een maand gebruik gemengd. Voor mij, een langdurige gebruiker van Apple-apparaten, waren er simpelweg te veel valkuilen tijdens het gebruik die mij ervan weerhielden een Chromebook te kopen. Het is niet zo dat ik iets belangrijks voor mij niet kan doen op een Chromebook. Het gebruik van een computer met Chrome OS was voor mij echter lang niet zo comfortabel als het werken met een MacBook.

Uiteindelijk heb ik een ondubbelzinnig teken in de hierboven genoemde vergelijking geplaatst. Gemak is meer dan geld besparen. Vooral als het het gemak van uw belangrijkste werkinstrument is. Nadat ik afscheid had genomen van de Chromebook, heb ik de oude MacBook niet eens uit de la gehaald en ben ik meteen een nieuwe MacBook Air gaan kopen.

Toch was de Chromebook-ervaring voor mij erg waardevol. Het vond geen plaats in mijn ecosysteem en workflow, maar tijdens het gebruik kon ik veel gebieden bedenken waarvoor Chrome OS en laptops zijn gemaakt. Chromebooks hebben een toekomst op de markt als ze de juiste positie vinden.

Als goedkope toegangspoort tot de wereld van internet, die qua uiterlijk vaak niet aanstootgevend is, kunnen Chromebooks goed werken in opkomende markten of in het onderwijs. Door zijn eenvoud, onderhoudsvrij en vooral minimale aanschafkosten kan Chrome OS een veel geschiktere optie blijken dan Windows. Dat geldt ook voor senioren, die vaak niets anders nodig hebben dan een browser. Wanneer ze bovendien andere mogelijke activiteiten binnen één applicatie kunnen oplossen, kan het voor hen veel gemakkelijker zijn om de computer onder de knie te krijgen.

.