Advertentie sluiten

Samsung heeft een nieuwe lijn Galaxy S-telefoons geïntroduceerd, het topportfolio, dat wil zeggen degene die bedoeld is om direct tegenover de huidige iPhone 13 en 13 Pro te staan. Maar zelfs de best uitgeruste Galaxy S22 Ultra kan de top van Apple niet bereiken. Maar het wil niet alleen maar de cijfers volgen, omdat ze niet alles hoeven te vertellen. 

Naar welke prestatie je ook kijkt benchmarks, min of meer in elk vind je bovenaan een model van de iPhone 13. Direct daarachter staan ​​apparaten met Android, hetzij met Qualcomm-chips, Exynos of misschien momenteel de Google Pixel met zijn Tensor-chip.

Apple heeft een onbetwiste voorsprong 

Apple ontwerpt chips die gebruik maken van de 64-bits instructiearchitectuur van ARM. Dit betekent dat ze dezelfde basis-RISC-architectuur gebruiken als Qualcomm, Samsung, Huawei en anderen. Het verschil is dat Apple de architectonische licentie van ARM bezit, waardoor het zijn eigen chips van de grond af aan kan ontwerpen. Apple's eerste eigen 64-bit ARM-chip was de A7, die werd gebruikt in de iPhone 5S. Het had een dual-coreprocessor geklokt op 1,4 GHz en een quad-core PowerVR G6430 GPU.

Je zou kunnen zeggen dat Apple Qualcomm destijds in 2013 onvoorbereid betrapte. Tot dan toe gebruikten beide 32-bits ARMv7-processors in mobiele apparaten. En Qualcomm heeft misschien zelfs voorop gelopen met zijn 32-bit SoC Snapdragon 800. Het gebruikte zijn eigen Krait 400-kern samen met een Adreno 330 GPU, maar toen Apple een 64-bits ARMv8-processor aankondigde, had Qualcomm eenvoudigweg niets in petto. Een van de directeuren noemde de 64-bit A7 destijds zelfs een marketingtruc. Het duurde natuurlijk niet lang voordat Qualcomm met zijn eigen 64-bit-strategie op de proppen kwam.

Een gesloten ecosysteem heeft zijn voordelen 

Het allerbelangrijkste is dat iOS is geoptimaliseerd om perfect te werken met de weinige apparaten die Apple zelf ontwikkelt en produceert. Terwijl Android in een zee van modellen, typen en fabrikanten van smartphones, tablets en vele andere producten waarin het wordt gebruikt wordt gegooid. Het is dan aan de OEM's om de software te optimaliseren voor de hardware, en dat lukt niet altijd.

Het gesloten ecosysteem van Apple maakt nauwere integratie mogelijk, zodat iPhones geen superkrachtige specificaties nodig hebben om te concurreren met geavanceerde Android-telefoons. Het zit allemaal in de optimalisatie tussen hardware en software, zodat iPhones gemakkelijk de helft van het RAM-geheugen kunnen hebben van wat Android biedt, en ze werken gewoon sneller. Apple controleert de productie van begin tot eind en kan bovendien zorgen voor een efficiënter gebruik van hulpbronnen. Bovendien moeten ontwikkelaars een strenger proces volgen bij het uitbrengen van apps, om nog maar te zwijgen van het feit dat ze hun apps niet voor talloze verschillende apparaten hoeven te optimaliseren.

Maar dit alles betekent niet dat alle iOS-apparaten beter kunnen presteren dan alle Android-apparaten. Sommige Android-telefoons presteren werkelijk verbluffend. Over het algemeen zijn iOS-iPhones echter sneller en soepeler dan de meeste Google-telefoons als we naar dezelfde prijsklassen kijken. Al kan zo’n iPhone 13 mini dankzij de gebruikte A15 Bionic chip toch bijna net zo krachtig zijn als de iPhone 13 Pro Max, en dat is een verschil van 12 duizend CZK.

Cijfers zijn maar cijfers 

Er is dus wel een verschil als we iPhones vergelijken met Samsungs, Honors, Realme, Xiaomi, Oppo en andere bedrijven. Maar dat betekent niet dat het niet zou moeten veranderen. In het geval van Samsung waarschijnlijk niet meer, maar er is Google en zijn Tensor-chip. Als Google zijn eigen telefoon, zijn eigen systeem en nu zijn eigen chip maakt, is het dezelfde situatie als Apple met zijn iPhones, iOS en chips uit de A-serie. Maar aangezien Google ons alleen de eerste generatie van zijn chip liet zien, konden we dat niet verwacht wie weet wat de jarenlange ervaring van Apple tart. Maar wat vorig jaar niet het geval was, kan dit jaar wel het geval zijn.)

Helaas deed zelfs Samsung zijn best met zijn Exynos-chipset, maar besloot dat het toch te veel was. De Exynos 2200 van dit jaar, die momenteel wordt gebruikt in de Galaxy S22-serie voor de Europese markt, is nog steeds van hem, maar met de bijdrage van anderen, namelijk AMD. Er kan dus niet worden gezegd dat het zich in dezelfde "competitie" bevindt als Apple en Google. Dan is er natuurlijk Android, zij het met een eigen One UI-bovenbouw.

Getallen zijn dus maar één ding, en hun hoeveelheid hoeft niet noodzakelijk alles te beslissen. Het is ook nodig om aan de testresultaten toe te voegen dat we onze apparaten allemaal anders gebruiken, dus vaak hoeft het niet zo veel van de prestaties af te hangen. Bovendien kunnen, zoals recentelijk is gebleken, veel gebruikers het uiteindelijk op geen enkele manier waarderen, ook al concurreren fabrikanten zoveel als ze kunnen op het gebied van de prestaties van hun apparaten. Natuurlijk bedoelen we niet alleen afwezigheid van AAA-spellen op mobiele platforms, maar ook dat de spelers er niet eens in geïnteresseerd zijn. 

.