Filip Novotny Als je dinsdag de onthulling van de nieuwe iMacs hebt gezien, viel je mond waarschijnlijk ook open ons. De nieuwe alles-in-één desktops van Apple zijn ultradun, krachtig en hebben een beter beeldscherm. Vice-president Marketing Phil Schiller introduceerde ook met veel tamtam de nieuwe Fusion Drive-technologie, die de capaciteit van een harde schijf zou moeten combineren met de snelheid van een SSD. Is dit een gewone hybride aandrijving, of misschien een geheel nieuwe technologie?
Als Apple echt een hybride schijf zou gebruiken zoals we die nu kennen, zou het niets baanbrekends zijn. Deze apparaten werken zo dat ze naast een klassieke harde schijf met een grote capaciteit ook flashgeheugen (bekend van SSD-schijven) bevatten. Dit is meestal enkele gigabytes groot en functioneert als een uitgebreide buffer. De harde schijf is het grootste deel van de tijd in rust en de schijf draait niet. In plaats daarvan worden alle nieuwe gegevens naar het flashgeheugen geschreven, wat over het algemeen sneller is voor dergelijke bewerkingen. Het verkort meestal ook het opstartproces in vergelijking met standaardschijven. Het probleem is dat het snelheidsvoordeel verdwijnt bij het lezen van grotere bestanden, en er zijn nog een paar andere vervelende problemen. Zoals al gezegd, werkt de harde schijf in dergelijke apparaten niet permanent, en de noodzaak om deze te starten betekent vaak een merkbare toename van de toegangstijd. Bij het schakelen gaan de schijven ook kapot, veel sneller dan wanneer de plaat constant draait.
Hybride schijven lijken dus niet helemaal de ideale kandidaat voor gebruik in de nieuwe iMac. Zelfs de officiële pagina van de nieuwe desktops op de website van Apple spreekt tegen deze technologie:
Fusion Drive is een baanbrekend concept dat de grote capaciteit van traditionele harde schijven combineert met de hoge prestaties van flashgeheugen. Met Fusion Drive kan uw iMac sneller en efficiënter schijfintensieve taken uitvoeren, van opstarten tot het starten van programma's en het importeren van foto's. Dit komt doordat veelgebruikte items altijd klaar staan in het snelle flashgeheugen, terwijl minder vaak gebruikte items op de harde schijf blijven staan. Bestandsoverdrachten gebeuren op de achtergrond, zodat u er niets van merkt.
Volgens de informatie die we op de conferentie zelf hebben vernomen, zal de Fusion Drive (tegen een extra vergoeding) een harde schijf van 1 TB of 3 TB en 128 GB flashgeheugen bevatten. In zijn presentatie liet Phil Schiller zien dat het systeem, de applicaties en de veelgebruikte bestanden zich op de eerste naam moesten bevinden, en de minder gebruikte bestanden op de tweede. Deze twee repository's zullen door software automatisch tot één enkel volume worden gecombineerd, en een dergelijke "fusie" zou moeten resulteren in sneller lezen en schrijven.
Op basis van deze twee bronnen kunnen we daarom met zekerheid zeggen dat de flitser in de nieuwe iMac niet slechts een uitbreiding van het buffergeheugen is. Volgens het serverartikel Ars Technica hier hebben we iets waar IT-specialisten in het bedrijfsleven al een tijdje mee bezig zijn, namelijk automatische tiering. Grotere bedrijven hebben vaak te maken met een probleem met een enorme hoeveelheid data, wat zonder goed beheer voor een groot probleem kan zorgen, zowel qua snelheid, duidelijkheid als kosten. Deze bedrijven moeten disk-arrays gaan bouwen en maken vaak gebruik van het concept van meerlaagse opslag: om de kosten zo laag mogelijk te houden, gebruiken deze arrays niet alleen snelle SSD's, maar ook langzamere harde schijven. En automatische gegevenslagen worden gebruikt om bestanden tussen deze twee soorten opslag te herverdelen.
Laten we ons voorstellen dat een van de medewerkers van een denkbeeldig bedrijf een concept van een presentatie maakt en deze opslaat in een gedeelde opslagplaats, zodat hij deze niet kwijtraakt. Het bestand wordt in eerste instantie op een langzame harde schijf geplaatst, waar het een paar dagen inactief blijft, wachtend tot het is voltooid. Wanneer onze heer X klaar is met de presentatie, stuurt hij deze ter beoordeling naar een paar van zijn collega's. Ze beginnen het te openen, de toename van de vraag naar dit bestand wordt opgemerkt door speciale software en verplaatst het dus naar een iets snellere harde schijf. Laten we zeggen dat wanneer de baas van een groot bedrijf de presentatie een week later tijdens een reguliere vergadering vermeldt, alle aanwezigen deze massaal beginnen te downloaden en door te sturen. Het systeem grijpt dan op dit moment opnieuw in en verplaatst het bestand naar de snelste SSD-schijf. Op deze manier kunnen we ons eenvoudigweg het principe van automatische datalagen voorstellen, ook al werken we in werkelijkheid niet met hele bestanden, maar met datablokken op subbestandsniveau.
Zo ziet automatische gegevenslaagvorming eruit in professionele disk-arrays, maar hoe werkt de Fusion Drive, verborgen in de diepte van de nieuwe iMac, precies? Volgens de kennis van de site Anandtech Op het flashgeheugen wordt eerst een buffergeheugen van 4 GB aangemaakt, vergelijkbaar met het equivalent van hybride schijven. De computer schrijft alle nieuwe gegevens in deze buffer totdat deze helemaal vol is. Op dat moment wordt alle andere informatie op de harde schijf opgeslagen. De reden voor deze maatregel is dat flash veel sneller is voor kleinere bestandsbewerkingen. Dit is echter waar de gelijkenis van hybride schijven eindigt.
Bovendien werkt Fusion Drive zoals we in het voorbeeld twee paragrafen hierboven hebben laten zien. Speciale software verborgen in het Mountain Lion-systeem herkent welke bestanden de gebruiker het meest gebruikt en verplaatst deze naar het krachtigere 128 GB flashgeheugen. Aan de andere kant worden de minder noodzakelijke gegevens op de harde schijf opgeslagen. Tegelijkertijd lijkt Apple te hebben nagedacht over de veiligheid van de bestanden die op deze manier worden verplaatst en laat de originele versie op de bronschijf staan totdat de bewerking is voltooid. Er mogen dus geen onaangename verrassingen ontstaan, bijvoorbeeld na een onverwachte stroomstoring.
Op basis van deze informatie lijkt Fusion Drive tot nu toe een erg handige functie, vooral voor gewone gebruikers die zich niet willen bezighouden met het beheren van bestanden op meerdere verschillende opslagplaatsen. Voor meer veeleisende klanten is het meegeleverde 128 GB flashgeheugen misschien niet genoeg voor al hun gegevens, maar aan de andere kant kunnen ze nog steeds snelle externe schijven gebruiken die bijvoorbeeld via Thunderbolt zijn aangesloten voor grotere werkbestanden.
Waarschijnlijk het belangrijkste op dit moment is om te weten hoeveel dit plezier ons daadwerkelijk gaat kosten. Zoals blijkt uit de prijzen van de nieuw geïntroduceerde producten, betaalt Apple voor vooruitgang. We betalen bijna 35 kronen voor het basismodel van de iMac in Tsjechische winkels, en zelfs het hoogste standaardmodel bevat niet de Fusion Drive. Deze moet worden geselecteerd als een speciale configuratie tegen een meerprijs van CZK 6. Daarom is het niet uitgesloten dat de voordelen van Fusion Drive voor veel gebruikers de duizelingwekkende prijs niet zullen overschrijden. Maar een objectieve beoordeling kunnen we uiteraard pas maken als we de nieuwe iMac zelf uitproberen.
De nieuwe iMacs zijn in het basismenu langzamer dan de vorige serie: ze hebben schijven met een snelheid van 5400 rpm. Ik begrijp dus de prijsverhoging voor basismodellen niet. Anders heeft de nieuwe "ultradunne" iMac uiteraard alleen maar randen, maar uiteindelijk gaat hij nog steeds naar de juiste diepte. Apple had deze "innovatie" kunnen besparen, het had meer ruimte in de behuizing gehad en had de standaard 3,5 schijven met 7200 rpm daar kunnen laten zitten, en wie geen FD wilde, hoefde niet te lijden onder de veronderstelde luiheid van het nieuwe iMac's. Het lijkt mij dat Apple meer "op water jaagt", dat wil zeggen zeker op desktops.
In de meeste gevallen weet je dat waarschijnlijk niet eens, het systeem en je favoriete programma's worden vanaf de SSD geladen en het feit dat je bestanden op de resterende 5400 rpm draaien, denk ik niet dat dat zo'n grote rol speelt. De enige keer dat ik denk dat het een probleem kan zijn, is bij het verplaatsen van bestanden van sommige externe apparaten...
Welnu, dit is de basisversie. hij heeft alleen een "5400 rpm" -aandrijving en het zal niet eens mogelijk zijn om er een fusion-drive aan toe te voegen. waarvan ik niet begrijp waarom. die configuratie is genoeg voor veel mensen en ze willen gewoon een snelle schijf
Je ziet het verschil niet tussen 5400 en 7200. Hier is de kwaliteit van de schijf belangrijker dan de rotatiesnelheid. Je herkent de roofvogel pas bij 10 tpm, en zelfs dan is het nog zo’n 20%. Hoe dan ook, iedereen die wat meer met computers werkt, zal uiteindelijk minimaal een SSD van 250 GB voor het systeem kopen. Dat kost vandaag een paar tientjes.
Geloof me, ik herken het in de praktijk niet eens, ik heb een MacBook Pro waarvan ik de schijf heb verwijderd en vervangen door een SSD-schijf, snelheid? Onvergelijkbaar, en de tweede schijf is een WD 500GB en "slechts" 5400 rpm, dat zie je niet. Het systeem is snel, wendbaar en onmiddellijk. Persoonlijk denk ik dat alles zal afhangen van de kwaliteit van de SSD-schijf en niet van de HDD, en de grote hoeveelheid RAM-geheugen heeft daar iets over te zeggen.
Maar ja natuurlijk is het herkenbaar, daar bestaat geen twijfel over. Maar als je normaal gesproken met data van 200 GB en meer werkt, weet je het al. In dat geval denk ik dat de "oude" SSD + HD 7200rpm-oplossing beter is dan de door Apple aangeboden FD met beperkte grootte en snelheid. Los van het feit dat het alleen tegen meerprijs is en de basis met een 5400rpm schijf echt een zwakte is en zelfs duurder is dan het vorige model.
Sorry, maar ik heb nog nooit met een bestand van 200 GB gewerkt...
monsters, weet je? je blijft er verschillende nemen en ze passen niet op 128 GB, waar er nog veel andere dingen zijn... Dus hoe dan ook, je zou dan naar de vervloekte 5400-schijf worden gedegradeerd. En dat is heel langzaam laden. Dat is wat je uitgeeft als je een project opent in Logic of Youth.
Mag ik weten welke monsters je gebruikt in deze maat? Ik zou het heel graag willen weten. Bedankt.
Kan de FD eruit worden gehaald en in een steilere iMac worden geplaatst?
Geen extra nieuws voor mij.
Het is het beste om twee schijven in de computer te hebben: één SSD en één HDD (dit concept houdt ook rekening met het team).
Maar ik heb het systeem niet nodig om iets voor mij te beslissen. Laat het systeem, applicaties en data op de SSD staan en alles is dan waanzinnig snel.
Voor het afspelen van video's is geen SSD nodig, dus ik heb alle video's op de HDD. Ook originele foto's, muziek, back-ups en installatieprogramma's.
Foto's bekijken gaat beter op een SSD, dus ik heb er kopieën van in verkleinde 2Mpix-vorm op de SSD.
Ook bij videobewerking helpt de SSD veel, daarom verplaats ik de video's die ik wil bewerken tijdelijk naar de SSD.
128GB SSD + 2TB+ HDD (5400 rpm) is ideaal voor mij
Zo maak je Macbook Pro, Mac Mini en PC.
Natuurlijk kan het op deze manier worden opgelost, maar veel gebruikers hebben een puinhoop in hun gegevens, kijk maar eens naar hun iTunes-bibliotheek... Daarom lijkt Fusion Drive gunstig voor hen te zijn. Maar we laten de conclusies echt voor later :)
Nou, petje af, als mijn muggenziftende brein zich voorstelt zulke maglazju in gepartitioneerde partities (of schijven) te bewaren, krijg ik er zin in. Ik zou er waarschijnlijk een jaar doorheen moeten zoeken - ervan uitgaande dat ik een effectieve sortering en labeling zou kunnen bedenken systeem.. Fusion Drive zou het mij waarschijnlijk beter hebben geholpen :)