Advertentie sluiten

Apple had een prachtige visie: een draadloze wereld. Het begon met de draadloos opgeladen Apple Watch in 2015, ging verder met het verwijderen van de 3,5 mm jack-connector in de iPhone 7 in 2016, maar met de iPhone 8 en X kwam het draadloos opladen. Het was 2017 en samen met hen introduceerde Apple de AirPower-oplader, een van de meest controversiële producten van het bedrijf, die nooit bij het publiek is verschenen. 

Visie is één ding, concept iets anders en uitvoering derde. Het hebben van een visie is niet moeilijk omdat deze zich afspeelt op het gebied van verbeelding en ideeën. Het hebben van een concept is ingewikkelder, omdat je de visie vorm en echte fundamenten moet geven, dat wil zeggen hoe het apparaat eruit moet zien en hoe het zou moeten werken. Als je alles gedocumenteerd hebt, kun je een prototype maken waarmee je nog niet gewonnen hebt.

We noemen het een verificatiereeks. De initiële documentatie wordt verzameld en overeenkomstig deze wordt een bepaald aantal onderdelen geproduceerd om te worden gebruikt voor het debuggen. Soms merk je op andere plekken dat de materialen niet bij elkaar passen, dat de verf afbladdert, dat dit gat een tiende aan de zijkant moet zitten en dat de voedingskabel aan de andere kant beter zou zijn. Op basis van de ‘validator’ gaat de constructie opnieuw in gesprek met de ontwerpers en wordt de serie geëvalueerd. Rekening houdend met de bevindingen wordt het product aangepast en wordt de tweede verificatiereeks uitgevoerd, waarbij de cyclus wordt herhaald totdat alles is zoals het hoort.

Geweldig concept, slechte uitvoering 

Het probleem met AirPower was dat het hele project overhaast werd uitgevoerd. Apple had een visie, een concept, een proof-of-concept-serie, maar vóór de serieproductie was er geen. In theorie had ze direct na de show kunnen beginnen, maar als alles in orde was, wat niet het geval was. Bovendien is er bijna vijf jaar na de introductie van deze "revolutionaire" draadloze oplader niets vergelijkbaars.

Het is duidelijk dat Apple een te grote hap nam om er geen eindproduct van te kunnen maken. Het was werkelijk een prachtig visioen, want het is tot op de dag van vandaag onbekend dat je het toestel ergens op de oplader kunt plaatsen. Er zijn een groot aantal modellen draadloze opladers van veel verschillende fabrikanten, die in veel opzichten van elkaar verschillen, maar het begint en eindigt meestal met het ontwerp. Ze hebben allemaal speciale plaatsen voor de apparaten die je erop kunt opladen: telefoon, koptelefoon, horloges. Het gooien van deze apparaten tussen hun oplaadpunten betekent maar één ding: een defecte lading.

Tegen de stroom in 

Apple kreeg een golf van kritiek vanwege het beëindigen van de productie. Maar weinigen zagen hoe ingewikkeld zo’n apparaat eigenlijk was om te maken, zelfs nu, na zoveel jaren. Maar de wetten van de natuurkunde zijn duidelijk gegeven, en zelfs Apple zal ze niet veranderen. In plaats van een verwevenheid van spoelen bevat elke pad alleen het aantal apparaten dat hij kan opladen, niets meer en niets minder. En toch worden velen van hen onaangenaam warm, wat het grootste probleem van AirPower was.

Bovendien ziet het er niet eens naar uit dat we zoiets ooit zouden moeten verwachten. Gebruikers zijn tenslotte gewend aan de manier waarop ze nu werken, dus waarom geld steken in de ontwikkeling van iets dat na een tijdje kan worden overleefd. Apple heeft ingezet op MagSafe, wat eigenlijk volledig in strijd is met het doel van AirPower, omdat de magneten het apparaat op een specifieke plek moeten bevestigen, en niet op een willekeurige plek. En dan is er nog het opladen over korte afstanden, dat langzaam maar zeker op komst is en zeker kabels zal begraven.

.