Advertentie sluiten

Deze week Google heeft een gloednieuw Chromecast-apparaat geïntroduceerd, dat sterk doet denken aan Apple TV, met name de AirPlay-functie. Dit tv-accessoire is een kleine dongle met een HDMI-connector die je op je tv kunt aansluiten en $ 35 kost, bijna een derde van de prijs van een Apple TV. Maar hoe verhoudt het zich tot de oplossing van Apple, en wat is het verschil tussen de twee?

Chromecast is zeker niet de eerste poging van Google om de tv-markt te penetreren. Dat probeerde het bedrijf uit Mountain View al met zijn Google TV, een platform dat volgens Google al in de zomer van 2012 de markt zou domineren. Dat gebeurde niet en het initiatief ging in vlammen op. De tweede poging benadert het probleem op een heel andere manier. In plaats van afhankelijk te zijn van partners heeft Google een goedkoop apparaat ontwikkeld dat op elke televisie kan worden aangesloten en zo de functies ervan kan uitbreiden.

Apple TV met AirPlay bestaat al enkele jaren en Apple-gebruikers zijn er zeer vertrouwd mee. Met AirPlay kun je audio of video streamen (als de applicatie dit ondersteunt), of zelfs de afbeelding van een iOS-apparaat of Mac spiegelen. Streaming vindt rechtstreeks plaats tussen apparaten via Wi-Fi, en de enige mogelijke beperking is de snelheid van het draadloze netwerk, de ondersteuning van applicaties, die echter in ieder geval gecompenseerd kunnen worden door mirroring. Bovendien biedt Apple TV toegang tot inhoud van iTunes en omvat het een reeks tv-diensten, waaronder Netflix, Hulu, HBO Go etc.

Chromecast daarentegen maakt gebruik van cloudstreaming, waarbij de broninhoud, of het nu video of audio is, zich op internet bevindt. Het apparaat voert een aangepaste (dat wil zeggen ingekorte) versie van Chrome OS uit die via Wi-Fi verbinding maakt met internet en vervolgens fungeert als een beperkte toegangspoort tot streamingdiensten. Het mobiele apparaat fungeert dan als afstandsbediening. Om de service te laten werken, zijn er twee dingen nodig om op een Chromecast TV te kunnen draaien: ten eerste moet er een API in de app worden geïntegreerd, en ten tweede moet er een webpartner zijn.

Zo kan YouTube of Netflix bijvoorbeeld wel werken, waarbij je het beeld van een mobiele telefoon of tablet naar de tv stuurt (Playstation 3 kan dat bijvoorbeeld ook), maar alleen als commando met parameters volgens welke de Chromecast zal naar de gegeven inhoud zoeken en deze vanaf internet streamen. Naast de eerder genoemde diensten zei Google dat er binnenkort ondersteuning voor de muziekdienst Pandora wordt toegevoegd. Buiten services van derden kan Chromecast inhoud van Google Play beschikbaar maken en de bladwijzers van de Chrome-browser gedeeltelijk spiegelen. Nogmaals, dit gaat niet direct over spiegelen, maar over inhoudssynchronisatie tussen twee browsers, die zich momenteel in bèta bevindt. Deze functie heeft momenteel echter problemen met het vloeiend afspelen van video's, met name het beeld ontkoppelt vaak van het geluid.

Het grootste voordeel van Chromecast is dat het multi-platform is. Het kan zowel met iOS-apparaten als Android werken, terwijl je voor Apple TV een Apple-apparaat moet bezitten als je AirPlay wilt gebruiken (Windows heeft gedeeltelijke AirPlay-ondersteuning dankzij iTunes). Cloudstreaming is een vrij slimme oplossing om de valkuilen van echt streamen tussen twee apparaten te omzeilen, maar heeft aan de andere kant ook zijn beperkingen. Een tv als tweede beeldscherm gebruiken is bijvoorbeeld niet mogelijk.

De Chromecast is zeker aanzienlijk beter dan alles wat Google TV tot nu toe heeft aangeboden, maar Google heeft nog veel werk te doen om ontwikkelaars en consumenten ervan te overtuigen dat hun apparaat precies is wat ze nodig hebben. Hoewel Apple TV tegen een hogere prijs nog steeds een betere keuze lijkt vanwege het grotere aanbod aan functies en diensten, en het onwaarschijnlijk is dat klanten beide apparaten zullen gebruiken, vooral omdat het aantal HDMI-poorten op tv's doorgaans beperkt is (alleen mijn tv heeft er bijvoorbeeld twee). The Verge heb trouwens een handige tabel gemaakt waarin de twee apparaten worden vergeleken:

.