Michal Marek Verslag van Amnesty International bleek dat een van de leveranciers van veel grote technologiebedrijven, waaronder Apple, Microsoft, Sony, Samsung en bijvoorbeeld Daimler en Volkswagen, gebruik maakte van kinderarbeid. In de Democratische Republiek Congo namen kinderen deel aan de winning van kobalt, dat vervolgens werd gebruikt bij de productie van Li-Ion-batterijen. Deze werden vervolgens verwerkt in de producten van deze grote merken.
Voordat het gewonnen kobalt de bovengenoemde technologische giganten bereikt, legt het een lange weg af. Het door de kinderen gedolven kobalt wordt eerst opgekocht door lokale handelaars, die het doorverkopen aan het mijnbedrijf Congo Dongfang Mining. Deze laatste is een tak van het Chinese bedrijf Zhejiang Huayou Cobalt Ltd, ook wel bekend als Huayou Cobalt. Dit bedrijf verwerkt het kobalt en verkoopt het aan drie verschillende fabrikanten van batterijcomponenten. Dit zijn Toda Hunan Shanshen New Material, Tianjin Bamo Technology en L&F Materal. Batterijcomponenten worden gekocht door batterijfabrikanten, die de afgewerkte batterijen vervolgens verkopen aan bedrijven als Apple of Samsung.
Volgens Mark Dummett van Amnesty International is dit echter geen excuus voor deze bedrijven, en moet iedereen die profiteert van het op deze manier verkregen kobalt actief deelnemen aan het oplossen van de ongelukkige situatie. Het zou voor zulke grote bedrijven geen probleem moeten zijn om deze kinderen te helpen.
“De kinderen vertelden Amnesty International dat ze twaalf uur per dag in de mijnen werkten en zware lasten droegen om tussen de één en twee dollar per dag te verdienen. Volgens UNICEF werkten in 12 ongeveer 2014 kinderen in mijnen in de Democratische Republiek Congo, van wie velen kobalt ontgonnen.
Het onderzoek van Amnesty International is gebaseerd op interviews met 87 mensen die in de beschuldigde kobaltmijnen werkten. Onder deze mensen bevonden zich zeventien kinderen tussen de 9 en 17 jaar. De onderzoekers slaagden erin beeldmateriaal te bemachtigen dat de gevaarlijke omstandigheden in de mijnen waarin de arbeiders werken, vaak zonder basisbeschermingsmiddelen, laat zien.
Kinderen werkten doorgaans op oppervlakken, droegen zware lasten en hanteerden regelmatig gevaarlijke chemicaliën in stoffige omgevingen. Het is bewezen dat langdurige blootstelling aan kobaltstof longziekten met dodelijke gevolgen kan veroorzaken.
Volgens Amnesty International is de kobaltmarkt op geen enkele manier gereguleerd en wordt het in de Verenigde Staten, in tegenstelling tot Congolees goud, tin en wolfraam, niet eens vermeld als een ‘risicomateriaal’. De Democratische Republiek Congo is goed voor minstens de helft van de kobaltproductie in de wereld.
Apple, dat al een onderzoek is begonnen naar de hele situatie, is pro BBC verklaarde het volgende: "We tolereren nooit kinderarbeid in onze toeleveringsketen en zijn er trots op dat we de sector leiden door veiligheids- en beveiligingsmaatregelen te implementeren."
Het bedrijf waarschuwde ook dat het strenge controles uitvoert en dat elke leverancier die gebruik maakt van kinderarbeid verplicht is de veilige terugkeer van de werknemer naar huis te garanderen, de opleiding van de werknemer te betalen, het huidige loon te blijven betalen en de werknemer een baan aan te bieden zodra hij het vereiste niveau bereikt. leeftijd. Daarnaast zou Apple ook de prijs waartegen kobalt wordt verkocht nauwlettend in de gaten houden.
Deze zaak is niet de eerste keer dat het gebruik van kinderarbeid in de toeleveringsketen van Apple aan het licht komt. In 2013 maakte het bedrijf bekend dat het de samenwerking met een van zijn Chinese leveranciers had beëindigd toen het gevallen van kinderarbeid ontdekte. In hetzelfde jaar richtte Apple een speciaal toezichthoudend orgaan op academische basis op, dat het sindsdien genoemde programma ondersteunt Verantwoordelijkheid van de leverancier. Dit is om ervoor te zorgen dat alle door Apple aangeschafte onderdelen afkomstig zijn van veilige werkplekken.
Eén oog bleef waarschijnlijk niet droog. Oké, ik zal deze opmerking schrijven, de telefoon kapot maken met een hamer en naar het bos gaan om schors te verzamelen. Iemand moet ermee beginnen. Aan de andere kant zijn telefoons wat "Kongo Children Friendly" gaf. Jaar na jaar, model na model, wordt de zaklamp steeds kleiner. Als telefoons zonder batterijen 1 mm dik zijn, kunnen kinderen in Congo eindelijk vrolijk spelen. We hebben kindsoldaten nodig, wat hun favoriete nationale spel is.