Advertentie sluiten

Het is alweer een paar weken geleden dat Apple nieuwe producten introduceerde. Na de Apple Watch, die vooral ter sprake kwam omdat er feitelijk vrijwel niets over bekend was, gaat de meeste aandacht nu uit naar de ‘buigende’ iPhone 6. Er zou echter ook nog een derde – en niet minder belangrijke – nieuwigheid kunnen zijn in oktober: Apple Pay.

De nieuwe betaaldienst, waarmee Apple zich in tot nu toe onbekende wateren begeeft, zal in oktober een scherpe première beleven. Voorlopig zal dat alleen in de Verenigde Staten zijn, maar het zou nog steeds een belangrijke mijlpaal kunnen zijn in de geschiedenis van het Californische bedrijf, maar ook op het gebied van financiële transacties in het algemeen.

[do action="citation"]Apple Pay is in de voetsporen van iTunes getreden.[/do]

Dit zijn voorlopig slechts voorspellingen, en Apple Pay zou uiteindelijk kunnen eindigen als het nu bijna vergeten sociale netwerk Ping. Maar tot nu toe wijst alles erop dat Apple Pay in de voetsporen van iTunes treedt. Niet alleen Apple en zijn partners zullen het beslissende woord hebben over succes of falen, maar vooral de klanten. Willen we betalen voor iPhones?

Kom op het juiste moment

Apple heeft altijd gezegd: het is niet belangrijk dat we het eerst doen, maar dat we het goed doen. Dit gold meer voor sommige producten dan voor andere, maar we kunnen deze "regel" ook veilig toepassen op Apple Pay. Er wordt al lang gespeculeerd dat Apple het segment van mobiele betalingen zal betreden. Zelfs wat de concurrentie betreft, toen Google in 2011 zijn eigen Wallet-oplossing introduceerde voor het betalen met mobiele apparaten, werd ingeschat dat Apple ook iets moest verzinnen.

In Cupertino houden ze er echter niet van om dingen te overhaasten, en als het gaat om het creëren van diensten als zodanig, zijn ze na verschillende brandwonden waarschijnlijk twee keer zo voorzichtig. Noem maar Ping of MobileMe en de haren van sommige gebruikers staan ​​overeind. Met mobiele betalingen wisten Apple-managers zeker dat ze niets verkeerds konden doen. Op dit gebied gaat het niet langer alleen om de gebruikerservaring zelf, maar vooral, op een fundamentele manier, om veiligheid.

Apple stopte uiteindelijk met Apple Pay in september 2014 toen het wist dat het er klaar voor was. De onderhandelingen, grotendeels geleid door Eddy Cuo, senior vice-president van Internet Software and Services, duurden meer dan een jaar. Apple begon begin 2013 zaken te doen met belangrijke instellingen en alle procedures met betrekking tot de aanstaande dienst werden als 'topgeheim' bestempeld. Apple probeerde alles geheim te houden, niet alleen om geen informatie naar de media te lekken, maar ook omwille van de concurrentie en gunstiger posities in de onderhandelingen. Medewerkers van banken en andere bedrijven wisten vaak niet eens waar ze mee bezig waren. Er werd alleen essentiële informatie aan hen doorgegeven, en de meesten konden pas een totaalbeeld krijgen toen Apple Pay bij het grote publiek werd geïntroduceerd.

[do action=”quote”]De ongekende deals zeggen meer over het potentieel van de dienst dan wat dan ook.[/do]

Een ongekend succes

Bij het bouwen van een nieuwe dienst stuitte Apple op een vrijwel onbekend gevoel. Hij betrad een gebied waarmee hij helemaal geen ervaring had, hij had geen status op dit gebied, en zijn taak was ondubbelzinnig: bondgenoten en partners vinden. Het team van Eddy Cue is er na maanden onderhandelen eindelijk in geslaagd om in het financiële segment volkomen ongekende overeenkomsten te sluiten, die op zichzelf meer kunnen zeggen over het potentieel van de dienst dan wat dan ook.

Apple is historisch gezien sterk geweest in de onderhandelingen. Hij is erin geslaagd om met mobiele operators om te gaan, heeft een van de meest geavanceerde productie- en toeleveringsketens ter wereld opgebouwd, heeft artiesten en uitgevers ervan overtuigd dat hij de muziekindustrie kon veranderen, en nu is hij op weg naar de volgende industrie, zij het nog een lange weg. Apple Pay wordt vaak vergeleken met iTunes, oftewel de muziekindustrie. Apple is erin geslaagd alles bij elkaar te brengen wat nodig is om de betaaldienst tot een succes te maken. Hij slaagde er ook in om het met de grootste spelers te doen.

Samenwerking met betaalkaartuitgevers is van cruciaal belang. Naast MasterCard, Visa en American Express hebben acht andere bedrijven contracten met Apple getekend, en als gevolg daarvan heeft Apple meer dan 80 procent van de Amerikaanse markt gedekt. Overeenkomsten met de grootste Amerikaanse banken zijn niet minder belangrijk. Vijf hebben al getekend, en binnenkort zullen er nog vijf bij Apple Pay aansluiten. Nogmaals, dit betekent een enorme kans. En tot slot kwamen ook winkelketens aan boord, ook een belangrijk element voor het starten van een nieuwe betaaldienst. Apple Pay zou vanaf dag één meer dan 200 winkels moeten ondersteunen.

Maar dat is niet alles. Deze overeenkomsten zijn ook ongekend omdat Apple er zelf iets van heeft gewonnen. Het is niet verrassend vanuit het oogpunt dat waar het Apple-bedrijf ook actief is, het winst wil maken, en dit zal ook het geval zijn met Apple Pay. Apple heeft afgesproken om 100 cent te ontvangen voor elke transactie van $ 15 (of 0,15% van elke transactie). Tegelijkertijd slaagde hij erin om ongeveer 10 procent lagere tarieven te bedingen voor transacties die via Apple Pay zullen plaatsvinden.

Geloof in een nieuwe dienst

De bovengenoemde deals zijn precies wat Google niet heeft gedaan en waarom zijn e-wallet, Wallet, faalde. Andere factoren speelden ook tegen Google, zoals het woord van mobiele operators en de onmogelijkheid om alle hardware te controleren, maar de reden waarom de managers van de grootste banken en betaalkaartuitgevers ter wereld instemden met het idee van Apple is zeker niet alleen dat Apple zulke goede en compromisloze onderhandelaars.

Als we zouden moeten wijzen op een sector die qua ontwikkeling in de vorige eeuw is blijven bestaan, dan zijn het de betalingstransacties. Het creditcardsysteem bestaat al tientallen jaren en wordt zonder grote veranderingen of innovaties gebruikt. Bovendien is de situatie in de Verenigde Staten aanzienlijk slechter dan in Europa, maar daarover later meer. Elke mogelijke vooruitgang of zelfs gedeeltelijke verandering die alles vooruit zou helpen, is altijd mislukt omdat er te veel partijen bij deze sector betrokken zijn. Toen Apple echter kwam, leek iedereen een kans te zien om dit obstakel te overwinnen.

[do action=”citation”]Banken zijn van mening dat Apple geen bedreiging voor hen vormt.[/do]

Het is zeker niet vanzelfsprekend dat banken en andere instellingen toegang zullen hebben tot hun zorgvuldig opgebouwde en bewaakte winsten en deze ook zullen delen met Apple, die als nieuwkomer hun sector betreedt. Voor de banken vertegenwoordigen de inkomsten uit de transacties enorme bedragen, maar plotseling hebben ze er geen probleem meer mee de kosten te verlagen of een tiende aan Apple te betalen. Eén reden is dat banken geloven dat Apple geen bedreiging voor hen vormt. Het Californische bedrijf zal zich niet met hun zaken bemoeien, maar slechts een tussenpersoon worden. Dit kan in de toekomst veranderen, maar op dit moment is het 100% waar. Apple is op zich niet voor het einde van kredietbetalingen, het wil plastic kaarten zoveel mogelijk vernietigen.

Ook financiële instellingen hopen op maximale uitbreiding van deze dienst vanuit Apple Pay. Als iemand het in zich heeft om een ​​dienst van deze omvang te leveren, dan is het Apple. Het heeft zowel de hardware als de software onder controle, wat absoluut essentieel is. Google had zo'n voordeel niet. Apple weet dat wanneer een klant zijn telefoon oppakt en de juiste terminal vindt, hij nooit problemen zal hebben met betalen. Google werd beperkt door operators en het ontbreken van de benodigde technologieën in sommige telefoons.

Als Apple erin slaagt de nieuwe dienst massaal uit te breiden, betekent dat ook hogere winsten voor de banken. Meer uitgevoerde transacties betekent meer geld. Tegelijkertijd heeft Apple Pay met Touch ID het potentieel om fraude, waardoor banken veel geld uitgeven, aanzienlijk terug te dringen. Veiligheid is ook iets waar niet alleen financiële instellingen over kunnen horen, maar dat ook klanten kan interesseren. Er zijn maar weinig dingen die zo beschermend zijn als geld, en het vertrouwen van Apple met je creditcardgegevens is misschien niet een vraag met een duidelijk antwoord voor iedereen. Maar Apple zorgde ervoor volledig transparant te zijn en niemand kon deze kant van de zaak in twijfel trekken.

Veiligheid eerst

De beste manier om de beveiliging en de gehele werking van Apple Pay te begrijpen is aan de hand van een praktijkvoorbeeld. Al tijdens de introductie van de dienst benadrukte Eddy Cue hoe belangrijk veiligheid voor Apple is en dat het zeker geen gegevens gaat verzamelen over gebruikers, hun kaarten, accounts of de transacties zelf.

Wanneer je een iPhone 6 of iPhone 6 Plus koopt, tot nu toe de enige twee modellen die mobiele betalingen ondersteunen dankzij de NFC-chip, moet je er een betaalkaart in laden. Hier maak je óf een foto, de iPhone verwerkt de gegevens en je laat gewoon de authenticiteit van de kaart verifiëren met je identiteit bij je bank, óf je uploadt een bestaande kaart vanuit iTunes. Dit is een stap die nog geen alternatieve dienst biedt, en mogelijk heeft Apple hierover afspraken gemaakt met betaalkaartaanbieders.

Vanuit veiligheidsoogpunt is het echter belangrijk dat wanneer de iPhone een betaalkaart scant, er geen gegevens lokaal of op de servers van Apple worden opgeslagen. Apple bemiddelt in de verbinding met de uitgever van de betaalkaart of de bank die de kaart heeft uitgegeven, en zij zullen leveren Apparaataccountnummer (teken). Het is de zgn tokenisatie, wat betekent dat gevoelige gegevens (betaalkaartnummers) worden vervangen door willekeurige gegevens, meestal met dezelfde structuur en opmaak. Tokenisatie wordt meestal afgehandeld door de kaartuitgever, die, wanneer u de kaart gebruikt, het nummer ervan codeert, er een token voor maakt en dit doorgeeft aan de handelaar. Wanneer zijn systeem vervolgens wordt gehackt, krijgt de aanvaller geen echte gegevens. De handelaar kan dan met de token aan de slag, bijvoorbeeld bij het retourneren van geld, maar hij krijgt nooit toegang tot de echte gegevens.

In Apple Pay krijgt elke kaart en elke iPhone zijn eigen unieke token. Dit betekent dat de enige persoon die over uw kaartgegevens beschikt, alleen de bank of het uitgevende bedrijf is. Apple zal er nooit toegang toe krijgen. Dit is een groot verschil met Google, dat Wallet-gegevens op zijn servers opslaat. Maar daar houdt de beveiliging niet op. Zodra de iPhone dit token ontvangt, wordt deze automatisch opgeslagen in het zogenaamde veilig element, een volledig onafhankelijk onderdeel van de NFC-chip zelf en vereist door kaartuitgevers voor elke draadloze betaling.

Tot nu toe gebruikten verschillende diensten een ander wachtwoord om dit beveiligde deel te "ontgrendelen", Apple stapt erop in met Touch ID. Dit betekent zowel een grotere mate van veiligheid als een snellere uitvoering van de betaling, wanneer u uw telefoon tegen de terminal houdt, uw vinger plaatst en de token de betaling bemiddelt.

De kracht van Apple

Het moet gezegd worden dat dit geen revolutionaire oplossing is die door Apple is ontworpen. We zijn geen getuige van een revolutie op het gebied van mobiele betalingen. Apple heeft op een slimme manier alle puzzelstukjes in elkaar gezet en kwam met een oplossing die zich richtte op alle belanghebbenden aan de ene kant (banken, kaartuitgevers, verkopers) en die zich nu bij de lancering ook op de andere kant, de klanten, zal richten.

Apple Pay zal geen speciale terminals gebruiken die met iPhones kunnen communiceren. In plaats daarvan heeft Apple NFC-technologie in zijn apparaten geïmplementeerd, waarmee contactloze terminals geen probleem meer hebben. Op dezelfde manier is het tokenisatieproces niet iets waar de Cupertino-ingenieurs op bedacht zijn.

[do action=”citation”]De Europese markt is aanzienlijk beter voorbereid op Apple Pay.[/do]

Niemand is er echter tot nu toe in geslaagd deze stukjes van het mozaïek zo samen te stellen dat het hele plaatje samenkomt. Dit is inmiddels door Apple gerealiseerd, maar op dit moment is nog maar een deel van het werk gedaan. Nu moeten ze iedereen ervan overtuigen dat een betaalkaart in een telefoon beter is dan een betaalkaart in een portemonnee. Er is een kwestie van veiligheid, er is een kwestie van snelheid. Maar betalen via mobiele telefoons is ook niet nieuw, en Apple moet de juiste retoriek vinden om Apple Pay populair te maken.

Absoluut essentieel om te begrijpen wat Apple Pay kan betekenen, is het begrijpen van het verschil tussen de Amerikaanse en Europese markten. Terwijl Apple Pay voor Europeanen alleen maar een logische evolutie in financiële transacties kan betekenen, kan Apple in de Verenigde Staten met zijn service een veel grotere aardbeving veroorzaken.

Een gereed Europa moet wachten

Het is paradoxaal, maar de Europese markt is aanzienlijk beter voorbereid op Apple Pay. In de meeste landen, waaronder Tsjechië, komen we in winkels normaal gesproken terminals tegen die NFC-betalingen accepteren, of mensen nu met contactloze kaarten of zelfs rechtstreeks per telefoon betalen. Vooral contactloze kaarten worden de standaard en tegenwoordig heeft bijna iedereen een betaalkaart met een eigen NFC-chip. Uiteraard varieert de extensie van land tot land, maar in ieder geval in Tsjechië worden kaarten meestal alleen aan de terminals bevestigd (en bij kleinere bedragen wordt de pincode niet eens ingebracht) in plaats van de kaart in te steken en te lezen voor een langere tijd.

Omdat contactloze terminals op basis van NFC werken, zullen ze ook met Apple Pay geen probleem hebben. In dit opzicht zou niets Apple ervan weerhouden zijn dienst ook op het oude continent te lanceren, maar er is nog een ander obstakel: de noodzaak van het afsluiten van contracten met lokale banken en andere financiële instellingen. Hoewel dezelfde kaartuitgevers, vooral MasterCard en Visa, ook op grote schaal actief zijn in Europa, moet Apple altijd overeenstemming bereiken met specifieke banken in elk land. Hij heeft echter eerst al zijn energie in de binnenlandse markt gestoken en zal dus alleen met de Europese banken aan de onderhandelingstafel gaan zitten.

Maar terug naar de Amerikaanse markt. Deze bleef, net als de hele sector met betalingsverkeer, aanzienlijk achterop. Daarom is het gebruikelijk dat kaarten alleen een magneetstrip hebben, waardoor de kaart door een terminal bij de handelaar moet worden "geveegd". Vervolgens wordt alles geverifieerd met een handtekening, wat vele jaren geleden voor ons werkte. Dus vergeleken met lokale normen is de beveiliging in het buitenland vaak erg zwak. Enerzijds is er het ontbreken van een wachtwoord en anderzijds het feit dat je je kaart moet inleveren. Bij Apple Pay is alles beveiligd door je eigen vingerafdruk en heb je je telefoon altijd bij je.

Op de versteende Amerikaanse markt waren contactloze betalingen nog steeds een zeldzaamheid, wat vanuit Europees perspectief onbegrijpelijk is, maar het verklaart tegelijkertijd waarom er zo’n buzz rond Apple Pay bestaat. Wat de Verenigde Staten, in tegenstelling tot de meeste Europese landen, niet is gelukt, kan Apple nu met zijn initiatief regelen: de overgang naar modernere en draadloze betalingstransacties. Voornoemde zakenpartners zijn belangrijk voor Apple omdat het in Amerika niet gebruikelijk is dat iedere winkel een terminal heeft die draadloze betalingen ondersteunt. Degenen met wie Apple al afspraken heeft gemaakt, zullen er echter voor zorgen dat zijn service vanaf dag één in minstens enkele honderdduizenden vestigingen zal werken.

Het is tegenwoordig moeilijk te raden waar Apple gemakkelijker terrein zou kunnen winnen. Of het nu op de Amerikaanse markt is, waar de technologie nog niet helemaal klaar is, maar het een grote stap voorwaarts zal zijn ten opzichte van de huidige oplossing, of op Europese bodem, waar integendeel alles klaar is, maar klanten al gewend zijn om te betalen een soortgelijke vorm. Apple begon logischerwijs met de binnenlandse markt, en in Europa kunnen we alleen maar hopen dat het zo snel mogelijk overeenkomsten zal sluiten met lokale instellingen. Apple Pay moet niet alleen worden gebruikt voor gewone transacties in fysieke winkels, maar ook op internet. Heel gemakkelijk online betalen met een iPhone en met de hoogst mogelijke veiligheid is iets dat voor Europa, maar uiteraard niet alleen voor Europa, zeer aantrekkelijk kan zijn.

.